Prenetale depressie? Angst?

[V i o]

Ik hoop het voor je... klinkt in ieder geval op z'n minst erg vervelend. Maar zoals je zegt, gezien je dit gevoel al gehad hebt, kan het altijd terugkeren hé
 
@Nikkinikki, kan mij terugvinden in het hele verhaal... hier ook een heftig iets moeten verwerken die enkele maanden terug gebeurd is, op dat moment zei ik zelf "ik wil al helemaal niet meer zwanger zijn". Vooral bij slechte gebeurtenissen heb je de neiging om het van je af te roken en als je dat dan niet kan... het lukt je wel hoor

 

[NicolineL]

Hi! 
Ik herken ook veel in je verhaal hoor.. ons eerste kindje is echt meer dan welkom en kijk er zo naar uit om hem te ontmoeten maar dat zwanger zijn! Nou wat heb ik me daarin vergist. Een depressie durf ik het niet te noemen maar ik mis zoveel dingen die ik altijd voor lief nam, alleen al mijn veters strikken is een opgave ?. Ik ben nu 27 weken en ik merk dat ik me er bij neer heb gelegd, eindelijk! De eerste 10 weken was ik euforisch maar daarna ging het downhill.. mijn vriend en ik lachen er maar een beetje om want meer kun je niet doen! Het is de tijd uit zitten en het beste er van maken. Ik wil je wel adviseren om er over te praten met je vriend, het is echt niet erg om niet 24/7 happy te zijn en niet op die roze wolk te zitten. Geen een van mijn mama vriendinnetjes heeft de roze wolk ervaren en allemaal om hun eigen redenen! 
 
Heel veel succes en weet dat je echt niet de enige bent..