Relatiecrisis

[Irisvds]

Hallo allemaal!

Augustus 2020 besloten wij te stoppen met de pil, maar omdat mijn man en ik niet echt meer een emotionele connectie hadden was mijn libido echt nihil. Dus weinig seks, en dus bleef de zwangerschap uit.

Begin juni van dit jaar kwam ik erachter dat hij begin dit jaar een vrouw had ontmoet waar hij die emotionele connectie wèl mee had. Hij is niet verliefd ofzo, hij ziet het als zijn zus. Het probleem in mijn ogen is dat hun al die maanden gelogen hebben tegen mij. Zeggen dat hij naar de ene wijk gaat, terwijl hij eigelijk in de andere wijk met haar zit, dat soort dingen. Dagelijks appen en facetimen, en dan verwijderen zodat ik t niet zag..

Lang verhaal kort; we kwamen erachter dat we uit elkaar groeide en moesten echt aan de relatie werken..

In mijn meest vruchtbare week had hij verlof gekregen om aan z’n relatie te werken, en hebben we leuke dingen gedaan. Het voelde weer als vanouds, dagelijks seks, helemaal gelukkig.. op het feit dat hij haar niet wil laten vallen na.

Terwijl ik iedere keer als hij haar appt, meteen weer verdrietig ben en pijn heb.

Een kind was nu dus het laatste waar we aan dachten, maar vandaag testte ik positief?

Het is zo dubbel.. in mijn ogen is alles leuk en goed en opgelost als hij haar laat vallen, maar dat wil hij absoluut niet.. waardoor we dus bijna dagelijks huilende gesprekken hebben.

Ik ben aan de ene kant kei blij met de zwangerschap, aan de andere kant is onze relatie momenteel niet stabiel! We zitten in relatie therapie, dus we zijn er mee bezig.. ik weet alleen niet zo goed wat ik moet voelen..

Meer mensen tijdens een relatiecrisis zwanger geraakt?

 

[MamaE]

Sorry maar ik wilde al afhaken bij het lezen van je eerste zin: je had geen emotionele connectie met je man en toen besloten jullie te stoppen met de pil.. ik heb de zin serieus 10x gelezen om zeker te weten dat dat is wat er staat.. 
Ik vind het heel rot voor je dat je nu in deze situatie zit maar de adviezen die ik je zou willen geven heb je nu helemaal niks meer aan. 
Het enige wat ik kan doen is je sterkte wensen en voor je hopen dat het goed komt, op welke manier dan ook!

 

[CoVo]

Helaas begrijp ik de reactie van MamaEvanl helemaal, en ik zou daar best iets over willen zeggen, maar ik sla dat stukje van mijn reactie over. Daar heb je niks meer aan inderdaad, je zit nu in een hele vervelende situatie en ik begrijp zeker dat je het nu even niet meer weet.


Maar, lieve dame, jouw vriend moet zijn prioriteiten opnieuw gaan afstellen. Liegen, verbergen, etc, is in mijn boekje vreemdgaan. Ook als er geen sex bij komt kijken. En als dat zover is gekomen dat jullie daarvoor nu in therapie zijn, moet hij begrijpen dat dit voor jou ontzettend zwaar weegt.

En hem voor een keuze stellen: zijn gezin (want je bent nu niet meer alleen in jouw verantwoordelijkheid, je krijgt een kindje), of die andere vrouw, is echt niet raar of onredelijk! En ik kan dit niet vriendelijker benoemen: als hij geen keuze wil maken, maakt hij een keuze. En hij kiest niet voor jou.

Is makkelijk praten voor mij hoor, vanaf een afstandje. Begrijp ik heel goed en ik zou niet in je schoenen willen staan. Maar het punt komt nu ook dat jij jouw prioriteiten opnieuw moet afstellen: 1) het geluk van je kindje, 2) jouw geluk, 3) je relatie.

Ik wens je ook heel veel succes. En alsjeblieft, in de toekomst, zet deze prioriteiten ook alvast in gedachten vóór je keuzes maakt voor een kindje.

 

[Mama-L]

Nou laat ik dan de gene zijn die er wel nog wat over te zeggen heb. Een kindje mogen krijgen is een wonder, kan je liefde sterker maken en brengt enorm veel geluk.

Maar een kindje mogen krijgen is ook enorm zwaar, diepe dalen en als je relatie niet goed zit is het wachten op relatieproblemen.

Het feit dat je er toen voor heb gekozen om te stoppen met de pil is wat voor mij nu heet op de blaren zitten.

Ben ermee eens wat de andere dames zeggen. Hem een keuze laten maken, en geen keuze is ook een keuze.
Hoop dat het voor jullie allemaal goed uit pakt want dat verdiend dit kindje.

 

[Poepiemonstermama]

Ohh hemeltje! Ten eerste: hij gaat emotioneel vreemd dus. En door die andere persoon vast te houden legt hij jullie relatie bewust op een mijnenveld ipv dat hij hem herstelt. Dat is geen juiste situatie om een kind in ter wereld te brengen. Want 3x raden wie er zo dadelijk de dupe van alle negativiteit word (laat staan vaak de schuld krijgt van dingen)…precies…jullie kind. Ik weet niet hoe ver je bent. Ik weet niet of hij enthousiast is erover. Ik weet niet of die andere persoon eigenlijk stiekem jou wilt wegwerken of echt zijn ‘puur platonische’ bekende is. Zeeeeer onwaarschijnlijk dat laatste. Dit zijn allemaal factoren die meespelen in de toekomst. Hopelijk is het nog pril en vinden jullie de weg terug naar het vertrouwen. Zo niet dan moet je echt zelfGaan nadenken of je voor altijd aan hem wilt vastzitten en of je dit kindje wel een gelukkige mama te bieden hebt. Onbenoemd vraag je ons of wij een afbreken zouden goedkeuren in jouw schuitje? Dan zou dat ook het einde van je relatie zijn natuurlijk. Eerlijkheid voorop: het word een zware weg lees ik in je verhaal, wat er ook gebeurd. Maar zijn disrespect naar jou toe kan ik zeker niet goedkeuren. Hij mag jou niet express onzeker maken om zichzelf daar beter bij te voelen. Dan spreek ik niet meer van liefde…Succes ? ps. geluk hangt nooit van een ander af he, daar ben je ZELF verantwoordelijk voor. En mocht je de zwangerschap voortzetten dan zijn jullie beiden per direct ook verantwoordelijk voor het geluk van jullie kindje!!

 

[Irisvds]

Ik begrijp jullie reacties, maar op het moment van stoppen met de pil hadden wij het zelf niet door dat het niet goed ging. Alles was gewoon vanzelfsprekend en prima zeg maar.

Verder informatie is;
Mijn man wil dat ik t weg laat halen.
We hebben al een dochter van 2,5..

Was dit drie maanden geleden gebeurt waren we super blij geweest maar toen wist ik nog niet van die andere vrouw.
Die andere vrouw beweert geen gevoelens te hebben maar IEDEREEN zegt dat mijn man zo anders is, dus wij denken dat zij wel degelijk hem om z’n vingers bind..

Hoe kan hij nou van mij vragen m’n eigen kind weg te laten halen terwijl hij dat wijf niet eens weg kan doen!

En jullie hebben ook gelijk, hij kan geen keus maken dus dat is ook een keus..

Ik denk dat ik de knoop niet door durf te hakken?, ik hou zoveel van mijn gezin, en alles gaat nu goed. We zijn zelfs weer opnieuw verliefd geworden.. alleen dat wijf blijft een probleem en hij ziet het gewoon niet

 

[CoVo]

"Hoe kan hij nou van mij vragen m'n eigen kind weg te halen terwijl hij dat wijf niet eens weg kan doen"


Exact dit. Spijker op z'n kop. Het feit dat hij dit van je vraagt, zegt ook al redelijk veel hé..

Ik heb oprecht met je te doen, wat een kutsituatie zit je in. Ik vind het bijzonder dat ik je hoor zeggen hoe gelukkig je voor de rest met hem bent, terwijl hij je vraagt je zwangerschap af te breken.. Hij was erbij hé, bij de keuze te stoppen met anticonceptie en ook bij de keuze om de anticonceptie later niet weer op te starten toen het minder lekker ging. Hij mag zich iets verantwoordelijker opstellen.
Ik denk dat je enorm veel van hem houdt, en je gezin uit elkaar halen is ook nogal wat.
Als je maar wel eerlijk naar jezelf blijft meid.

Je hoeft vandaag geen definitieve keuzes te maken, neem er even de tijd voor. Ga des noods even een weekje weg, alleen of met je kindje, om even rust om je heen te hebben. Naast dat dat jou misschien even de nodige afstand geeft die je nodig hebt om dingen te kunnen overzien, geeft dat hem misschien ook aan dat het serieus is?

 

[Moradora]

Ik wil even inhaken op je laatste berichtje. En vooral je laatste alinea

Toen mijn man een nieuwe collega kreeg had hij daar ook een goede connectie mee. We hadden onze UPS en downs en het ging niet altijd goed totdat we op vakantie gingen. Het was alsof we opnieuw verliefd waren, elke dag seks knuffelen praten etc, dat ging een paar maand zo door tot ik er dus achter kwam dat hij een relatie had met die collega. Hij dook met mij het bed in maar had dat overdag met haar gedaan! Ik heb nog tijden gedacht we zitten nu op een goede weg dat komt goed als zij weg is. Maar hij wou haar niet loslaten ook niet toen de relatie therapeut dat eiste omdat anders de therapie niet door kon gaan.
Hij wilde haar niet laten gaan en mij ook niet zei hij. Uiteindelijk maakte zij de keus door zwanger te raken en ging hij naar haar. Terwijl hij een week ervoor nog zei voor mij te vechten.

Mijn punt is, geloof niks van wat hij zegt of jullie verliefdheid. Zeker niet als hij een abortus eist. Waarom zou hij dat eisen als hij met jullie gezin verder wil? En zij kan hem om haar vinger winden maar hij is volwassenen en kan dat zelf heel goed begrenzen en tegen houden.

Ik wou het nooit zien en vechtte voor een huwelijk wat niet meer was, dus vanuit die kennis zeg ik. Kies voor jezelf en besluit of je wilt blijven en zo nee wat je met deze zwangerschap wilt .
Heel veel sterkte!