Hier ook (was wel al in 2016) gesprekken met mijn man gehad over kinderen. Wat mij betrof zou ik die maand al stoppen met de pil, maar mijn man is er zo één die naar iets toe moet werken. Uiteindelijk besloten om na de zomervakantie toen te stoppen met de pil (gesprekken waren ook begin van het jaar) en dan te kijken wat er zou gebeuren. In eerste instantie vond ik dat moeilijk, omdat ik liever gisteren als vandaag aan kinderen wilde beginnen, maar ik snapte voor hem dat het ergens naartoe werken belangrijk was. Op die manier kon hij er zich ook mentaal op voorbereiden. Uiteindelijk vond ik dat zwaarder wegen, want dan wist ik ook zeker dat hij eraan toe was. En op die manier kon ik er zelf ook aan wennen, ook al was ik er al klaar voor in mijn hoofd.
Ik ben achteraf super blij dat hij zijn grenzen heeft aangegeven, want na de zomervakantie was hij er ook echt aan toe! Het heeft bij mij 3 rondes geduurd voordat ik uiteindelijk zwanger was (met een zeer onregelmatige cyclus), wat een heftige zwangerschap bleek te zijn met veel ziek zijn. Dus achteraf was ik erg blij dat we hadden gewacht tot mijn man eraan toe was, hij kon mij op deze manier erg goed steunen! En om nu te zien wat voor een papa hij is, is geweldig. We hebben weer hetzelfde proces gehad met gaan voor een tweede kindje, alhoewel hij er toen wel eerder aan toe was hoor. Maar ook weer met in ons achterhoofd dat ik weer zo ziek zou kunnen worden, en daar wilde hij zich mentaal ook op voor kunnen bereiden. Want nu waren we niet meer met z'n tweeën, maar hadden we een kleine rondlopen die van ons afhankelijk is. Achteraf blij toe dat ik weer op hem gewacht heb, want ik bleek dus inderdaad weer flink ziek te zijn in de eerste 3 maanden van deze zwangerschap (inclusief een opname in het ziekenhuis). En weer kon mijn man er weer heel goed voor mij zijn, omdat hij er mentaal helemaal klaar voor was.
Dus zo zie je maar weer dat dat wachten niet altijd een slecht idee is, als ze er dan ook maar werkelijk klaar voor zijn!