Ik ben het met je schoonouders eens. De manier waarop je schoonmoeder reageert is erg overdreven, maar in de basis vind ik dat ze gelijk heeft. Laat de hond van je schoonouders gewoon eens kennismaken met je dochter. Neem een poepluier en bijvoorbeeld gebruikte hydrofiel luiers mee om de hond te laten wennen. Honden bijten niet zomaar! Daar zit echt iets achter
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Problemen met schoonouders door aangeven van mijn grens voor de veiligheid
- Onderwerp starter Gebruiker10221020
- Startdatum
Ik vraag mij even wat af. Je noemt dat de hond van jouw schoonouders al meerdere malen mensen gegrepen heeft. Bijt de hond echt door, tot bloeden toe? Of haalt hij alleen uit? In welke situaties doet de hond dat, wordt hij uitgelokt, in het nauw gedreven, heeft hij pijn? En is er nooit naar gekeken waarom de hond dat doet? Vaak zit er een reden achter... (met een gedragsdeskundige, of dat er medisch iets aan de hand is?) Dit zijn wel standpunten die je mee kunt nemen in je overwegingen.
Ik begrijp jouw standpunt overigens heel goed! En dit mag je ook zeker aangeven! De reactie van jouw schoonouders vind ik dan ook erg overdreven en kinderachtig. Wel zou je misschien bepaalde afspraken kunnen maken en compromis kunnen sluiten.
Wij hebben zelf twee honden. Schatjes zijn het. Maar het zijn en blijven honden en kunnen bijvoorbeeld uithalen als je aan hun haren trekt (vinden kindjes heel interessant die lange haren!) 100% vetrouwen kan je ze nooit. Wij hebben ze, toen ons zoontje pas thuiskwam na de bevalling, aan hem laten snuffelen toen hij bij mij op schoot lag. En dan voornamelijk alleen aan de voetjes en beentjes. Hoofdje zoveel mogelijk buiten bereik. En zo hebben wij dat een tijdje gedaan. Elke keer als ik bijvoorbeeld ging voeden, of hem bij me had, de honden toelaten en laten snuffelen aan de voetjes en beentjes. Zo zouden jullie ook met de hond van je ouders kunnen beginnen. Kijk hoe hij reageert en overleg de stappen met je schoonouders. Zijn er bijvoorbeeld wel afspraken te maken? Zoals wanneer de baby bijvoorbeeld op de grond ligt/speelt, dat de hond dan wel even in de bench gaat? En er alleen uit mag als de baby op schoot is of in de box/wieg ligt? Misschien zijn er compromis te sluiten, die voor jou veilig voelen en jouw ouders ook wat tegemoet komen.
Ik begrijp jouw standpunt overigens heel goed! En dit mag je ook zeker aangeven! De reactie van jouw schoonouders vind ik dan ook erg overdreven en kinderachtig. Wel zou je misschien bepaalde afspraken kunnen maken en compromis kunnen sluiten.
Wij hebben zelf twee honden. Schatjes zijn het. Maar het zijn en blijven honden en kunnen bijvoorbeeld uithalen als je aan hun haren trekt (vinden kindjes heel interessant die lange haren!) 100% vetrouwen kan je ze nooit. Wij hebben ze, toen ons zoontje pas thuiskwam na de bevalling, aan hem laten snuffelen toen hij bij mij op schoot lag. En dan voornamelijk alleen aan de voetjes en beentjes. Hoofdje zoveel mogelijk buiten bereik. En zo hebben wij dat een tijdje gedaan. Elke keer als ik bijvoorbeeld ging voeden, of hem bij me had, de honden toelaten en laten snuffelen aan de voetjes en beentjes. Zo zouden jullie ook met de hond van je ouders kunnen beginnen. Kijk hoe hij reageert en overleg de stappen met je schoonouders. Zijn er bijvoorbeeld wel afspraken te maken? Zoals wanneer de baby bijvoorbeeld op de grond ligt/speelt, dat de hond dan wel even in de bench gaat? En er alleen uit mag als de baby op schoot is of in de box/wieg ligt? Misschien zijn er compromis te sluiten, die voor jou veilig voelen en jouw ouders ook wat tegemoet komen.
Oh nee ik vind dat je helemaal niet overdreven hebt gereageerd, zou hetzelfde gedaan hebben.
Ik vind wel dat je op zich de hond een kans zou moeten (kunnen) geven, maar wel echt alleen als jullie er zelf bij zijn in het begin. En snap ook volledig dat de reactie van je schoonmoeder zo heftig is dat je daar nu ook weinig zin meer in hebt.
Denk wel dat als je de hond helemaal weg houdt bij jullie kindje, het tussen de hond en je dochtertje nooit "goed" komt. Ik ben opgegroeid met een hond en dat was af en toe ook best wel een gemeen beest dat ook wel eens hapte naar mensen, maar altijd onze grote vriend. Dus heb wel het idee dat vertrouwen vanaf het begin opbouwen kan helpen.
Neemt niet weg dat de reactie van je schoonmoeder erg egoistisch is vind ik. Ik zou zelf precies hetzelfde erin gestaan hebben als jij, maar de situatie was wel anders geweest als je schoonmoeder vervolgens ook zelf was gaan mee denken in opties in plaats van zo emotioneel te reageren en foto's te verscheuren. Heel zonde, want de band tussen een kind en een hond kan ook heel mooi zijn!
Ik vind wel dat je op zich de hond een kans zou moeten (kunnen) geven, maar wel echt alleen als jullie er zelf bij zijn in het begin. En snap ook volledig dat de reactie van je schoonmoeder zo heftig is dat je daar nu ook weinig zin meer in hebt.
Denk wel dat als je de hond helemaal weg houdt bij jullie kindje, het tussen de hond en je dochtertje nooit "goed" komt. Ik ben opgegroeid met een hond en dat was af en toe ook best wel een gemeen beest dat ook wel eens hapte naar mensen, maar altijd onze grote vriend. Dus heb wel het idee dat vertrouwen vanaf het begin opbouwen kan helpen.
Neemt niet weg dat de reactie van je schoonmoeder erg egoistisch is vind ik. Ik zou zelf precies hetzelfde erin gestaan hebben als jij, maar de situatie was wel anders geweest als je schoonmoeder vervolgens ook zelf was gaan mee denken in opties in plaats van zo emotioneel te reageren en foto's te verscheuren. Heel zonde, want de band tussen een kind en een hond kan ook heel mooi zijn!
Oef die reactie is idd onder de gordel. Ik zou ook moeite hebben met een hond met een bijtverleden hoor (heb zelf een hond, 2 katten, schoonmoeder 2 honden). Hoe gedraagt de hond zich bij de baby? Misschien kan je over een jaar ofzo wel laten oppassen daar? Als jij het eng vindt, is het duidelijk: dan maar andere oppas (voor nu). Ik snap namelijk ook dat je schoonouders hun hond niet een hele dag in een kooitje stoppen.. maar het is jullie kind dus jullie keuze!
Ik geef je groot gelijk hoor! Allemaal leuk en aardig om de hond een kans te geven. Maar die kans kan wel eens heel rot uitvallen voor je dochter. Dan maar niet oppassen.
De reactie van je schoonmoeder om de foto te verscheuren en te zeggen dan liever geen kleinkind is echt te gek voor woorden! Het zou voor mij meteen klaar zijn. Zou daar ook echt nog even op terugkomen...
Mijn schoonouders hebben ook een hond. Super lief beestje, maar mijn schoonouders zijn er heilig van overtuigd dat hij nooit wat zou doen. Als ik zeg het blijft een beest, geld dat niet voor die hond volgens hun. Toen mijn schoonvader tijdens een bezoekje m'n jongste zoon bij de hond wilde houden heb ik meteen geroepen, denk erom dat je m'n baby niet bij die hond houdt!!! Ze waren beledigd, maar hebben het nooit meer gedaan.
Niet toegeven hoor, je vergeeft het jezelf nooit als het fout gaat
De reactie van je schoonmoeder om de foto te verscheuren en te zeggen dan liever geen kleinkind is echt te gek voor woorden! Het zou voor mij meteen klaar zijn. Zou daar ook echt nog even op terugkomen...
