Problemen met schoonouders door aangeven van mijn grens voor de veiligheid

<p>Ik zit met een heel vervelend gevoel en wil graag weten of ik verkeerd gehandeld heb..</p><p>In onze zwangerschap hebben we mijn schoonouders gevraagd of ze wilde oppassen. Natuurlijk waren ze enthousiast maar na deze vraag is er nooit meer hierover gesproken.</p><p>Nu is het zo dat mijn schoonouders een behoorlijke onbetrouwbare hond hebben, die al meerdere malen mensen gegrepen heeft.</p><p>De hond loopt los in huis rond en nu merkte ik dat ik sinds onze dochter er is, ik meer over deze dingen ben gaan nadenken en het mij niet lekker zit dat de hond bij onze dochter zou kunnen komen.</p><p>De eerste 2 maal dat we op bezoek kwamen, werd de hond op mijn verzoek in zijn bench gedaan. Hierna zijn mijn partner, ik en mijn schoonouders het gesprek aangegaan. Hierbij heb ik aangegeven dat ik het niet wil dat de hond bij onze dochter zou kunnen komen wegens haar veiligheid. Duidelijk uitgelegd dat ik de hond niet vertrouw en ik niet aan hun twijfel. Ik heb ze gevraagd of ze de hond in de bench willen doen als onze dochter beneden is tijdens het oppassen of dat ze anders bij ons in huis willen komen oppassen. Dit moesten ze even laten bezinken en waren erg geschokt hierdoor. Mijn schoonmoeder gaf duidelijk te kennen dat ze vond dat beide aan elkaar moeten kunnen wennen en dat de hond een kans moet krijgen (garanderen dat hij niet bijt kunnen ze niet, 'maar we zijn er toch bij?')</p><p>Een dag hierna hoor ik via mijn partner dat mijn schoonouders voortaan de hond niet meer in de bench doen als wij komen, ze vinden dat de hond een kans moet krijgen. Hierdoor hebben ze zelf ook gerealiseerd dat hun oppasdag niet doorgaat bij hun thuis en gaven ze een dag later aan in het gesprek ook niet bij ons te komen oppassen.</p><p>Mijn schoonouders gaven aan het ons zeer kwalijk te nemen dat we hier niet over hebben nagedacht en vinden dat we hun niet hadden moeten vragen om op te passen. Tevens heeft mijn schoonmoeder aangegeven niet meer bij ons op visite te komen en liever geen kleinkind te hebben als op deze manier, aangezien ze zo geen band kan opbouwen met onze dochter. Na dit gesprek heeft ze zelfs de fotos van onze dochter verscheurd waar we bij zaten.</p><p>Het lastigste van alles is dat mijn partner samenwerkt met mijn schoonouders in een familie bedrijf. Nu wordt hem zeer duidelijk ingewreven dat zijn moeder er erg doorheen zit door onze mening. </p><p>Ik heb duidelijk aangegeven dat ik over de veiligheid van onze dochter anders ben gaan nadenken, sinds ze er is. Nu vind ik dat mijn schoonouders de gevolgen van hun eigen gemaakte keuze moeten accepteren (ze realiseerde zich dit goed tijdens het 2e gesprek).</p><p>Ben ik te ver gegaan met mijn gevoel over de veiligheid? Had ik het anders moeten aanpakken of is mijn handelen wel goed geweest?</p>
 
Nee! Jij bent niet te ver gegaan, jou schoonmoeder is te ver gegaan bij het verscheuren van de foto's Of de opmerking liever geen kleinkind te willen als het op deze manier moet! Ik vind het zeer kinderachtig en ik begrijp jou volkomen honden zijn niet te vertrouwen en ik denk dat jij als moeder daar wel wat inbreng over mag hebben! Het is toch tenslotte jou kindje, wat als... Je hebt echt niks verkeerds gedaan misschien is het goed om weer in gesprek te gaan al zal het kwaad al geschoten zijn! Maar voor je eigen gevoel 
 
Ik vind dat je volledig gelijk hebt en ook al zou dit niet zijn, is de reactie van je schoonouders wel erg vreemd. Een foto verscheuren en zulke uitspraken doen kan echt niet. Vervelend dat er zo'n situatie is ontstaan.. Misschien nogmaals om de tafel gaan zitten om te kijken of jullie tot elkaar en een goed besluit voor beide partijen kunnen komen. Sterkte!
 
Ik zal wel veel mensen tegen het verkeerde been schoppen nu maar dit is mijn mening;..ik ben het wel eens met je schoonouders dat de hond een kans moet krijgen. 
Ik heb zelf in een zelfde situatie gezeten ook wij kwamen over de vloer met een wat "agressieve" hond en ook ik had er geen vertrouwen in maar nu zijn het de beste maatjes. Natuurlijk nooit je kind en een hond alleen laten. (Dit is langzaam opgebouwd)
Ik bedoel alleen maar te zeggen je kan het eens proberen om jullie dochter bij de hond te laten waar jullie uiteraard bij zijn. (Hond goed vast, jullie dochter op schoot, al is het maar 1 min) Gaat dit niet goed (je merkt snel genoeg aan de hond of hij dit fijn vindt ofniet) ja dan kan ik het begrijpen. Maar misschien valt het allemaal wel erg mee? En tuurlijk snap ik dat je het spannend. Vertrouw je het niet is de hond ook zo weer weg. 
  Wel vind ik dat je schoonmoeder echt te ver is gegaan met het verscheuren van de foto S en roepen ik wil  geen kleinkinderen. Dat kan echt niet!!
Ik zeg nu niet dat je het moet doen he. Je moet doen waar je jezelf  het prettigst bij voelt. 
 
Ik vind zeker niet dat je te ver bent gegaan. Wat een flauwe en kinderachtige reactie! Ook vind ik hee zeker dat de hond geen kans moet krijgen. Als hij al onbetrouwbaar is en al meerdere keren iemand gegrepen heeft, zou ik dit noet doen. Misschien gaat de eerste keer wel goed en de tweede en derde enz ook. Maar het hoeft maar net wel verkeerd te gaan... ook zal zit je er nasst en kun je ‘ingrijpen’. Als de hond haar grijpt, kan het al grote gevolgen hebben. Dit moet je niet willen! En ook al gaat het een aantal keer wel goed, het gevaar is dan dat je wat onoplettender gaat worden en dan zit  je er dus niet bij om in te grijpen, in hoeverre ingrijpen zin heeft, want gegrepen heeft hij haar dan toch al.....
Ik zeg: niet doen! Echt waar, als het een onbetrouwbare hond is, gewoon niet doen en zal je schoonmoeder dit gewoon moeten accepteren!
 
Ik vind dat je gelijk hebt! Ik zou mijn kind ook echt nooit in de buurt van een agressieve hond willen hebben.
De reactie van je schoonmoeder is belachelijk, ze mag eerst haar excuses gaan aanbieden lijkt me. 
Al met al een vervelende situatie, zeker omdat je man samen met zijn ouders in het familiebedrijf werkt.
Sterkte! 
 
Je hebt groot gelijk vind ik. Wat een vreemde reactie van je schoonmoeder. Hoe kun je nou die foto's verscheuren en zo'n opmerking maken. Ik zou daar nog veel bozer om zijn dan om die hond.
Mijn schoonzus heeft een hond (wel betrouwbaar overigens), maar mijn vriend vond het doodeng dat hij in de buurt van onze baby kwam. Zij hebben hem altijd in de bench gedaan als wij er waren. Ik gaf de hond bij binnenkomst dan wel direct aandacht. Ons dochtertje is nu 16 maanden en als we er zijn laten we haar de hond nu af en toe begeleid aaien (mijn schoonzus houdt de hond dan vast bij zijn kop) en dit lijken zowel hond als baby prima te vinden. Ik wil niet dat mijn dochter bang is voor honden of dat de hond bang wordt voor kleine kinderen, maar nogmaals dit is dus een goede sul van een hond. Maar zelfs dan (en dat zegt mijn schoonzus ook).. het blijft een dier en je hebt hem nooit zeker. Stel je voor dat hij in het gezicht van je kindje bijt.... Zelf hebben wij overigens katten (in een apart verblijf), maar daar laat ik ook nooit mensen of kinderen bij zonder te waarschuwen. Ook al hebben die nog nooit iemand aangevallen.
 
Wat een belachelijke acties van je schoonmoeder! Blijkbaar is die hond dus belangrijker dan haar kleinkind?? Waardeloos, sorry. Jij doet zelf echt niks verkeerd. Het is je goed recht om de veiligheid van je kind voorop te zetten.
Ik ben zelf enorm fan van honden, en geloof ook zeker wel dat het een kans moet krijgen, maar dit moet dan wel ontzettend langzaam opgebouwd worden. Gewoon het feit dat hij los rondloopt terwijl jij expliciet hebt gevraagd die niet te doen is alleen al onbetrouwbaar. Dan heb je het nog niet eens over de hond die onbetrouwbaar is. Rot dat je in zo’n situatie zit, sterkte!
 
Terug
Bovenaan