A
Anoniem
Guest
hallo allemaal,
ik ben al heel lang niet meer op het forum geweest, wat ik erg jammer vind want ik vind het altijd heel leuk om alles te lezen.
de laatste tijd is erg chaotisch geweest voor mij en mijn gezin, mijn vriend en ik zijn namelijk uit elkaar, hij is namelijk alcoholist. dus ik heb vorige maand besloten om bij hem weg te gaan.
wat de moeilijkste beslissing ooit was, want hij is toch de vader van mijn kinderen. maar de situatie ging gewoon niet langer. hij heeft altijd veel gedronken zolang ik hem al ken, maar toen waren we jong dus dan let je daar niet zo op. maar het is eigenlijk alleen maar erger geworden.
mijn oudste is nu bijna vier en de jongste nu bijna een jaar. als hij niet heeft gedronken is hij hartstikke lief en gezellig, en hij houdt ook van de kinderen, maar zo gauw hij begint met drinken stopt hij niet meer. wat heel onverantwoord is tegenover de kinderen. hij doet ook nooit wat leuks met de kinderen, hij zit de hele dag op de bank tv te kijken en bier te drinken. en als ikhem dan eindelijk van de bank krijg om wat te gaan doen, moet hij altijd bier meenemen. dus dan loopt hij in de speeltuin met een blikje bier in z'n handen.
het ergste vind ik nog dat hij fouten maakt, en daardoor vertrouw ik hem niet meer met de kinderen. toen mijn jongste nog maar drie maanden was kwam ik terug van mijn werk, toen vond ik haar op haar buik slapend op de grond. hij lag te slapen op de bank en er stonden allemaal lege blikjes bier op de tafel. ik kreeg hem geeneens wakker, dus wie weet hoe lang ze daar helemaal alleen op de grond gelegen had.
dus uiteindelijk heb ik de stap genomen om bij hem weg te gaan, want ik heb hem al heel veel kansen gegeven, maar hij heeft er nooit wat mee gedaan. en het is beter voor mijn kinderen want die hebben zo ook geen goed voorbeeld.
het is wel erg moeilijk, je moet vanalles regelen, en je bent opeens alleen.
het is een heel lang verhaal geworden en het kan eigenlijk nog langer maar dat doe ik jullie niet aan. ik wou het gewoon even kwijt.
veel liefs steffie
ik ben al heel lang niet meer op het forum geweest, wat ik erg jammer vind want ik vind het altijd heel leuk om alles te lezen.
de laatste tijd is erg chaotisch geweest voor mij en mijn gezin, mijn vriend en ik zijn namelijk uit elkaar, hij is namelijk alcoholist. dus ik heb vorige maand besloten om bij hem weg te gaan.
wat de moeilijkste beslissing ooit was, want hij is toch de vader van mijn kinderen. maar de situatie ging gewoon niet langer. hij heeft altijd veel gedronken zolang ik hem al ken, maar toen waren we jong dus dan let je daar niet zo op. maar het is eigenlijk alleen maar erger geworden.
mijn oudste is nu bijna vier en de jongste nu bijna een jaar. als hij niet heeft gedronken is hij hartstikke lief en gezellig, en hij houdt ook van de kinderen, maar zo gauw hij begint met drinken stopt hij niet meer. wat heel onverantwoord is tegenover de kinderen. hij doet ook nooit wat leuks met de kinderen, hij zit de hele dag op de bank tv te kijken en bier te drinken. en als ikhem dan eindelijk van de bank krijg om wat te gaan doen, moet hij altijd bier meenemen. dus dan loopt hij in de speeltuin met een blikje bier in z'n handen.
het ergste vind ik nog dat hij fouten maakt, en daardoor vertrouw ik hem niet meer met de kinderen. toen mijn jongste nog maar drie maanden was kwam ik terug van mijn werk, toen vond ik haar op haar buik slapend op de grond. hij lag te slapen op de bank en er stonden allemaal lege blikjes bier op de tafel. ik kreeg hem geeneens wakker, dus wie weet hoe lang ze daar helemaal alleen op de grond gelegen had.
dus uiteindelijk heb ik de stap genomen om bij hem weg te gaan, want ik heb hem al heel veel kansen gegeven, maar hij heeft er nooit wat mee gedaan. en het is beter voor mijn kinderen want die hebben zo ook geen goed voorbeeld.
het is wel erg moeilijk, je moet vanalles regelen, en je bent opeens alleen.
het is een heel lang verhaal geworden en het kan eigenlijk nog langer maar dat doe ik jullie niet aan. ik wou het gewoon even kwijt.
veel liefs steffie