Respect voor al deze mama's

Hoi Angela,

Ik vind dat je een mooi bericht hebt geplaatst. Het doet mij erg veel goed om te lezen dat er mensen zijn dit begrip op kunnen brengen voor het verlies van kindjes, hoe klein ze ook waren.

Dank je wel.

Janneke
mama van Jade*
 
Hallo mama's,


Ik hoop het (net als al die mama's die het wel overkwamen) ook nooit mee te maken. Maar ik realiseer me wel dat als ik het meemaak, niet naar een ander zal kijken. Ik bedoel ik zal denk ik wel zeggen dat ik nog een kindje heb, die echter niet mocht blijven leven. Ik zal hem/haar wel op de kalender zetten. En het kindje in mijn leven een rol laten spelen, voor zover dat gaat natuurlijk. Ik merk dat veel mama's zich aanpassen aan de maatschappij in plaats van hun eigen gevoel te volgen. En dit is jammer. Want helaas geldt voor heel veel mensen dat wat ze niet weten, zien enz. dat is er niet. Dus daarom zou ik wel over mijn kindje praten. En als een ander dat raar vind, zegt dat meer over die persoon dan over mij.

Je moet begrip voor iedereen opbrengen dus niet alleen voor een ander maar juist ook voor je zelf.

Veel liefs en sterkte,
Angela
 
Hoi lieve mama's en papa's van engeltjes,

Ik kan me niet voorstellen hoe ouders die een kindje verliezen zich moeten voelen...Zelf ben ik mama van een gezonde zoon en ik ben daar ontzettend dankbaar voor. Wij hebben zo'n verlies wel van heel dichtbij meegemaakt. Hele goede vrienden van ons zijn dit jaar hun zoontje verloren na 34 weken zwangerschap. Het is zo ontzettend moeilijk om de juiste woorden te vinden, om te bedenken wat je tegen zulke verdrietige mensen moet zeggen...Het voelt zo oneerlijk zelf wel een gezond kindje te hebben. Waarom zij nou niet? Ik denk dat veel mensen raar reageren omdat ze gewoon niet weten om te gaan met zulk intens verdriet. Maar weet dat de meeste mensen, en ik in ieder geval, verschrikkelijk veel respect heb voor alle dappere mama's en papa's die een overleden kindje op de wereld zetten.

Liefs, Billie
 
Ik wil even zeggen, dat ik wel voor mezelf op kom.
Ik heb 3 jaar geleden mijn zoontje verloren na een zwangerschap van 39 weken en 4 dagen.
Daarna heb ik nog een gezonde dochter gekregen.
Als iemand aan mij vraagt hoeveel kinderen ik heb, zeg ik altijd 3.
Want ik heb 3 kinderen, ook al is er 1 niet lichamelijk aanwezig.
Ik ben trots op mijn kinderen, op AL mijn kinderen, en dat mag iedereen weten.

Ook mijn oudste praat vaak over haar broertje, en ze vertelt er ook over, dat ze een broertje heeft, maar dat die dood is.
Kinderen accepteren het veel gemakkelijker, en vinden het niet raar, dat er over gesproken wordt.
Dat we daar maar eens een voorbeeld aan nemen.

Liefs Nicole
 
Hoi Nicole,


Helemaal geweldig dat je dat doet en het klopt wat je zegt!! Laten we maar eens (proberen!) een voorbeeld te nemen aan kinderen.

Zij zijn vaak veel eerlijker en meer open in hun doen en laten dan wij  volwassenen.


Groetjes,
Angela


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan