Postnatale depressie

[Larissa1801]

Hey mamas,

Ik ben nu 2 keer bij assistente van GGZ geweest en heb mij aangemeld na gesprekken met haar bij Psyche en zwangerschap.
Mijn dochter is nu 3 maanden en gelukkig zijn die huil pieken voorbij en krijg ik meer zelfvertrouwen met haar om weg te gaan zonder bezwaard te voelen als ze gaat huilen.
Ik merk dat nu ik weer werk en de dagen korter worden, sneller donker en nog aan het wennen ben als nieuwe moeder, mijn kaarsje beetje op raakt/emmer volloopt.

Zoals vandaag waren we alle drie ik/partner en dochter er moe en heus niet erg een keer maar ik heb gewoon kracht verlies om dingen te kunnen uitvoeren, ben gewoon helemaal op. Nu heb ik huilbuien en kan ik huilen om de kleinste dingen (denk ook nog hormonen, vaak somber en zet mijzelf 100% aan de kant voor m’n dochter want ik doe alles voor haar (met alle liefde) en bijna niks voor mijzelf. Ik ben bang dat er een depressie op de loer Ligt aangezien ik eerder een depressie heb gehad.

Wie van jullie heeft een postnatale depressie gehad of ook eerder een depressie met dezelfde gevoelens die naar voren komen.

Liefs

 

[Cvdpluijm]

Ik heb een gewone depressie gehad en zat toen aan de medicijnen.
Daarna raakte ik onverwachts zwanger van de jongste en ben ik door gestuurd naar de pop poli in het ziekenhuis speciaal voor zwangere vrouwen omdat ik met al mijn medicijnen moest stoppen.
Ik ben daar gebleven tot onze dochter een jaar werd toen moest ik naar een andere psychiater.
Ik ben na de bevalling weer wel meteen begonnen met de medicijnen die ik gebruikte voor de zwangerschap om te voorkomen dat het erger zou worden de depressie omdat de medicijnen ook een paar weken morten inwerken.
Toch heb ik wel een depressie gekregen ik wilde niks weten van mijn dochter liet ze huilen en zat voor mij uit te staren ik was blij als mijn ouders of iemand anders er was zodat die mijn dochter op schoot konden houden.
Ik zou niet te lang wachten als ik jou was want eer dat medicijnen werken ben je 6 weken verder.
Ik mocht het ziekenhuis pas verlaten na mijn bevalling als ik de artsen beloofde dezelfde avond nog te starten met mijn medicijnen.
 

 

[Gebruiker10410951]

Ik zou zeker geeen medicijnen gaan slikken. Ze stoppen je vol en komt er amper meer vanaf met alle gevolgen van dien.
Ik heb zelf een postnatale depressie en weiger weer aan de antidepresiva te gaan omdat dit slecht is voor een volgende zwangerschap. Ze kunnen op hun kop gaan staan met die pillen. Ik huil ook snel en ben altijd moe en heb een kort lontje. Ik ben begonnen met hardlopen en als het moet janken, het eruit laten stromen en van mij af schrijven. Knuffelen met mijn  baby en partner en af en toe flink klagen.
Het komt goed. 

 

[Liesjo]

Herken wel wat je zegt. Zelf niet naar de huisarts gegaan wegens soort van schaamte en toch wel hopen dat het sneller over gaat. Wat ik wel heb gedaan is me ziekgemeld op het werk. Onze dochter is nu 6 maanden en ga in januari weer starten. Wij hadden een huilbaby en het altijd 'aan'  staan, niet kunnen bijslapen overdag want zij sliep ook niet, brak mij op icm met een heftige bevalling. ik merk vooral dat ik die extra tijd nodig heb gehad om mijzelf beter te voelen. Iets doen voor mijzelf doe ik nog amper,  niet heel veel zin maar komt wel steeds meer (keertje uit eten, lunchen, even de stad in). Ik ben voor het letten op regelmaat (vooral met eten en een beetje gezond). Heb ook veel gehuild, maar is nu ook meer onder controle (kwam echt met de tijd). Knap dat je al hulp hebt ingeschakelt. Baat het niet dan schaad het niet toch! Je hoeft niet direct aan de medicatie bijv... wellicht helpt ventileren al veel. Gun jezelf de tijd. Probeer te relativeren. De tijd gaat vanzelf voorbij waardoor er meer rust en regelmaat ontstaat.