risicobepaling downsyndroom

Hallo allemaal,

Ik wil ook graag even reageren want ik merk dat van alle reacties mijn hormonen opspelen.....
Mijn man en ik hebben bewust gekozen geen nekplooimeting te ondergaan omdat bij ons een kind met een afwijking van harte welkom is. Uiteraard hopen wij ook op een "gezond" kind.

Ook ik werk met mensen met een beperking en ik kan me dan ook niet voorstellen dat als je voor dit werk hebt gekozen, en blijkt dat je zelf een kindje met een afwijking krijgt, dat je dan zo makkelijk kan zeggen; ik breek de zwangerschap af.
Ik zeg altijd; ik werk met deze mensen, wie ben ik dan om over het leven van iemand met een beperking te oordelen.
Eleanor(?) als jij met deze mensen werkt dan weet je ook dat ze naast zorgen ook ontzettend veel vreugde brengen en ik vind het jammer dat je dit gegeven niet naar voren brengt.

Ik beoordeel niemand maar het stuit mij ontzettend tegen de borst om te lezen dat mensen zo makkelijk over zwangerschapsafbreking praten.
Het is altijd nog een kadootje om zwanger te mogen raken, ik zelf zie ik mijn omgevind dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om zwanger te worden.
Ik krijg dat ook het idee dat er veel ouders zijn die een gehandicapt kind niet kunnen inpassen in hun perfecte leventje en het daarom maar niet willen.

Als wij een gehandicapt kindje krijgen betekent dit dat wij een aantal dingen gaan veranderen in ons leven en dat zal betekenen dat ik zal stoppen met werken om volledig de zorg voor  ons kind te nemen.

Ik vind het jammer dat het zo zwart-wit wordt geschetst, terwijl ik denk dat het in de praktijk helemaal niet zo zwart-wit zal zijn.

Groetjes Marieke

 
Hallo allemaal,

Best een moeilijke discussie, omdat het uiteindelijk toch om persoonlijke keuzes gaat. Ik vind dat iedereen het zelf moet weten, maar ook bij ons zou een kindje met een handicap net zo welkom zijn als een gezond kindje. Wij hebben dus ook geen extra testen laten doen. Ik werk ook bij mensen met een handicap en inderdaad, op hun manier genieten ze echt wel van het leven!
Natuurlijk komen er wel veel extra zorgen bij kijken, maar een zwangerschap hierom afbreken zou ik persoonlijk niet kunnen.
Nogmaals, iedereen moet het zelf weten, ik geef alleen aan hoe ik erover denk.

Liefs Annemarie (22+2 zwanger van de derde)
 
Hoi Marieke,

Om nog even te reageren op jouw berichtje: het was helemaal niet mijn bedoeling om 'gemakkelijk' te praten over zwangerschapsonderbreking. Ik weet jammer genoeg echt wel hoe moeilijk de keuze is die je moet maken bij een eventueel slecht resultaat van een vruchtwaterpunctie. Ik denk ook niet dat je dat kan begrijpen als je het zelf niet hebt meegemaakt. En misschien heb je het zelf ook wel meegemaakt, maar dat weet ik dus niet. Maar op het moment dat het je overkomt is het nog wel nét even anders dan wanneer het een hypothetische vraag is. Mijn man en ik hadden altijd gezegd dat we een zwangerschap zouden afbreken als er iets serieus mis zou zijn met het kindje. Maar op het moment dat je te horen krijgt dat die kan heel reëel is, ligt dat weer helemaal anders. Nachtenlang heb ik wakker gelegen en me afgevraagd wat ik zou doen als ons kindje inderdaad gehandicapt zou zijn. En ja, mijn hart schreewde dat ik mijn kindje dat al zo lang gewenst was niet mocht opgeven! Maar mijn rationele verstand zei me ook dat ik persoonlijk dat emotioneel niet zou aankunnen en dat mijn partner het zeker niet zou kunnen. Dus zeg mij niet dat ik 'gemakkelijk' praat over een zwangerschapsonderbreking, want het is niet gemakkelijk om iets wat je zo graag wil en voelt bewegen in je buik op te geven.
En over mensen die hun zogenaamde perfecte leventje niet willen opgeven voor een gehandicapt kindje... Ik weet het niet. Ik denk dat zelfs na het afbreken van je zwangerschap je leven nooit meer perfect zal zijn. Want ook snap je dat misschien nu niet, het doet pijn hoor. Maar voor sommige mensen is die pijn nét iets minder moeilijk dan de pijn om een ernstig gehandicapt kindje.
Ik weet niet wat ik heb vandaag. Weet ook niet waarom ik nog zonodig moest reageren. Ik denk gewoon dat ik niet zo graag aangevallen wordt op dingen waar ik het zelf enorm moeilijk mee heb gehad (ook als dat niet je bedoeling was). Ik hoop in ieder geval voor jou dat je nooit hoeft te ontdekken hoe moeilijk die keuze wel niet is.

Groetjes,
Marian
 
Hallo allemaal,

Phoe pittige discussies maar toch respecteer ik ieders mening want het zijn toch hele persoonlijke keuzes of iemand een gehandicapt kindje wil houden of niet. Ik zit momenteel in de molen van prenataal onderzoek en het levert stress en veel vragen op dus makkelijk is het niet terwijl ik me volkomen bewust was van het feit dat dit de consequenties zijn van onderzoek. Ik heb zelf een zus met een handicap en zij is niet ernstig genoeg om goede hulp te krijgen van organistaties waardoor ze tussen de wal en het schip hangt. Mijn ouders zijn erg bezorgd, wat gebeurt er als zij niet meer leven? Omdat mijn ouders 60 plussers zijn denken ze daar steeds vaker over na, mijn zus kan eigenlijk niet zelfstandig wonen en kan niet met geld omgaan, mijn moeder kookt dagelijks haar  eten om er voor te zorgen dat  ze gezond eet want de disipline die een normaal mens heeft (werken, huishouding, eten etc) heeft zij dus niet. Probleem daarbij is dat ze weigert in een gemeenschap te gaan wonen want dat vind ze een stelletje idioten die daar wonen en zolang zij zelf niet wil blijft ze zelfstandig wonen terwijl ze in haar eigen huis "versmeert" want schoonmaken komt niet in haar woordenboekje voor. Ik ben heel erg gek  met mijn zus en ik hou ontzettend veel van haar want ik vind haar lief ondanks haar buien ze komt je altijd troosten als je verdrietig bent en doet ook lekker gek als je blij bent, toch als mijn uitslag niet goed zou zijn kies ik ervoor om mijn zwangerschap af te breken omdat de zorg van een gehandicapt kind zwaar is en je moet het ook aankunnen. Ieder kind heeft recht op liefde en goede zorg dus ook een kindje met het syndroom van down alleen weet ik niet of ik sterk genoeg zal zijn om dat te kunnen. Ik vind dat iedereen zijn eigen keuze daarin heeft en ik respecteer ieders mening want per slot van rekening zijn we allemaal verschillende mensen met verschillende gedachtes over het leven! Willow ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met alles en denk er goed over na maar vooral luister naar je hart!

Groetjes,

Puk
 
Ik denk dat niemand voor een ander kan denken, want iedereen zit in een andere situatie.
Persoonlijk heb ik ook geen testen laten doen, omdat als het wel een kindje met down zou zijn, zouden wij er niet voor kiezen om de zwangerschap af te breken.
Alleen als er zou blijken dat het kindje zo zwaar gehandicapt zou zijn dat het geen echt leven zou kunnen lijden dan wel.
Mijn nichtje heeft het down syndroom en heeft een heel leuk leven.  
Helaas weet ik ook hoe het is om een zwangerschap af te breken en dat vergeet je inderdaad ook nooit meer.
Heel veel sterkte de komende tijd.
   
 
Niet iedereen beschikt over de vaardigheden, sociaal en emotioneel gezien, om voor een kindje met  het syndroom van down te zorgen. We denken allemaal van wel, maar we zijn ook niet allemaal hetzelfde. Mensen met het syndroom van down ook niet. Zo klopt het ook niet dat de meeste mensen met het syndroom van down lichamelijk gezond zijn. Er zijn er gelukkig veel die het wél zijn, maar de kans is groter dat deze baby's met hartafwijkingen en andere afwijkingen geboren worden.
Het syndroom van down is géén ziekte, het is een afwijkinging in de chromosonen.
Ergens weten we allemaal wel dat je het niet te licht moet opvatten om voor down kindje (ff afkorten hoor) te zorgen. Ook deze kinderen/mensen brengen naast de toch wel vele zorgen, inderdaad ook gewoon levensvreugde natuurlijk! En iedere ouders zal het ook wel anders ervaren, de één vind  het zwaarder dan de ander.
Ik denk ook niet dat je iemand kunt veroordelen om zijn keuze om de zwangerschap te laten afbreken. Hoe moeilijk jij het zelf ook vind.
Moeilijke onderwerpen hoor!
Maar wel belangrijk om bij stil te staan.
 
De 4 weken zijn eindelijk om en ik heb vanmiddag bericht gekregen dat de uitslag van de vruchtwaterpunctie goed is. Ik ben dolgelukkig en kan nu weer echt genieten van de zwangerschap.
Want ik heb er ook rekening meegehouden dat de uitslag niet goed zou zijn. Maar gelukkig is dat niet zo.

Als ik dit van te voren allemaal geweten had, dan had ik nooit gekozen voor een risicobepaling maar meteen voor de vruchtwaterpunctie.


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan