relatiecrisis

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden,

Sinds de komst van Julian staat onze relatie op zijn kop. Nou had ik al wel van vriendinnen gehoord dat de komst van een kindje echt niet altijd rozegeur en maneschijn is, maar inmiddels is hij bijna 1 jaar en heb ik nog steeds niet het idee dat er verbetering in onze relatie zit. Gisteravond een gigantische aanvaring, met als gevolg een slapeloze nacht (pff...alweer) en een k.u.t.-dag.

Hoe zit dat bij jullie? Loopt het (de taakverdeling, aandachtverdeling, tijdverdeling  etc.)  bij jullie allemaal gesmeerd? Hier lijkt het namelijk maar normaal dit ik (bijna) alle zorg voor Julian op me neem "omdat ik toch thuis ben". Dus ook de ochtenden en avonden (zorgen voor eten, naar bed brengen etc.) en de weekenden. En en passent het hele huishouden er even bij doe. Ik werk momenteel niet, volg wel een thuisstudie, zo goed en kwaad als dat gaat. Maar als ik het niet kan bolwerken dan moest ik daar maar mee stoppen zei hij gisteravond...

Ik baal er van dat we hier blijkbaar geen harmonieus en gezellig gezinsleven kunnen opbouwen en heb af en toe grote behoefte om mijn biezen te pakken. Begrijp me niet verkeerd; het is niet zo dat hij geen tijd heeft voor Julian hoor, hij kan leuk met hem spelen en knuffelen. Maar het ouderschap houdt naar mijn idee nog zoveel meer in. En daar ben ik dan blijkbaar voor. Ik zit met grote twijfels of ik zo wel verder wil.

Herkenbaar??

Ellen mv Julian
 
Jeetje meid, ik kan niet zeggen dat ik het herken, want wij hebben alles eigenlijk goed verdeeld. Ik ben ook huismoeder (zonder studie) en doe dus wel het huishouden, maar als Arno 's avonds thuiskomt, dan neemt hij het grotendeels van me over. Hij brengt Stef dan ook naar bed. En in het weekend verdelen we het een beetje. Ik kook dan wel nog steeds, maar das mijn eigen keus, want ik hou niet van zijn eten...

Ik zou dan ook alleen maar willen zeggen dat je zou moeten proberen om erover te praten en proberen je gevoel te verwoorden. Ik weet niet of dat zin heeft natuurlijk, maar het lijkt me toch heel belangrijk.....

Ik wens je veel sterkte. Misschien zwerft hier wel nog iemand die echt nuttige tips kan geven...

Liefs Annet
 
Hey meid,
Wat onwijs rot dat het zo loopt... Wij hebben er thuis ook wel last van, maar dat is gelukkig altijd uit te praten. Mijn man zegt altijd: 'ik wil best van alles doen (haha, niet van harte, maar goed) maar dan moet je het me wel VRAGEN! Als je me niks vraagt weet ik niet wat ik moet doen.' Ik vind dat meestal belachelijk, want hij ziet toch zelf ook wel dat de keuken een bende is, de vloer meer op een strand lijkt en er geen opgevouwen kledingstuk meer in de kast ligt. Maar goed. Als ik hem dingen vraag, doet hij het gelukkig ook wel. Alsnog doe ik veruit het meeste in huis en met Ilse, maar het is wel te doen. Ik hoop dat jullie eruit kunnen komen, maar ik kan me goed voorstellen dat je je heel rot voelt! Heel veel sterkte ermee!
Groetjes, MvIlse
 
hoi,
ik herken sommige gedeelte's wel in je verhaal.
ik werk 16 uur per week, en vind het zelf logisch dat ik dan het huishouden doe.
Ik ben toch meer thuis als hij is.
de zorg van kaylin is grotendeels voor mij.
hij vind eten geven verschonen, aankleden naar bed brengen allemaal niet leuk zoals hij het zelf zegt.
hij gaat er dan ook vanuit dat ik deze taken allemaal op me neem.
in mijn verlof vond ik dit ook leuk, maar langzamerhand wilde ik ook wel eens een half uur voor mezelf overdag.
wanneer ik hem iets vroeg kreeg ik een zucht te horen.
net zoals uitslapen ik ga er iedere ochtend om 6.00 uur uit voor kaylin en hij gaat er dan ook vanuit dat ik hem altijd laat uitslapen.

ik heb het bespreekbaar gemaakt, en hij zei joh dan moet je het aan me vragen dan doe ik het gewoon.
maar ik heb er vaak gewoon geen zin in.
het is een stuk verbeterd ondertussen, en ik ben zelf nu ook makkelijker in een hoop dingen geworden.

dus ik kan alleen zeggen maak het bespreekbaar.
vraag waarom hij het niet doet of wil doen.
sterkte ermee, en ik hoop dat jullie eruit komen
groetjes sylvana
 
Hoi,

vervelend hoor. Bij ons gaat het nu ook niet van leien dakje maar dat heeft een andere oorzaak.
Wij hadden onze ideeen wel uitgesroken voor de komst van de oudste. Dan heb je al wel een gesprek erover en zijn de verwachtingen bekend.

Het gevoel van biezen pakken herken ik wel maar ik weet dat het vluchten is..... de confrontatie aangaan en het gesprek aangaan is het enige wat zou kunnen helpen.

Maar het is heel lastig dat weet ik ook wel..

Succes, jij kent je relatie het beste en misschien zegt een stemmetje wel wat je moet doen.
Renske
 
mvilse lees net je reactie, erg herkenbaar zo gaat het bij ons dus ook.
groetjes
 
Ik herken heel veel in jouw verhaal. Ook onze relatie loopt op het moment niet meer zo als het zou moeten.
Bij ons is het vooral in de eerste 3 maanden fout gelopen. Mijn man heeft nogal weinig geduld en onze dochter huilde heel veel. Waardoor ik al snel alles zelf deed, omdat hij boos werd. Het gaat wel steeds beter, hij doet steeds meer met onze docher (13 maanden), maar ik moet hem ook nog wel regelmatig achter de broek aanzitten. Ikhoop ook dat onze relatie beter gaat worden, als we weer eens ruzie hebben heb ik ook snel de neiging om te zeggen, zoek het maar uit. Maar ja er is nu wel een kleine waar rekening mee te houden is. Misschien een idee om af en toe samen er even tussen uit te gaan, keer uit eten of zo en er dan over te praten.
 
Wil nog even toevoegen dat ik het ook logisch vind dat ik (momenteel) het huishouden doe, boodschappen doe, eten  kook etc...MAAR...ik vind het ook logisch dat je na het eten samen de zooi opruimt en de zorg voor je kind deelt.
En ja, hier krijg ik ook te horen dat ik moet VRAGEN, maar ik heb het idee dat ik met 2 kleine kinderen leef als ik ELKE avond moet vragen of hij de restjes in de biobak wil gooien....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan