Risico lopen

A

Anoniem

Guest
Vanochtend op kantoor (jajaja.....foei) bladerde ik even door de wakkere krant van Nederland, waarin een berichtje stond over de twee agenten uit Amsterdam die van de week zijn neergestoken op hun bureau....... Hun herstel gaat traag en het is echt kantje boord geweest.

Als ik dat lees, heb ik zo'n bewondering voor mensen in dit soort beroepen: maatschappelijk betrokken, helpende hand, ordehandhaving maar ook zo risicovol. Vanachter mijn relatief risicoloze bureau (het ergste dat mij kan overkomen is RSI, denk ik) bedenk ik me dan dat mensen als politieagenten, maar ook mensen in de zorg, voor de klas (die incidenten met die vmbo-leerlingen afgelopen week) en noem maar op eigenlijk echt wel vaker een pluim verdienen....... Dus bij deze!! En ik weet heus wel dat hier een brede maatschappelijke discussie over is, maar even extra aandacht op ons kleine forumpje kan geen kwaad.......

Wie van jullie ervaart risico's of een onveilig gevoel in zijn werk (of waar dan ook) en wat doe je daarmee, zeker gezien het feit dat je niet meer alleen verantwoording hebt voor jezelf maar ook verantwoordelijk bent voor je kindje?
Ik ben echt benieuwd......

Groetjes
Susan
 
Hoi Susan,

Het kan idd geen kwaad om er op dit forum even aandacht aan te besteden.
Ik heb veel respect voor deze mensen. Ze lopen elke dag risico's.
Ik heb jaren bij een incassobureau gewerkt. Het kantoor was eerst gevestigd in Zeist, maar omdat daar te veel risico's waren hadden de eigenaars besloten om de vestiging in Drenthe voort te zetten. Wij hadden altijd een duitse Pinscher en een Jack Russel in het kantoor. En natuurlijk bewaking via camera's die verbonden waren met het meldpunt van de politie. De debiteuren die binnen kwamen waren meestal zeer boos of verdrietig dat zich dan uitte in onmacht of agressie. Vaak waren ze bang voor de pincher maar de Jack was echt link. Dus als er iets verkeerds gedaan werd kwam de Jack in de benen en begon gevaarlijk te grommen als waarschuwing en de pincher maakte ruimbaan voor Jack. Ik heb me hier nooit onveilig gevoeld ondanks alle dreigementen.

Na het overlijden van de baas ben ik met mijn dossiers overgegaan naar een ander incassobureau. Hier moest ik zelf langs de deuren bij de debiteuren. Toen ik alleen Jorick had vond ik het in principe geen probleem maar op den duur vond ik het wel steeds onveiliger voor me worden. Bedreigingen, achtervolgingen naar huis of bezoekjes op kantoor. Wij hadden geen alarmeringssysteem en we zaten 2 hoog in een kantoor met 1 uitgang. Dit voelde op een gegeven moment niet meer goed en ben ik thuis gebleven bij mijn twee mannetjes......

Dus ik heb wel ervaring met de negatieve kanten van de maatschappij. Maar vind het heel bijzonder dat er mensen zijn die bewust kiezen voor gevaarlijke beroepen....

Jolanda
 
voor en in het begin van mijn zwangerschap heb ik wel gewerkt op een groep met autistische verstandelijkgehandicapte tussen de 25 en de 65 jaar.
met gedragsproblemen.

we moesten altijd een pieper dragen zoals er wat was je op een knop duwde je hopelijk 3 a 4 man om je heen had. wat vaak niet zowas.
was de situatie echter zeer gevaarlijk op dat moment moest de collega van de groep naast ons met de nood telefoon bellen na de overburen die kwamen dan met twee man versterken en anders om ook.

moet je wel hopen dat er op de overkant niks aan de hand was op dat moment.

een bewoner die krijgt een heftige uitbarsing 1 keer in de 3 jaar maar dan heb je echt een probleem die krijg je niet neer met 5 man.

een vrouwtje die kreegt iedere dag een paar woede aanvallen dan krijg je extra personeel. dus ben je dan met 3 man en smiddags meestal met 4 of 5 ligt er aan of de ochtend en avond bloeg voltime mede werkers zijn of partime.

