"Frustratie" richting partner om nachtvoedingen

<p>Er moet mij even iets van het hart. Ik kan het niet echt kwijt bij mensen in mijn omgeving, die snappen de oorzaak van mijn frustratie niet helaas..</p><p>3 weken geleden ben ik bevallen van ons zoontje, een heerlijk jochie. Mijn partner kon niet wachten op de komst van de kleine en is ook helemaal weg van hem nu hij er eindelijk is.</p><p>De kleine man slaapt snachts gelukkig vrij goed. Wij hebben de afspraak gemaakt dat wij de voedingen samen doen. We geven flesvoeding ivm mijn medicatie, ik zou dus eventueel hem ook een keer alleen kunnen laten gaan als het echt "moet". </p><p>Dan nu mijn probleem: ik heb een hartritmestoornis en een te hoge bloeddruk. Hier heb ik medicatie voor en overdag gaat alles dan ook prima. Helaas werkt deze medicatie in de loop van de avond/begin van de nacht uit. Mij is altijd door mijn artsen verteld dat ik vlak voordat ik ga slapen geen nieuwe medicatie in mag nemen dus ik heb snachts geen hulp van mijn medicatie. </p><p>Mijn partner weet dit, hij weet ook dat ik enorm benauwd en duizelig wakker kan worden. Dit trekt niet zomaar weg. Ik heb voor de zwangerschap vrij vaak gehad dat ik flauwviel omdat heel mijn hartslag en ademhaling totaal ontregelt waren, helaas voel ik dit niet altijd op tijd aankomen. </p><p>Mijn vriend slaapt dus door de nachtvoedingen heen. Elke nacht minstens 1 keer. Ik wil echt niet overkomen als een enorme bitch, ik gun hem uiteraard ook zijn nachtrust, hij werkt gewoon weer en ik snap dat hij ook moe is. Maar ik krijg hem met geen mogelijkheid wakker. Ook niet als ik huilend naast het bed sta omdat ik onze zoon niet durf op te pakken omdat ik zo wankel ben door de benauwdheid.</p><p>Hij weet dat dit gebeurd en vraagt in de ochtend ook steeds waarom ik hem niet wakker maak (wat ik dus zeker wel probeer). Onze zoon kan sowieso enorm hard huilen als hij trek heeft, daar doorheen slapen is al een aardige prestatie ;).  </p><p>Ik merk dat ik langzaam aan steeds bozer wordt als ik snachts alleen naar onze zoon moet en mij niet goed voel. Ik ben zo enorm bang dat ik een keer niet op tijd door heb dat het niet goed gaat en flauwval met hem in mijn armen. Bang dat het misgaat en hij dan door slaapt. Buiten de angst dat onze zoon wat overkomt door dit probleem voel ik me op zo'n moment ook gewoon enorm beroerd en kan ik het beste even gaan liggen. Maar goed, de kleine man moet toch echt zijn fles hebben en heeft een van ons toch echt nodig dan. </p><p>Mijn frustratie komt dan ook meer voort uit de angst dat er iets gebeurd met onze zoon door dit probleem dan dat ik hem zijn slaap niet gun. Als mijn medicatie zijn ding nog doet spring ik zo het bed uit (voeding laat op de avond werkt het meestal nog net wel). Even dat momentje samen vind ik heerlijk. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik hier nu aan moet doen en hoe wij dit kunnen oplossen. Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts staan en ga haar echt vragen of ze iets voor me kan betekenen rondom de medicatie. Mijn partner en ik hebben het er elke dag over, helaas gebeurd het alsnog elke nacht. </p><p>Iemand toevallig tips voor ons? Anders was het in ieder geval fijn om het even van mij af te schrijven.. </p><p> </p>
 
Hoe wordt je partner 's ochtends wakker als hij naar het werk moet? Worden jullie dan gewekt door de wekker? Misschien kun je 's nachts dan ook een wekker zetten? Je weet wanneer je zoontje gevoed zou moeten worden. Als je partner niet wakker wordt van het gehuil, dan kun je ook snel een wekker af laten gaan op je telefoon (als je partner daar wel wakker van wordt). Als ik het goed begrijp is hij wel bereid om op te staan. Dat is in ieder geval al fijn! Ik hoop dat je iets hebt aan deze tip en dat het je wat rust gaat brengen. Kan me voorstellen dat je bang bent. Succes! 
 
Hoi, jeetje wat vervelend zeg.. ik snap je frustratie echt wel, je bent bang dat je kindje wat overkomt omdat je je niet goed voelt en dat gevoel is als moeder verschrikkelijk. Ik weet niet waar het wiegje staat maar misschien is het een idee om het wiegje naast het bed te zetten aan je partners zijn kant.. het lijkt mij dat hij dat wel wakker word. Het licht aan doen en flink tegen hem aan duwen, dekens weghalen.. zachtjes knijpen ?sterkte en hopelijk snapt hij ook jouw angst en zal hij meer zijn best doen om wakker te worden.
 
