Hoi, het lukte me door gewoon letterlijk het bijltje erbij neer te gooien. Ik was er gewoon klaar mee om elke keer weer teleurgesteld te zijn. Dus ik besloot een maandje gewoon helemaal niks. Misschien hielp de gedachtengang wel dat ik van het leven wilde genieten, en we het m'n tweeën ook goed hebben. Dus ik wist die maand dat het niks was, en de loop naar m'n menstruatie was ook heel rustig. Een keer geen krampjes en en pijntjes in mn onderbuik. Wat ook wel een verademing was eigenlijk. De maand erop, had ik gek genoeg een positief gevoel, die eerder meer als negatief voelde. M'n gevoel bleek te kloppen en toch stond ik er niet zo bij stil, en wachten op een bloeding die maar niet kwam.
Maar goed, ik hoor vaak dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Misschien is dat het ook wel hoor. En misschien was het wel gewoon geluk, ik weet het niet. Ik had gewoon de moed opgeven.
Ik sta er nu ook veel relaxter in. Het enige is nu dat ik nu wel weet dat het kan. Dat is ook wel een geruststelling, denk ik.
Afgelopen maand ook een rustig verloop naar de menstruatie gehad, ook omdat mijn vriend net tijdens m'n ovulatie beetje ziek was en er weinig magie was. Dus die ronde kan ik niet eens meetellen.