Hi allemaal,
helaas zit ik hier ook middenin. Ik ben nu bijna 15 week zwanger. Het begon al erg vroeg in mijn zwangerschap, zo ziek voelen elke dag de hele dag door misselijk en overgeven. Tot op de dag van vandaag geef ik nog elke dag over helaas. Mentaal ging het steeds slechter waardoor mijn partner aan de bel heeft getrokken. Vorige week net een intake gesprek gehad en ik ben door verwezen om een traject in te gaan gedurende mijn zwangerschap om een eventuele postnatale depressie te voorkomen.
elke dag is een gevecht om naar me werk te gaan , maar probeer toch om elke dag te gaan ondanks de misselijkheid. Ik ben 1 week thuis geweest en hierdoor ging het mentaal nog slechter. Het was een hel met allemaal nare gedachtes, hierdoor besloten hoe ziek ik me ook voel toch te blijven werken omdat het afleiding geeft voor mijn mentale toestand. En hoe gek het ook klinkt ook voor de misselijkheid helpt afleiding. Ook ik schaam me en voel me ontzettend schuldig ook al word er door professionels gezegd dat het niet de persoon is wie jij bent, dat het door de hormonen komt, blijft het schuldgevoel en schaamte gevoel. Vaak voel ik me dan ook alleen hierin omdat ik het gevoel heb dat niemand het echt snapt, hoe goed ze ook proberen in te leven denk ik dat je het pas snapt als je dit zelf mee maakt of hebt mee gemaakt, tenminste zo voelt het voor mij. Ik hoop dat het met de tijd beter zal gaan en voor alle vrouwen die dit mee moeten maken hulp zoeken zodat je er over kan praten.
helaas zit ik hier ook middenin. Ik ben nu bijna 15 week zwanger. Het begon al erg vroeg in mijn zwangerschap, zo ziek voelen elke dag de hele dag door misselijk en overgeven. Tot op de dag van vandaag geef ik nog elke dag over helaas. Mentaal ging het steeds slechter waardoor mijn partner aan de bel heeft getrokken. Vorige week net een intake gesprek gehad en ik ben door verwezen om een traject in te gaan gedurende mijn zwangerschap om een eventuele postnatale depressie te voorkomen.
elke dag is een gevecht om naar me werk te gaan , maar probeer toch om elke dag te gaan ondanks de misselijkheid. Ik ben 1 week thuis geweest en hierdoor ging het mentaal nog slechter. Het was een hel met allemaal nare gedachtes, hierdoor besloten hoe ziek ik me ook voel toch te blijven werken omdat het afleiding geeft voor mijn mentale toestand. En hoe gek het ook klinkt ook voor de misselijkheid helpt afleiding. Ook ik schaam me en voel me ontzettend schuldig ook al word er door professionels gezegd dat het niet de persoon is wie jij bent, dat het door de hormonen komt, blijft het schuldgevoel en schaamte gevoel. Vaak voel ik me dan ook alleen hierin omdat ik het gevoel heb dat niemand het echt snapt, hoe goed ze ook proberen in te leven denk ik dat je het pas snapt als je dit zelf mee maakt of hebt mee gemaakt, tenminste zo voelt het voor mij. Ik hoop dat het met de tijd beter zal gaan en voor alle vrouwen die dit mee moeten maken hulp zoeken zodat je er over kan praten.