"Wat heb je hem beloofd? (discussie)

dat die arts er naar vraagt hoeft niet te betekenen dat hij het een goede aanpak vind...

Toch is het vreemd dat een kind niet mag huilen oid en nog erger vind ik dat het niet tonen van je emoties met een cadeautje wordt beloond.

Hoe goed het kind ook voorbereid is, hij zal hoe dan ook emoties te verwerken krijgen als iemand een naald in zijn arm prikt. Hard zijn of belonen is hier, bij mij, niet van toepassing. Troosten en rust vinden bij mammie hopelijk wel!

Stijn werd als pasgeborene zo veel geprikt. Hij was nog zo klein dat hij nog niet eens huilen kon. Vreselijk om te zien. Soms werd ik verzocht om eventjes een rondje te lopen zodat de emoties van de moeder niet ook nog bij het kindje terecht komen. Daarna werd ik gelijk geroepen om te troosten. Pfff wast was dat pittig. Ik heb mezelf toen belooft dat ik er ALTIJD zal zijn voor Stijn en als ie huilen, schreeuwen, stampen van emotie moet, dan ben ik trots! Zij het natuurlijk met mate en niet bij iedere wissewasje maar dat snappen jullie wel.

Dus... negatief gedrag niet belonen maar wel stimuleren om te blijven voelen wat je ware emoties zijn...

pffieuwwww
 
Hoi hoi,

Daar ben ik ook op tegen, want voor je het weet wordt er misbruik van gemaakt door die kleine boefjes, ze zijn slimmer dan dat wij denken.

Lyanne is goed ziek op het moment, al ruim een week diarree en haal billetjes zijn helemaal kapot. Als ze een scheetje moet laten of moet poepen, schreeuwt ze het uit! Als ze dan een schone pamper moet, dan is dat verschrikkelijk voor haar, vooral het schoonmaken van de billetjes. Ipv haar te beloven dat ze een kado of eten krijgt, laat ik ze helpen, ze mag de pamper pakken, geeft de billendoekjes aan en krijgt ook een beetje zalf om haar billetjes in te smeren en dan mag ze zelf de pamper gaan weggooien, trots dat ze dan is. Ik hoop dat wij het op deze manier vol kunnen blijven houden.!!

Groetjes, Marieke
 
Ik kan haast niet geloven dat die opmerking gemaakt is, maar goed het zal wel niet verzonnen zijn. Denk wel dat die arts daar dan een uitzondering in is.

Voorbereiden op 3 jarige leeftijd. Ach wel noemen dat je kind een prikje krijg, maar er vooral niet de nadruk op leggen. Met de prik met 9 jaar is dat anders, dan fokken de kids elkaar vreselijk op, en ik kan je verzekeren dat dat echt veel vervelender is.

Wat betreft het 'belonen' bij pijn etc., je wil niet weten hoeveel kids er zijn en worden groot gebracht met "een snoepje er op", als het kind gevallen is.

Jaren geleden viel mijn tweede dochter (net 2) van een bankje op harde stenen, direct kwam iemand aangesneld met een snoeptrommel voor de troost. Mijn oudste dochter van toen 3,5 jaar ging ergens om een bekertje water vragen. Dat was mijn manier van troosten en zat er al behoorlijk in. Met het drinken van water krijg je kinderen die overstuur zijn weer rustig. Ze gaan er weer normaal van ademen. En nog steeds (de twee oudsten zijn nu net 10 en 8,5 jaar) wordt het bekertje wtare als troost gebruikt. En nu maar hopen dat als ze later verdriet hebben, dat ze dan nog steeds naar dat water grijpen en niet naar de chocola zoals zoveel vrouwen.

Kortom ook hier wordt niet getroost met kadootjes en snoepjes, wel met water......




 
Ook hier worden er geen belofte's gedaan voor cadeautjes of snoep. Klinkt hard maar ze onder gaat het gewoon. Wij geven een cadeautje of snoepje zonder belofte's gewoon zo maar. Ze zeurt nooit en als wij het "nodig" vinden krijgt ze wat. Ze weet dat zeuren geen zin heeft. Het is moeilijk uit te leggen maar ik hoop dat jullie het begrijpen.zeg maar.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan