A
Anoniem
Guest
Hoi iedereen
sorry voor de late reactie maar ik ben vandaag pas uit het ziekenhuis gekomen.
Ik ben vorige week dinsdag naar het ziekenhuis gegaan met krampen en bloedverlies en daar aangekomen hebben ze besloten om me een nachtje te houden.
Manlief mocht s'avonds naar huis want ik had toch maar een cm ontsluiting en als het meer werd moest ik hem maar bellen zeiden ze.
Half vier was het zo heftig en had ik al vijf cm dus mocht man komen.
Wat er daarna allemaal gebeurde was dat ik de weeen in het begin wel goed kon opvangen maar naderhand steeds slechter.
ik had immers ook al de hele nacht weeeen en werd steeds moeier.
Nadat ze mijn vliezen hebben gepobeerd door te prikken kwamen ze erachter dat die al gebroken waren.
Na vele uren had ik uiteindelijk 10 cm ontsluiting maar mocht niet persen omdat de baby niet indaalde.
Weer een paar uur later was het nog hetzelfde en ik was kapot.
Ik kon echt niet meer.
De gynacoloog werd erbij gehaald en die ging kijken of de baby nu misschien wat lager lag.
Maar het was nog steeds hetzelfde.
Toen is er besloten om toch een keizersnede uit te voeren omdat het niet haalbaar was om de baby zo geboren te laten worden.
Ik huilen natuurlijk want al die uren en pijn waren weer voor niets geweest.
Alweer hetzelfde verhaal als van mijn eerste kindje.
Ik ben toen naar de ok gegaan en heb voor een ruggeprik gekozen om het toch nog wel bewust mee te maken en dan mocht mijn man erbij zijn.
Ben wel blij dat ik dat gedaan heb.
Ze weegt 4120 gr en dat had ik echt niet verwacht.
Nu zijn we vijf dagen later en ondanks de pijn van de keizersnede ben ik dolgelukkig met mijn tweede dochter.
Ashley is zo trots als een grote zus maar kan zijn en kan er haar ogen niet vanaf houden.
Ik had wel verwacht dat ze blij zou zijn maar zo blij had ik niet gedacht.
Ik laat binnenkort meer horen hoor.
Gr lisette
sorry voor de late reactie maar ik ben vandaag pas uit het ziekenhuis gekomen.
Ik ben vorige week dinsdag naar het ziekenhuis gegaan met krampen en bloedverlies en daar aangekomen hebben ze besloten om me een nachtje te houden.
Manlief mocht s'avonds naar huis want ik had toch maar een cm ontsluiting en als het meer werd moest ik hem maar bellen zeiden ze.
Half vier was het zo heftig en had ik al vijf cm dus mocht man komen.
Wat er daarna allemaal gebeurde was dat ik de weeen in het begin wel goed kon opvangen maar naderhand steeds slechter.
ik had immers ook al de hele nacht weeeen en werd steeds moeier.
Nadat ze mijn vliezen hebben gepobeerd door te prikken kwamen ze erachter dat die al gebroken waren.
Na vele uren had ik uiteindelijk 10 cm ontsluiting maar mocht niet persen omdat de baby niet indaalde.
Weer een paar uur later was het nog hetzelfde en ik was kapot.
Ik kon echt niet meer.
De gynacoloog werd erbij gehaald en die ging kijken of de baby nu misschien wat lager lag.
Maar het was nog steeds hetzelfde.
Toen is er besloten om toch een keizersnede uit te voeren omdat het niet haalbaar was om de baby zo geboren te laten worden.
Ik huilen natuurlijk want al die uren en pijn waren weer voor niets geweest.
Alweer hetzelfde verhaal als van mijn eerste kindje.
Ik ben toen naar de ok gegaan en heb voor een ruggeprik gekozen om het toch nog wel bewust mee te maken en dan mocht mijn man erbij zijn.
Ben wel blij dat ik dat gedaan heb.
Ze weegt 4120 gr en dat had ik echt niet verwacht.
Nu zijn we vijf dagen later en ondanks de pijn van de keizersnede ben ik dolgelukkig met mijn tweede dochter.
Ashley is zo trots als een grote zus maar kan zijn en kan er haar ogen niet vanaf houden.
Ik had wel verwacht dat ze blij zou zijn maar zo blij had ik niet gedacht.
Ik laat binnenkort meer horen hoor.
Gr lisette