Mijn schoonouders hebben ook een hond. Super lief beestje, maar mijn schoonouders zijn er heilig van overtuigd dat hij nooit wat zou doen. Als ik zeg het blijft een beest, geld dat niet voor die hond volgens hun. Toen mijn schoonvader tijdens een bezoekje m'n jongste zoon bij de hond wilde houden heb ik meteen geroepen, denk erom dat je m'n baby niet bij die hond houdt!!! Ze waren beledigd, maar hebben het nooit meer gedaan.
Niet toegeven hoor, je vergeeft het jezelf nooit als het fout gaat
Wat een moeilijke situatie! Zelf zou ik mijn kind ook niet bij een hond willen zetten die eerder heeft uitgehaald naar mensen. Ongetwijfeld letten ze wel op de hond maar een ongelukje zit in een klein hoekje.
Is het een idee dat jullie of je man nog eens met je schoonouders gaan praten? Oppassen zit er dan niet in maar dat neemt niet weg dat ze geen band kunnen opbouwen met hun kleinkind? Hun reactie met die foto’s is heel naar, maar misschien in de hitte van het moment gebeurd. Het blijven toch zijn ouders en jullie blijven ze vaak zien vanwege het familiebedrijf dus zou wel proberen een nieuwe start met elkaar te vinden.
Is het een idee dat jullie of je man nog eens met je schoonouders gaan praten? Oppassen zit er dan niet in maar dat neemt niet weg dat ze geen band kunnen opbouwen met hun kleinkind? Hun reactie met die foto’s is heel naar, maar misschien in de hitte van het moment gebeurd. Het blijven toch zijn ouders en jullie blijven ze vaak zien vanwege het familiebedrijf dus zou wel proberen een nieuwe start met elkaar te vinden.
Wat een vervelende situatie, en vooral wat jammer dat je nu aan jezelf twijfelt.
Hoe de situatie ook is, jullie als ouders bepalen in welke omstandigheden jullie kind opgroeit (althans de omstandigheden waar je invloed op hebt).
Heel vervelend dat je schoonouders de zaak zo hoog oppakken, ook voor hen vervelend dat ze het als persoonlijke aanval voelen. Meer dan dicht bij je eigen gevoel blijven kun je eigenlijk niet.
Wellicht toch nog een keer het gesprek aangaan en daarin laten zien wat deze situatie met jullie doet en dat het niet de bedoeling is geweest om iemand te kwetsen. Jullie gunnen immers schoonouders een leuke band met hun kleinkind, helaas voor hun zit daar dan wel 1 voorwaarde aan (waar je achter mag blijven staan) hoewel het hier om gevoelens gaat is een voorwaarde stellen echter puur een zakelijk puntje.
Sterkte in deze ongemakkelijke situatie.
Hoe de situatie ook is, jullie als ouders bepalen in welke omstandigheden jullie kind opgroeit (althans de omstandigheden waar je invloed op hebt).
Heel vervelend dat je schoonouders de zaak zo hoog oppakken, ook voor hen vervelend dat ze het als persoonlijke aanval voelen. Meer dan dicht bij je eigen gevoel blijven kun je eigenlijk niet.
Wellicht toch nog een keer het gesprek aangaan en daarin laten zien wat deze situatie met jullie doet en dat het niet de bedoeling is geweest om iemand te kwetsen. Jullie gunnen immers schoonouders een leuke band met hun kleinkind, helaas voor hun zit daar dan wel 1 voorwaarde aan (waar je achter mag blijven staan) hoewel het hier om gevoelens gaat is een voorwaarde stellen echter puur een zakelijk puntje.
Sterkte in deze ongemakkelijke situatie.
De woorden en acties van je schoonouders/moeder zijn echt buitenproportioneel en gemeen. Waarschijnlijk zit daar iets achter dat ze gekwetst zijn dat jij hen niet vertrouwd? Maar het kan echt niet.
Even over het opgroeien met honden. Toen ik werd geboren hadden mijn ouders een teckel. Die staan nou niet geheel bekend als betrouwbaar. Hij gromde naar anderen. De hond wist eerder dat mijn moeder zwanger was want van de ene op de andere dag wilde onze teckel niet meer aangeraakt worden door haar en draaide hij zich om als ze aan kwam lopen (hoezo jaloers). Ook het eerste half jaar moest onze hond niets van mij en mijn moeder hebben en liep hij vaak weg. (Wel lag er altijd een doek met mijn geur in zijn mand,)Dus deden ze de hond in een bench als ik op de grond lag. Toen ze uiteindelijk toch niewsgierig werd hebben ze Het heel langzaam opgebouwd (zoals hierboven gezegd, snuffelen aan mijn voetjes enz) toen ik ging kruipen was het hetzelfde verhaal, altijd begeleid. Met lopen idem. Alle fases begeleid doorlopen. En de hond werd mijn beste vriend. Hij ging voor me staan als er een vreemde was. Wilde oneindig geaaid worden door mij en niet door anderen. Ging heel voorzichtig met mij om maar was bij anderen onstuimig blij met spelen. Uiteindelijk lag ik met 6 jaar oud geregeld samen met hem in de mand te slapen. Mijn ouders hebben dit later aan mij verteld en ook dat ze heel bewust dit zo aangepakt hadden. Alles voor de veiligheid van mij maar ook wel willen kijken of het samen kon gaan, een baby en een (dikke zware) teckel. Het is goed gegaan!
Ik zou proberen, als je de relatie toch weer goed wil hebben kijken hoe ze over deze of jullie aanpak willen nadenken en ook vragen waarom ze het zo lastig vinden wat jullie vragen. (Niet verwijtend maar als open vraag) Want blijkbaar zit het heel diep. Anders zou je nooit zo reageren als je schoonmoeder heeft gedaan. Je zal er toch over de vloer komen denk en hoop ik voor jullie familie.
Ik heb zelf een meisje van 17 maanden en ik zou ook hetzelfde reageren als jij. Maar wij hebben dit hetzelfde aangepakt nu met de hond van de buren (een grote berner senner) ook onstuimig (geen agressief gedrag) Maar bij mijn dochtertje is hij rustig en zacht.
Sterkte gewenst. En trouwens als antwoord op je vraag, nee, je hebt niets verkeerds gedaan. Altijd je intuïtie volgen
Even over het opgroeien met honden. Toen ik werd geboren hadden mijn ouders een teckel. Die staan nou niet geheel bekend als betrouwbaar. Hij gromde naar anderen. De hond wist eerder dat mijn moeder zwanger was want van de ene op de andere dag wilde onze teckel niet meer aangeraakt worden door haar en draaide hij zich om als ze aan kwam lopen (hoezo jaloers). Ook het eerste half jaar moest onze hond niets van mij en mijn moeder hebben en liep hij vaak weg. (Wel lag er altijd een doek met mijn geur in zijn mand,)Dus deden ze de hond in een bench als ik op de grond lag. Toen ze uiteindelijk toch niewsgierig werd hebben ze Het heel langzaam opgebouwd (zoals hierboven gezegd, snuffelen aan mijn voetjes enz) toen ik ging kruipen was het hetzelfde verhaal, altijd begeleid. Met lopen idem. Alle fases begeleid doorlopen. En de hond werd mijn beste vriend. Hij ging voor me staan als er een vreemde was. Wilde oneindig geaaid worden door mij en niet door anderen. Ging heel voorzichtig met mij om maar was bij anderen onstuimig blij met spelen. Uiteindelijk lag ik met 6 jaar oud geregeld samen met hem in de mand te slapen. Mijn ouders hebben dit later aan mij verteld en ook dat ze heel bewust dit zo aangepakt hadden. Alles voor de veiligheid van mij maar ook wel willen kijken of het samen kon gaan, een baby en een (dikke zware) teckel. Het is goed gegaan!
Ik zou proberen, als je de relatie toch weer goed wil hebben kijken hoe ze over deze of jullie aanpak willen nadenken en ook vragen waarom ze het zo lastig vinden wat jullie vragen. (Niet verwijtend maar als open vraag) Want blijkbaar zit het heel diep. Anders zou je nooit zo reageren als je schoonmoeder heeft gedaan. Je zal er toch over de vloer komen denk en hoop ik voor jullie familie.
Ik heb zelf een meisje van 17 maanden en ik zou ook hetzelfde reageren als jij. Maar wij hebben dit hetzelfde aangepakt nu met de hond van de buren (een grote berner senner) ook onstuimig (geen agressief gedrag) Maar bij mijn dochtertje is hij rustig en zacht.
Sterkte gewenst. En trouwens als antwoord op je vraag, nee, je hebt niets verkeerds gedaan. Altijd je intuïtie volgen