postnatale depressie

Hey Meiden,
Ik  herken mezelf echt in jullie verhalen, ik wilde ook niet dat iemand mijn zoontje vasthield, geen adviezen en al helemaal niet dat iemand  m'n kind  me uit handen nam.
Ik voelde me dan meteen schuldig als iemand anders voor  hem ging zorgen, ik ben moeder dan moet je het toch zelf kunnen!!!!
Dit heb ik lang gedacht, te lang, uiteindelijk was ik zo uitgeput dat ik dus niet meer voor hem kon zorgen.
Gelukkig gaat het nu wel beter dan in het begin maar heb nog regelmatig terugslagen, dan komen al de negatieve gedachten weer terug in m'n hoofd en raak daar erg van in de war.
Ik snap ook niet dat andere moeders hun baby zoooooo geweldig vinden en dat alles zo vanzelfsprekend gaat, natuurlijk voel ik dan pijn in m'n hart omdat dit voor mij niet zo was.
Ben al blij met jullie berichtjes, zo weet ik dat ik niet de enige ben.
Ik vind het jammer dat er in de baby en kinder tijdschriften weinig aandacht is voor dit 'probleem', en dat er niet zo snel over gepraat wordt er ligt toch nog een soort taboe over dit soort verhalen.
X Marieke.
 
Terug
Bovenaan