A
Anoniem
Guest
Hey Patty,
Komt me heel bekent voor. Ik moest ook een vruchtwaterpunctie laten doen. Doods bang ervoor, maar echt mee gevallen.
Ik heb mijn punctie eind januari gehad en afgelopen woensdag de totale uitslag gehad (alles in orde, gelukkig).
Toen in hoorde van de punctie was ik doods bang. ik vroeg ook iedereen of ze me konden vertellen wat me te wachten stond. Het leek wel of opeens niemand een punctie heeft laten doen en ik de eerste ben.
Achteraf is het heel erg mee gevallen.
Ze kijken eerst me een echo naar de baby. Ze zetten een soort rubber kapje (klein) op je buik. Ik dat kapje pas het echo-ding en er zit een dopje op waar de naald ingaat. Het is een grote/lange naald maar heel dun. Ik heb zelf niet gekeken maar mijn man zei dat het er wel eng uitzag. Tuurlijk doet het even pijn.Je voel het wel. De dokter bij mij probeerde mij gerust te stellen en begon te praten : ooo ruimte zat en een mooi helder vruchtwater, ziet er goed uit. En ik dacht alleen maar : hou je mond en schiet op. Maar voor je het weet is het voorbij. Zodra de naald eruit is is de pijn meteen weg. En als ik zeg pijn bedoel ik gewone pijn. niet zo erg dat het ondragelijk is of je het uitschreeuwd. Het voeld als bloedprikken wat hardhandig gebeurd. Geloof me, als het voorbij is ben je opgelucht en viel het allemaal reuze mee.
Ik moest erna nog een prik voor de rhesus factor en bloed prikken. Dat heeft me meer pijn gedaan. Die rhesus factor spuit in je kont prikte goed en voelde je een uur erna nog prikken. En dat bloedprikken heeft ook goed pijn gedaan.
Eerlijk gezegt kan ik me de pijn van de punctie niet echt meer herinneren, ik heb het opgeschreven waardoor ik het nu kan herhalen, terwijl de 2 prikken erna nog steeds in mijn geheugen staan als pijnlijk.
Ga nou niet heel optimisties erna toe. dat valt het alleen maar tegen. Ik ging met grote angst en het is 100% meegevallen. Doe jij dat ook. Bang zijn ervoor is niets iets om je over te schamen. Dat is gezond. Bang voor het onwetende. Maar ga je er ook niet gek over maken. ik blijf erbij, het valt erg wel mee. Als ik het nu weer moest doen zou ik weer geen. Nog steeds een beetje bang maar vol vertrouwen.
en je doet het allemaal voor het goede doel : je kindje. Denk daar maar leeker aan en dan kom je er wel door heen. Heel veel succes.
Komt me heel bekent voor. Ik moest ook een vruchtwaterpunctie laten doen. Doods bang ervoor, maar echt mee gevallen.
Ik heb mijn punctie eind januari gehad en afgelopen woensdag de totale uitslag gehad (alles in orde, gelukkig).
Toen in hoorde van de punctie was ik doods bang. ik vroeg ook iedereen of ze me konden vertellen wat me te wachten stond. Het leek wel of opeens niemand een punctie heeft laten doen en ik de eerste ben.
Achteraf is het heel erg mee gevallen.
Ze kijken eerst me een echo naar de baby. Ze zetten een soort rubber kapje (klein) op je buik. Ik dat kapje pas het echo-ding en er zit een dopje op waar de naald ingaat. Het is een grote/lange naald maar heel dun. Ik heb zelf niet gekeken maar mijn man zei dat het er wel eng uitzag. Tuurlijk doet het even pijn.Je voel het wel. De dokter bij mij probeerde mij gerust te stellen en begon te praten : ooo ruimte zat en een mooi helder vruchtwater, ziet er goed uit. En ik dacht alleen maar : hou je mond en schiet op. Maar voor je het weet is het voorbij. Zodra de naald eruit is is de pijn meteen weg. En als ik zeg pijn bedoel ik gewone pijn. niet zo erg dat het ondragelijk is of je het uitschreeuwd. Het voeld als bloedprikken wat hardhandig gebeurd. Geloof me, als het voorbij is ben je opgelucht en viel het allemaal reuze mee.
Ik moest erna nog een prik voor de rhesus factor en bloed prikken. Dat heeft me meer pijn gedaan. Die rhesus factor spuit in je kont prikte goed en voelde je een uur erna nog prikken. En dat bloedprikken heeft ook goed pijn gedaan.
Eerlijk gezegt kan ik me de pijn van de punctie niet echt meer herinneren, ik heb het opgeschreven waardoor ik het nu kan herhalen, terwijl de 2 prikken erna nog steeds in mijn geheugen staan als pijnlijk.
Ga nou niet heel optimisties erna toe. dat valt het alleen maar tegen. Ik ging met grote angst en het is 100% meegevallen. Doe jij dat ook. Bang zijn ervoor is niets iets om je over te schamen. Dat is gezond. Bang voor het onwetende. Maar ga je er ook niet gek over maken. ik blijf erbij, het valt erg wel mee. Als ik het nu weer moest doen zou ik weer geen. Nog steeds een beetje bang maar vol vertrouwen.
en je doet het allemaal voor het goede doel : je kindje. Denk daar maar leeker aan en dan kom je er wel door heen. Heel veel succes.