Heb tot nu toe geen problemen gehad met forum, dus ik probeer het gewoon nog eens hier.
Wij zijn sinds aug 2006 bezig, hoewel bezig een groot woord is als je zo onregelmatig bent als ik was. Nu moet ik Clomid elke maand slikken en heb ik een eisprong. Maar dan is er natuurlijk nog de uitdaging van minder zaadjes en de zaadjes die er zijn zijn dan weer minder beweeglijk. Dus kom je op zo'n 4 milj uit. Onze gyn raadde aan om eerst 6 mnd te proberen. Omdat mijn cyclus nergens over ging hadden we het natuurlijk nog niet echt kunnen proberen.
En mijn vriend moet in januari nog een keer zijn zaadjes laten testen omdat je elke 3 mnd een nieuwe "lading" (bij gebrek aan een beter woord) aanmaakt en de uitslag dan dus iets anders kan zijn. Maar ik verwacht dat niet te veel van.
Ik merk dat ik er stiekum al rekening mee houd dat het niet op de "normale" manier gaat lukken (niet zo'n goede houding ik weet het, maar lukt gewoon niet altijd positief te blijven). Ik zie dan ook erg op tegen het punt van 6 mnd (ben nu op de helft). Want dan wil de gyn het over IVF gaan hebben... ik weet niet zo goed wat ik daarvan vind.
Misschien heb je ook wel gelijk; eng idee dat je dan ineens meer kans gaat maken dat het dan lukt... en dan worden de teleurstellingen als het niet lukt ook groter, nu ga ik toch niet zo vanuit dat het lukt omdat de kans zo klein is...
Ontzettend fijn om hier anderen te vinden met vergelijkbare verhalen, ik zit echt in een dipje de laatste dagen en heb dit spuien even nodig!
Wij zijn sinds aug 2006 bezig, hoewel bezig een groot woord is als je zo onregelmatig bent als ik was. Nu moet ik Clomid elke maand slikken en heb ik een eisprong. Maar dan is er natuurlijk nog de uitdaging van minder zaadjes en de zaadjes die er zijn zijn dan weer minder beweeglijk. Dus kom je op zo'n 4 milj uit. Onze gyn raadde aan om eerst 6 mnd te proberen. Omdat mijn cyclus nergens over ging hadden we het natuurlijk nog niet echt kunnen proberen.
En mijn vriend moet in januari nog een keer zijn zaadjes laten testen omdat je elke 3 mnd een nieuwe "lading" (bij gebrek aan een beter woord) aanmaakt en de uitslag dan dus iets anders kan zijn. Maar ik verwacht dat niet te veel van.
Ik merk dat ik er stiekum al rekening mee houd dat het niet op de "normale" manier gaat lukken (niet zo'n goede houding ik weet het, maar lukt gewoon niet altijd positief te blijven). Ik zie dan ook erg op tegen het punt van 6 mnd (ben nu op de helft). Want dan wil de gyn het over IVF gaan hebben... ik weet niet zo goed wat ik daarvan vind.
Misschien heb je ook wel gelijk; eng idee dat je dan ineens meer kans gaat maken dat het dan lukt... en dan worden de teleurstellingen als het niet lukt ook groter, nu ga ik toch niet zo vanuit dat het lukt omdat de kans zo klein is...
Ontzettend fijn om hier anderen te vinden met vergelijkbare verhalen, ik zit echt in een dipje de laatste dagen en heb dit spuien even nodig!