Waar slaapt je kindje? Misschien voor nu het wiegje naast je bed zetten? Kan je hem zo in bed tillen en valt de angst dat hij of jij valt weg? Ik heb ook een man die graag helpt maar snachts echt niet wakker te krijgen was, heel hard schoppen helpt wel;). Heel veel succes!! 
 
Ik denk zelf ook aan een wekker oid. Bespreek met je partner wat hij acceptabele hulpmiddelen vindt om hem wakker te krijgen. Ik kan mr voorstellen dat het wakker keijgen wat meer moeite kost. Maar onmogelijk zou het toch niet moeten zijn? Dat zou in het geval van brand dan echt levensgevaarlijk zijn.Zote lezen is hij wel bereidwillig te helpen en heb je ook zeker een goede reden om zijn hulpte verlangen. Ik denk dat jullieer samen uit gaat komen als je een goede wekmethode vindt. 
 
Misschien kan je met je arts overleggen dat je je medicatie met twee uur verschuift. Als het alleen de eerste fles is waar je partner doorheen slaapt dan zou dat een goede oplossing zijn. Ik snap dat je het liever vanuit hem anders ziet, maar wat niet kan kan niet... je hebt (sorry!) Echt alleen jezelf met deze frustratie want hij slaapt evengoed door. Probeer te kijken naar wat je binnen je eigen routine kan aanpassen om het voor jezelf draaglijk te maken. Wellicht functioneer je snachts iets beter als je je minder druk maakt van te voren? Ik kan mij namelijk goed voorstellen dat je inmiddels al geïrriteerd maar ook bangerig naar bed gaat omdat je weet wat er kan gebeuren. Maar probeer die gedachtes anders te zien, je weet wat er gaat gebeuren en dus heb je nu je rust nodig. Ook zouden jullie kunnen kijken of het beter werkt als jij jouw schema helemaal iets aanpast.  Dat jij bijvoorbeeld 2 uur langer opblijft, je medicatie kan verschuiven en dan de eerste fles geeft van die nacht. Je man zorgt vervolgens dat jullie kleintje in de ochtend gevoed en verschoont is waardoor jij die 2 uur in de ochtend er aan kan plakken.  Begrijp mij niet verkeerd, ik snap echt wel je frustraties en onbegrip. Maar de gewoontes van een ander kan je niet (snel) veranderen, die van jezelf wel. Voordat jullie er allemaal aan onder doorgaan lijkt het mij dus het beste om de snelste oplossing te zoeken. Succes! 
 
Bedankt voor de reacties! Het is al heel fijn om niet meteen de snauw "ja maar jij zit toch thuis" te krijgen haha. Hij slaapt eigenlijk alleen echt in de nacht door, in de ochtend vroeg op staan zijn we wel gewend dus dat gaat prima haha. Wekkers zijn we mee aan het testen idd, hij slaapt nu ook door de wekkers heen maar hij wilt kijken of een ander deuntje wel iets doet. De wekker voor het werk zit dan weer net rond een tijd dat het wel goed gaat. Maar een wekker om 12 of 3 bijvoorbeeld gaat niet goedQua medicatie hoop ik zeker dat er iets mee gedaan kan worden, niet alleen door mijn angst dat er iets met de kleine gebeurd maar ik wordt ook enorm beroerd wakker, zou toch fijn zijn als dat ook verholpen kan worden :) Schema aanpassen is ook iets waar ik naar wil kijken, we werken bij dezelfde werkgever en maken zelf roosters dus ik zou een ander ritme ook door kunnen voeren naar het werk straks. Het is inderdaad niet dat hij niet wilt. Als ik hem wakker krijg gaat hij wel met me mee en is hij helemaal blij met het momentje met de kleine. Vanavond maar eens een plannetje maken voor aankomende nacht :) 
 
Hoi Tessa, Wat vervelend dat je hem niet wakker krijgt.Ik heb een fitbit en als ik mijn wekker zet, gaat deze trillen aan mijn pols. Ik gebruik de wekker van mijn fitbit als ik om 4 uur op moet en ik mijn vriendin niet wakker wil maken als ik eruit moet. Kan ze gewoon lekker doorslapen. Ik ben een stevige doorslaper, maar de fitbit trilt best sterk en ik word er altijd wakker van. Misschien wordt jouw partner wel wakker van de fitbit?Ik hoop dat jullie samen een oplossing vinden die wel werkt! 
 
Terug
Bovenaan