Prille relatie, zwanger, depri gevoelens

Vanmiddag de eerste afspraak bij de verloskundige gehad. Een klein kikkertje met een kloppend hartje te zien op de echo, waar ik stiekem toch wel heel trots op ben.

Mijn vriend blijft er echter bij dat hij het liever niet wil. Hij ziet heel veel beren op de weg...

Gelukkig gaat het tussen ons wel goed. Elkaar een hele lange knuffel gegeven bij thuiskomst en ik heb gezegd dat ik denk dat het allemaal wel goed komt qua z'n zorgen..

Nu alles maar weer even een plekje geven de komende dagen...
 
Bijzonder he, zo'n kloppend hartje. Dat is fijn. Ik hoop dat jullie in de komende tijd een beetje kunnen 'landen' samen. Het is ook niet niks! Er spreekt veel liefde uit je berichtjes voor je vriend. Ik heb alle vertrouwen in jullie!
 
Helaas vandaag toch m'n spullen gepakt en teruggegaan naar m'n ouderlijk huis... De druk van de baby lag ons zo zwaar. Zoveel irritaties aan elkaar, zoveel stress, dat de verliefdheid gewoon weg is gegaan. Elke keer ruzie... Ik voelde me alleen met de zwangerschap en de donderwolk bleef boven m'n hoofd hangen.

Hij vind dat hij z'n leven kwijt raakt door mij/ de baby. Hij blowde graag en was abrupt gestopt voor mij omdat ik daar niet van houd. Nu begint hij daar elke keer over....

Sjongejonge ik mag toch ook geen alcohol nu, ik mag niet eens een stukje gerookte makreel. Ik doe alles voor deze baby... Dus dan maar terug naar m'n ouders en kijken hoe de komende weken/maanden gaan lopen..

Wie weet dat wat rust ons goed doet, en anders word ik single mama gok ik?... :(

Nooit gedacht in zo'n soap te recht te komen
 
Jeetje dit klinkt allemaal niet als een top situatie. Weet je al wat je zelf wil? Een kindje is natuurlijk een heel mooi iets maar het gaat allemaal niet vanzelf. Het lijkt mij ook heel zwaar als je er alleen voor staat en geen back up hebt van je ex ?. Heel veel sterkte gewenst.
 
Hoi!
Ik lees even mee, wat pittig allemaal!
Ten eerste, gefeliciteerd! Dat mag ook gezegd worden. Zo te lezen ben je er geloof ik wel uit, je bent/wordt mama! 
Wat naar dat je vriend zo omgeslagen is. Misschien is het angst, onzekerheid voor het onbekende. En dan ook de druk op zo een nieuwe relatie. Misschien helpt tijd apart ook wel even, en als je het alleen gaat doen, komt het ook goed! 
Zelf ben ik 26 weken zwanger. Ik had een relatie van bijna een jaar. Met zeven weken is meneer vertrokken en heeft mijn spullen bij mijn ouders gedumpt. Ik heb hem niet meer gezien. Ook ik was ontzettend onzeker, en steun of vangnet was er niet. Ik woonde noodgedwongen bij mijn ouders die het niet zagen zitten. Inmiddels heb ik na vele gesprekken met Siriz en aanvragen een super fijn huisje. Is mijn familie wat ontdooit en heb ik al heel wat stappen gezet. 
Ook ik had het me allemaal zo anders voorgesteld in het leven, maar ik geloof dat je het kan. En zoals eerder genoemd.. onderschat de hormonenstorm niet!! Ik was de eerste weken een wrak, en vocht puur op karakter. Nog steeds geregeld emotioneel, maar ben het inmiddels meer 'gewend'. 
Je leven is niet over, maar ontwikkeld zich weer. Je hebt mama's die alleen nog voor de kinderen leven, maar je hebt ook zat mama's die met hun kindje(s) op reis gaan, vanalles ondernemen ect. Je kunt er zelf je invulling aan geven. 
Bedenk maar zo, het leven is maakbaar, en je staat zelf aan het roer. 
 
Hi Madeliefje-bloem!

Wat een verhaal... Gebeurt toch stiekem vaker dan we denken hè, zulke situaties.

Erg rot voor jou. Ik hoop dat je nu wel gelukkig bent en in jezelf gelooft! Want ik geloof wél in alle andere vrouwen in zulke situaties en vind ze dan echt super stoere boss-ladys!
Alleen je kunt jezelf dan zo veroordelen hè.

Ga je het nu gewoon alleen doen? En alles een beetje kunnen regelen al qua oppas/opvang etc?

Ik zit gelukkig bij m'n ouders wel goed, maar fijn dat jij een huisje hebt kunnen regelen.

Ik was eerlijk gezegd deze 2 dagen super gelukkig. Ik heb het aan mijn familie verteld op m'n verjaardag en iedereen reageerde super lief en enthousiast. En dat ik absoluut niet verdrietig moet zijn, omdat het zoiets moois is! Ook dat ze me allemaal willen helpen etc.

Vanavond bij m'n vriend langs geweest en fijn gepraat en pizza gegeten. Hij heeft nagedacht en wil echt z'n best voor ons gaan doen, alleen we blijven wel weer even apart wonen. Dus ik slaap voorlopig even bij pap en mam. Zo kom ik wel even tot rust.

Als je het leuk vind om contact te houden kunnen we dat wel doen?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan