Ook ik herken het verhaal heel erg...
Heb vorig jaar een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, en toen moesten ze een eileider verwijderen. daarna lukte het niet meer om zwnager te worden. Na een HSG bleek andere eileider helemaal dicht te zitten en zouden we voor IVF gaan. Maar de dag voor de intake bleek ik ineens spontaan zwanger te zijn. Eerst vooral ongeloof, vast weer een bbz...toen dat niet bleek, dacht ik dan zal ik wel een miskraam krijgen, en nu ben ik 34 weken en nog elke dag denk ik dat het fout zal gaan.
Maar ook andere dingen, ben een paar x mijn vriend angevlogen, puur uit frustratie. Voel me zo ellendig en niet gelukkig. Zoveel negatieve dingen schieten er door mijn hoofd. Allemaal gedachtes die ik niet eens op papier durf te zetten of hardop uit te spreken. Ben ook een borderliner, en denk dat het voor mij een hoop met elkaar te maken heeft. Ook omdat we na die bbz zo bezig zijn geweest met zwanger worden, en bepaalde dingen ( zoals automutulatie) weer erg naar boven kwamen.
Bij mij is er ook een depressie gecontstateerd, maar ik wilde geen medicijnen omdat mij door mijn psych is verteld dat er niets is waarvan genoeg testen zijn geweest om zeker te weten dat het niet schadelijk is. En omdat ik toch al zo bang ben wil ik niets in de hand helpen.
Nog een paar weken en dan hoop ik dat het over gaat....
Heb vorig jaar een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, en toen moesten ze een eileider verwijderen. daarna lukte het niet meer om zwnager te worden. Na een HSG bleek andere eileider helemaal dicht te zitten en zouden we voor IVF gaan. Maar de dag voor de intake bleek ik ineens spontaan zwanger te zijn. Eerst vooral ongeloof, vast weer een bbz...toen dat niet bleek, dacht ik dan zal ik wel een miskraam krijgen, en nu ben ik 34 weken en nog elke dag denk ik dat het fout zal gaan.
Maar ook andere dingen, ben een paar x mijn vriend angevlogen, puur uit frustratie. Voel me zo ellendig en niet gelukkig. Zoveel negatieve dingen schieten er door mijn hoofd. Allemaal gedachtes die ik niet eens op papier durf te zetten of hardop uit te spreken. Ben ook een borderliner, en denk dat het voor mij een hoop met elkaar te maken heeft. Ook omdat we na die bbz zo bezig zijn geweest met zwanger worden, en bepaalde dingen ( zoals automutulatie) weer erg naar boven kwamen.
Bij mij is er ook een depressie gecontstateerd, maar ik wilde geen medicijnen omdat mij door mijn psych is verteld dat er niets is waarvan genoeg testen zijn geweest om zeker te weten dat het niet schadelijk is. En omdat ik toch al zo bang ben wil ik niets in de hand helpen.
Nog een paar weken en dan hoop ik dat het over gaat....