<p>Hallo mede mama’s (to be) Na wekenlang mij rot en somber voelen, en dit tijdens de zwangerschap, heb ik hulp gezocht en is er bij mij een prenatale depressie geconstateerd en krijg ik hier nu ook medicatie voor. Ik vind het super gênant en schaam mij ook kapot dat ik niet kan genieten van het baby’tje in mijn buik terwijl het zo gewenst is, een tweede kindje, een broertje voor onze eerste en ik kan er gewoon niet blij mee zijn. Grootste deel vd tijd voel ik mij schuldig tegenover onze eerste, man, vrienden, iedereen die maar niet zwanger wordt en het zo graag wilt en ik ben maar aan het balen van het feit dat ik überhaupt zwanger ben en me zo gigantisch klote voel Nu zegt elke hulpverlener waar ik tot nu toe mee in gesprek geweest ben dat ik écht niet de enige ben, maar toch kan ik er helaas niets over vinden. Geen herkenning, het voelt alsof ik gek ben.. Dus probeer ik het via deze weg, zijn er vrouwen die dit ook gehad hebben of er helaas ook momenteel mee dealen? Groetjes.</p>
Prenatale depressie
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoihoi!
jammer genoeg heb ik er ook ervaring mee!
ik ben nu 32 weken zwanger en heb met 20 weken aan de bel getrokken en ben ook aan medicatie begonnen. Dit vond ik eerst heel moeilijk maar nu ik me een stuk beter voel merk ik dat het het wel waard is.
het schuldig voelen herken ik heeeel erg, ik voel me ook overal schuldig en verantwoordelijk voor en zou je hier graag tips voor geven maar die heb ik niet.
er is inderdaad maar heel weinig over te vinden, maar als je het fijn vind om er over te praten kunnen we wel mailadressen oid uitwisselen!
liefs
jammer genoeg heb ik er ook ervaring mee!
ik ben nu 32 weken zwanger en heb met 20 weken aan de bel getrokken en ben ook aan medicatie begonnen. Dit vond ik eerst heel moeilijk maar nu ik me een stuk beter voel merk ik dat het het wel waard is.
het schuldig voelen herken ik heeeel erg, ik voel me ook overal schuldig en verantwoordelijk voor en zou je hier graag tips voor geven maar die heb ik niet.
er is inderdaad maar heel weinig over te vinden, maar als je het fijn vind om er over te praten kunnen we wel mailadressen oid uitwisselen!
liefs
Hoi, ik begrijp helaas wat je voelt.
nu moet ik wel toegeven dat nu ik 31 weken ben het gelukkig wel beter gaat maar ook ik heb dit gevoel gehad en soms nog steeds.
vooral dat ik me schuldig voel tegen over Mn dochter van net 2 .. ik ben vooral angstig en bang voor wat er komen gaat en hoe Mn leven er uit zal zien met 2 kleintjes ..
ik heb super lang gebaald dat ik zwanger ben (hoe erg dit ook klinkt) ik kon het gewoon niet anders zien dan een last
Ik merk ook echt wel dat ik veel minder bezig ben met de baby als bij Mn eerste en ik het moeilijk vind me aan te passen aan de zwangerschap .
ook voel ik me schuldig tegen over de baby zelf en Kan me daar heel rot om voelen dat ik die gevoeld heb gehad en soms nog steeds heb
toch kijk ik wel heel erg uit naar de baby en twijfel ik niet of ik wel van hem hou want dat doe ik wel
hoe ver ben jij nu? En hoe oud is je andere kindje?
En echt je bent niet de enige die zich zo voelt
hoop dat het met de medicijnen beter gaat met je en je je snel gelukkiger zult voelen
nu moet ik wel toegeven dat nu ik 31 weken ben het gelukkig wel beter gaat maar ook ik heb dit gevoel gehad en soms nog steeds.
vooral dat ik me schuldig voel tegen over Mn dochter van net 2 .. ik ben vooral angstig en bang voor wat er komen gaat en hoe Mn leven er uit zal zien met 2 kleintjes ..
ik heb super lang gebaald dat ik zwanger ben (hoe erg dit ook klinkt) ik kon het gewoon niet anders zien dan een last
Ik merk ook echt wel dat ik veel minder bezig ben met de baby als bij Mn eerste en ik het moeilijk vind me aan te passen aan de zwangerschap .
ook voel ik me schuldig tegen over de baby zelf en Kan me daar heel rot om voelen dat ik die gevoeld heb gehad en soms nog steeds heb
toch kijk ik wel heel erg uit naar de baby en twijfel ik niet of ik wel van hem hou want dat doe ik wel
hoe ver ben jij nu? En hoe oud is je andere kindje?
En echt je bent niet de enige die zich zo voelt
hoop dat het met de medicijnen beter gaat met je en je je snel gelukkiger zult voelen
Gelukkig heb ik er geen ervaring mee maar ik hoop echt dat het je lukt dat schuldgevoel los te laten. Jij hebt hier niet voor gekozen, het Overkomt je en dat is super naar. naarder voor jou dan voor je omgeving, dus laat dat echt los. Hopelijk krijg je goede hulp en voel je je snel iets beter
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en dat jullie vergelijkbare of zelfs de zelfde ‘klachten’ hebben.
Mijn zoontje is ruim anderhalf en ik ben bijna 20 weken zwanger. Begin maart uitgerekend. Dus ik moet (helaas) nog een tijdje..
Ook bedankt voor jou lieve berichtje leoonie
Mijn zoontje is ruim anderhalf en ik ben bijna 20 weken zwanger. Begin maart uitgerekend. Dus ik moet (helaas) nog een tijdje..
Ook bedankt voor jou lieve berichtje leoonie
@ girafje
Je zult je wel beter gaan voelen hoe dichter je bij de 9 maanden komt teminste zo is het bij mij wel.. ik heb gewoon heel veel last van het zwanger zijn zelf en dus hoe dichter ik bij het einde kom hoe meer happy ik me begin ge voelen ...
het is een taboe om negatieve gevoelens uit te spreken rond om een zwangerschap daarom heb je het idee dat je gek bent, ondankbaar en alleen maar zo is het absolute niet
het komt goed echt waar
Je zult je wel beter gaan voelen hoe dichter je bij de 9 maanden komt teminste zo is het bij mij wel.. ik heb gewoon heel veel last van het zwanger zijn zelf en dus hoe dichter ik bij het einde kom hoe meer happy ik me begin ge voelen ...
het is een taboe om negatieve gevoelens uit te spreken rond om een zwangerschap daarom heb je het idee dat je gek bent, ondankbaar en alleen maar zo is het absolute niet
het komt goed echt waar
Helaas heb ik dit ook sinds mijn 34e week. Gelijk aan de bel getrokken en nu ook medicatie gekregen. Ik gebruik seroquel, ik ben benieuwd wat jullie hebben. Het gaat met ups en downs waarin ik mij somber voel met de gedachtes dat het nooit meer weggaat. Super vervelend voor mij, mijn partner mijn omgeving etc. Had het zo graag anders gezien...
Lieve moeders, wat dapper dat jullie erover delen en aan de bel hebben getrokken! Bedenk, hoe moeilijk ook, dat al die gedachten en gevoelens horen bij die depressie, dat het een ziekte is waar je NIETS aan kunt doen, behalve dan de hulp zoeken om er vanaf te komen. Al die gedachten dat je ondankbaar bent, het niet verdiend, dat het oneerlijk is dat jij zwanger bent en een ander niet; alle angsten: ze zijn niet waar, het is de depressie die je dat doet denken. Het gaat over, echt! Die zon gaat weer schijnen. Niet morgen en niet opeens, maar op een dag denk je: he, warempel, het is minder donker vandaag..!