ik wist eerst niet dat ze erg agressief konden worden. werkte er via het uitzend bureau. op de tweede avond dat ik daarwas vloog er een tafel en een stoel die extra verzwaard zijn door de lucht.
wist niet wat er was de alarmen laggen netjes in de kast.
ik mijn collega geroepen en toen alles was op gelost met de bewoner kreeg ik ook eens iets te horen.
daarna heb ik wel meer fixeer acties moeten uit voeren en assisteren. maar als je zwanger bent mag je niet meer op die groep werken. dat deed ik zowieso niet. ben na de zwangerschap er ook niet meer geweest om te werken.

ik heb ooit eens vrijwilligers werk gedaan ook met verstandelijk gehandicapte kinderen en hier zat een autistische jongennmet gedragsproblemen  
daar had ik een super goed contact mee. die gaf aan door je een  duwtje te geven als hij alleen gelaten wou  worden. wild hij wel kontact dan pakte hij je hand.
maar je kunt niet gaan knuffelen met  hem. een vrouw heeft dat wel geprobeert maar  het kind is helemaal door het lint gegaan en heeft deze persoon op het hoofd geslagen. hier was ik niet bij is op school gebeurt.

maar heb er altijd met liefde gewerkt.  
er zijn ook leuke momenten geweest.  
en een bewoner die altijd voor de grap wilde dat je je verstopte. dan lag hij in een deuk.

groetjes petra  
 
hoi
ik maak de op de OK schoon hier in het ziekenhuis Je loopt dan mischien geen risico's met agresieve patienten maar wel met (besmet) bloed en mrsa's (bv tb of ander besmet bloed) Dan moeten wij ook als schoonmakers natuurlijk ook die OK op om hem weer schoon te maken Dan geld er natuurijk wel een heel protocol maar toch Ben dan altijd bang dat ik wat mee naar huis neem en mijn kleine mannetje besmet Of dat ik me prik aan een hechtnaald Vindt mijn werk   wel echt leuk maar het is zeker niet zonder risico's

groetjes mira
 

Ik loop inderdaad elke dag een risico..
Voor de mensen die het niet weten werk ik bij de politie.

Er is heel wat te zeggen over de veiligheid.. Ik loop dan ook tegenwoordig, door de toenemende agressie, de hele dag  met een kogelvrijvest te werken. Dit wordt van je verwacht. Dit zit alles behalve comfortabel en is buiten de overige kilo's een behoorlijk gewicht dat je meesleept.

Verder zijn er nog genoeg dingen waar wij als politie tegenaanlopen maar dat zal ik dit forum besparen. Dit omdat de mensen steeds feller worden naar de politie en ik geen zin heb in een heftige discussie hier op dit forum.

Wat betreft het incident;

We hadden op ons bureau een "veilige" balie/receptie, een balie met kogelwerendglas en een schuif die open moest om met de burger te kunnen communiceren. Geheel van glas dus het was wel "open" maar toch gesloten. Máár omdat dit volgens "de burger" onvriendelijk etc is hebben we (bijna elk bureau) voor een jaar terug de hele receptie verbouwd en is het, net als in het nieuws, een balie geworden waar je met gemak overheen springt. Er hangen welliswaar óveral noodknoppen waar je op kunt drukken als er iets is maar toch.. Nu hebben de politiebureau's dat wat "de burger" wil, een open en toegankelijke balie.. Ja inderdaad.. Toegankelijk is hij zeker!!
Je ziet maar weer.. Maar wat wordt er dan weer gezegd? Had ze maar een vest aan moeten hebben, hadden ze maar een dichte balie moeten hebben.. Het is nooit goed..

We hebben met regelmaat van die idioten die het bureau binnen rennen maar onze veiligheid weegt hoe dan ook niet op tegen het plaatje van "toegankelijk zijn".

Ik maak me om deze dingen erg kwaad. Mede omdat er altijd zo op "ons" wordt afgegeven omdat ze g*dverdomme een bekeuring krijgen omdat ze ZELF te hard rijden.  Maar vraag je eens af wat we voornamelijk doen? Waar we bij uitkomen en moeten zien? En dat alles voor een sch*tloon van 1300 euro netto!!!   Ja precies,.. een fulltime baan en jaren ervaring. Een Briggadier verdient nog maar net 1500 euro netto, vind je het gek dan er zoveel vraag is bij de politie? Daar laat zich toch bijna niemand meer  voor in zijn fl*kker schieten? En dan ook nog ons loon willen inkorten??

Tuurlijk een keuze die we zelf maken, een beroep met risico maar ook een keuze om de mens te kunnen helpen en zulke gekke als in het nieuws te kunnen oppakken. Échter zijn er "hogere" die ons ook in ons werk/handelen beperken wat ons vaak net zo frustreerd als de burger zelf.

Tjsa.. Ik moet toegeven dat  het door het toenemen van de agressie ik me soms wel eens afvraag waar ik het voor doe.  Maar ook het eeuwig moeten verdedigen van je werk. Je bent nu eenmaal 24 uur per dag agent en mensen zien je ook zo (op vrienden na). Op feestjes of waar dan ook gaat het bijna altijd over mijn werk, vragen over bekeuringen dingen die niet goed gaan  pfff..  Maar nu ik moeder ben geworden en hun er niet voor hebben gekozen dat ik dit werk doe, heeft het er  wel voor gezorgd dat ik nu  het proces heb versneld  om van straat af te komen. Ik probeer nu bij de recherche te gaan werken. Hopelijk heb ik een beetje geluk en zal het geen maanden wachten meer zijn..

Bedankt dat ik even mijn frustratie (hahaha) kwijt kon en bedankt dat er door sommige toch nog anders tegen "ons" wordt aangekeken..
We hebben een "mooi" beroep, alleen jammer dat vele dit niet kunnen/mogen/willen zien..

Esmé mv Kay
 

Balie is nu helemaal open, dus zonder glas etc.. was beetje onduidelijk..
 
@ Esmee! Gooi het er maar uit hoor! Lucht altijd op een hoop (terechte) frustraties wegschrijven.

maar de politie krijgt van mij alleen maar lof hoor! Ik heb tijdens mijn studententijd in Amsterdam een lichte mishandeling meegemaakt ('t maar wat je licht noemt). De politie stond de volgende dag gelijk bij mij aan de deur of ik a.ub. aangifte wilde komen doen. Dat hem ik gedaan en foto boeken bekeken maar helaas zat de man er niet bij. een jaar later zag ik hem lopen op een pleintje, ik ben gelijk naar het politiebureau gelopen en aan de balie mijn verhaal vertelt. Er zijn toen twee agenten met mij meegekomen om te kijken of hij nog op het pleintje liep of in een van de cafes zat. Dat was jammer genoeg niet zo maar van mij krijgt de politie sindsdien niets dan lof en een hele dikke pluim!

Annemieke

P.s. een ook voor alle andere met een beroefp waar je in wat voor orde dan ook met gevraag wordt gecongronteerd. Petje af hoor. Ik heb een veilige kantoorbaan en heb er nooit bij stil gestaan dat er zo veel beroepen zijn waar het gevaarlijk kan zijn. knap dat jullie met die 'dreiging' om kunnen gaan!
 
Tsja, ik sluit me even bij Esmé aan. Mijn man werkt bij de Marechaussee en daar al net zo. Zelfde 'toegankelijkheid', vesten, salaris blablabla. Maar er wordt wel verwacht dat ze de grote drugsdealers eruit halen, en de kisten (vliegtuigen) zuiveren van alle bijtende en spugende koeriers (met hiv/hepatitus en dergelijke). Men loopt te foeteren op de beveiliging van schiphol als er een terroristische aanslag is geweest ergens, maar o wee als men 10 minuten in de rij moet wachten voor de controles . En maar een grote bek hebben (ja maar ik ben geen terrorist....who says??).
Oke, ik ga niet zo uitgebreid m'n hart luchten, verhaal  van Esmé  beschrijft voldoende denk ik. Ik ga mee met de pluim voor dit soort beroepen! RESPECT!

Liefs Nelleke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan