relatieproblemen

Ik kan mij voorstellen dat je hem mist.
Je was tenslotte niet voor niets met hem samen en hebt ook niet zomaar 2 kindjes samen.
Maar jullie zijn ook niet zomaar uit elkaar.
En ik denk niet dat de redenen voor het uit elkaar gaan spontaan nu zijn opgelost.
Persoonlijk zeg ik dat je zult moeten doorbijten.
Wie weet komen jullie ooit nog eens samen, maar ik zou dan eerst verbetering willen zien vooral in hoe hij met de oudste omgaat (kinderen plassen nu eenmaal in hun broek).
Zolang dat niet zo is, heeft een nieuwe poging denk ik niet zoveel zin.
Ik wens je heel veel wijsheid toe
 
Hey succes nu - lijkt me heel moeilijk om te besluiten nu je zwanger bent. Ik neig naar Petra's reactie hierboven - je dochter's reactie spreekt volgens mij boekdelen. Veel ruzie is niet goed voor je jou en je dochter en je ongeboren kindje. Maar het is logisch dat je hem mist en deze gevoelens hebt - als je uit elkaar gaat betekent dat niet dat je geen verdriet daarom hebt. Maar soms is het beter zo. Heel veel sterkte, ik vind het knap dat jullie dit zo besloten hebben.
 
Poeh, wat zwaar zeg!
Ik vind de reactie van je dochter inderdaad wel boekdelen spreken, want dat is toch echt niet normaal. Ik zou je willen aanraden om toch relatietherapie te zoeken als je het gevoel hebt dat jullie er beiden aan willen werken. En hij misschien nog wel een andere therapie erbij zodat hij zich misschien beter kan leren beheersen.
Heel veel succes en sterkte gewenst!
 
hoi hoi
probeer het nuchter te bekijken, je zit nu vol emoties en hormonen van de zwangerschap, dat maakt het gemis ook erger. maar je hebt duidelijke redenen waarom je ervoor koos om nu te stoppen met de relatie. Het is wennen en zwaar maar je hebt meer rust, je dochter bloeit op, Als je hem mist kan je ook een vriendin erbij halen om dan steun te vragen en te praten. Mocht je denken dat er toch toekomst is in jullie relatie kies er dan wel bewust voor. Hij kan nu aan zichzelf werken en als dat goed gaat kun je samen in relatietherapie voordat hij terug komt. er zijn zoveel meer opties dan direct terug of nooit terug. als hij nu direct terug komt en het gaat alsnog mis is je dochter nog meer beschadigd, en stress is echt superslecht bij zwangerschap. sterkte ermee met je keuzes
 
Wat een verhaal zeg! Probeer een goed gesprek aan te gaan met je man/vriend en er bestaan hele goede medicijnen die mensen met ADHD een beetje rustiger houd. Gewoon communiceren (ook al ben je het niet met elkaar eens) werkt beter dan tegen elkaar schreeuwen/ruzie maken.

Heel veel succes en ik hoop dat het allemaal goed komt!

Liefs Vic
 
Mijn eerste tip is: ga tot het uiterste om je relatie te redden. Dit betekent niet dat ik bedoel dat dit ten koste van alles moet gaan, maar je moet alles geprobeerd hebben!
Zoek een goede therapeut op aanraden van je huisarts... probeer je huwelijk te redden voor je kinderen...

Ruzie maken mag.... maar NOOIT waar je kind bij is! iedereen kan wel eens een beetje heftig reageren, maar stel de confrontatie uit tot het moment dat je met zijn tweeën bent. Die keuze moeten jullie maken voor je kind. Ik kom zelf uit een gezin waar mijn ouders ruzie maakten waar wij bij waren.... traumatiserend is dat en je kind krijgt een onveilig gevoel... het is heel angstaanjagend als er geschreeuw gescholden of gevloekt wordt....
Probeer rustig in de stoel te praten... en als het heftig wordt... neem dan even een time-out... laat je niet opzwepen door steeds weer er tegen in te gaan!

ADHD is soms moeilijk.... maar het is goed te behandelen... soms zijn medicijnen daarin heel belangrijk, maar ik denk dat het heel belangrijk voor je man is om ervoor in therapie te gaan... hoe ga j ermee om... er zijn speciale counselers of therapeuten voor mensen met ADHD. En is er niet meer aan de hand??? Mensen met ADHD kunnen soms ook trekken hebben van autisme.... laat hem erop testen... als het niet zo is, is het fijn! Als het wel zo is... dan kun je er wat aan gaan doen!

En stel jezelf grenzen.... hoe ver wil je gaan???

Veel sterkte ermee... het zal niet makkelijk zijn!
 
Jee, wat ontzettend sneu zeg. Is er met relatietherapie nog iets te redden of is het definitief? Wel een rotmoment, want door de hormonen reageer jij ook anders dan anders.

Hopelijk kunnen jullie goede co-ouders worden, als het definitief is.

En aan jezefl denken? Dat zal moeilijk zijn, he. Wellicht kun je je dochter af en toe naar een oppas brengen, zodat jij vrij met een vriendin kan praten en tijd voor jezelf hebt om eea te verwerken of om afsrpaken met je (ex)man te maken.

Heel veel sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan