Hoi Liesbeth, met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen. Ik begrijp volkomen hoe je je voelt want zo voel ik me ook al maanden. Ik heb in mijn eerste mailtje niet het hele verhaal van Puck verteld, maar ook hij heeft buisjes (hij was 6 mnd) en momenteel is hij net van de antibiotica af die heeft hij 9 weken geslikt om hem rust te geven. Alleen heeft het bij ons niet geholpen. We moeten gemiddeld zo'n 3 keer per nacht op omdat Puck dan huilend wakker wordt (hij krijgt zelf weer een nachtvoeding sinds +/- 6 maanden). Zijn neusamandel is verwijderd met de nodige complicaties en sindsdien (operatie was 29-1) heeft hij ontzettend veel last van slijm. Wederom thuis vernevelen dus. We sukkelen maar door van het een naar het ander. Gelukkig heeft Puck al zo'n dik dossier opgebouwd in het ziekenhuis dat we in geval van nood niet eerst de huisartsenpost en/of huisarts hoeven te raadplegen. Wij zijn nl. ook al niet echt enthousiast meer over de huisartsenpost. Puck wordt behandeld door een fysiotherapeute i.v.m. een kleine heupafwijking, een pre-logopediste i.v.m. zijn weerzin om te eten ( zou ik ook hebben na al die problemen) en de kinderarts. De kinderarts kan niets anders voor hem doen dan de symptomen bestrijden maar beter worden zal hij nooit helemaal. Puck zal altijd astmatisch blijven en vatbaarder dan andere kinderen. Alles bij elkaar maakt dat we momenteel op ons tandvlees lopen, want zelf kom je ook niet tot rust. Wat alles enigszins goed maakt is dat Puck ondanks al zijn problemen toch een vrolijk en leif mannetje is, maar soms zie ik hem steeds benauwder worden en kan ik eigenlijk van binnen alleen maar huilen. Lieve Liesbeth, ik leef met je mee, heel veel sterkte en een dikke mail-knuffel, Loes
RS-virus
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Loes wat erg zeg dat jullie ook zo aan het tobben zijn. Tygo heeft ook inmiddels zo'n dossier opgebouwt, ik ga niet naar de huisarts als er iets is met hem maar ook meteen naar het ziekenhuis. Ik wacht ook niets meer af, ik ga liever een keer te veel dan te weinig. Ik ben er nu wel achter dat ik als moeder zelf wéét wanneer het mis is met Tygo. De huisarts zal mij dan ook niet meer zo maar wegsturen zonder iets te doen als ik er kom. Ik ben al bezig met een andere trouwens alleen laat hij mij niet zo makkelijk gaan, maar dat komt wel goed. Tygo zelf lijkt er weinig van te lijden want dat is een heel erg vrolijk en vriendelijk mannetje, gelukkig loopt hij niet achter in groei en ontwikkeling en hobbelt hij gewoon lekker mee met zijn leeftijdgenoten, dat scheelt wel een berg denk ik. Verder is de zitromax die jij noemt ook bij ons heel erg bekend en nu zit hij aan de Bactrimel. Dat werkt tot nu toe (afkloppen) erg goed. Afgelopen nacht heeft hij weer eens lekker doorgeslapen zonder huilend wakker te worden. Dat was erg fijn want ik was laat thuis van het werk nl half 1. Hetgeen wat mij zo dwars zit is dat iedereen zegt, het komt wel goed het is gelukkig niets ernstigs en hij groeit er misschien wel overheen. Het is lief bedoelt en ik begrijp het ook wel maar ik heb er geen zak aan. Het gaat namelijk over mijn kind en niet over die van een ander, snap je wat ik bedoel. Ik heb al op het punt gestaan om hulp te gaan zoeken want ik kon het in november echt niet meer aan. Ik was moe maar kon niet slapen, ik maakte ruzie met mijn man om niets, was licht ontvlambaar en kon alleen maar huilen. Tygo is helaas niet het enige probleem, ik heb zelf nog heel veel lichamelijke klachten overgehouden aan de bevalling. Ik heb mijn schaambot gebroken tijdens het persen en kon pas na 9 maanden weer een beetje werken, nu heb ik er vreselijk veel last van tegen de tijd dat ik ongesteld moet worden. Verder zit het bij mij van onderen nog steeds niet goed en na lang getwijfel heb ik een afspraak bij de gyn voor aankomende donderdag. Het is bij mij dus een hoop bij elkaar wat niet lekker loopt en veel pijn doet zowel geestelijk als lichamelijk. Maar het ergste vind ik nog dat Tygo zelf niet lekker kan genieten van een pijnloos en ongemakkenloos leventje. Hij heeft al zo veel meegemaakt en dat vind ik zó ontzettend erg, maar ik kan hem er niet voor behoeden als zijn moeder zijnde en dat voelt alsof ik iets fout heb gedaan of fout doe. Ik weet dat het niet zo is maar zo voel ik het wel af en toe. Ik durf gewoon niet nog een keer zwanger te worden omdat ik bang ben dat het dan weer zo gaat zowel de bevalling als de gezondheid van het kind. Ik zou dit alles niet nog een keer aankunnen denk ik, dus begin ik er voorlopig maar niet aan haha. Ach ja ik weet dat alles goed komt, voor jullie hoop ik dat ook. Dat nu onze tijd maar mag komen qua rust en genieten, toch Loes? Daar gaan we voor.
Groetjes Liesbeth
Groetjes Liesbeth
Hoi Liesbeth, het is alsof er een wereld voor me open gaat, eindelijk iemand die het echt begrijpt!!!! Tegen ons wordt ook gezegd dat het wel mee zal vallen en dat Puck straks vast een beer van een vent wordt die nooit meer ziek is omdat hij alles al eens gehad heeft. Alleen wil ik dat soms helemaal niet horen. Ik zit er nu mee en niet over 4 jaar. Ze bedoelen het wel goed maar snappen vaak de ongerustheid niet. Gelukkig heb ik een fantastische kinderarts die me nog nooit het gevoel heeft gegeven dat ik voor niets belde of langs kwam en dat geeft me wel zelfvertrouwen. Puck is mijn tweede kindje en ook voor mijn oudste is dit niet altijd makkelijk. Zij moet zich soms toch aanpassen aan de jongste omdat Puck nu eenmaal erg veel regelmaat nodig heeft en soms wat extra aandacht vraagt als hij weer eens erg ziek is. Gelukkig gaat het met mij lichamelijk wel goed. Het lijkt me inderdaad slopend als dat er ook nog eens bij komt. Alvast veel succes bij de gyn. Laat je effe weten hoe het ging? Veel groetjes Loes
quote: loesb reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-02-2007 20:39:15&apos
);
Hoi Liesbeth, het is alsof er een wereld voor me open gaat, eindelijk iemand die het echt begrijpt!!!! Tegen ons wordt ook gezegd dat het wel mee zal vallen en dat Puck straks vast een beer van een vent wordt die nooit meer ziek is omdat hij alles al eens gehad heeft. Alleen wil ik dat soms helemaal niet horen. Ik zit er nu mee en niet over 4 jaar. Ze bedoelen het wel goed maar snappen vaak de ongerustheid niet. Gelukkig heb ik een fantastische kinderarts die me nog nooit het gevoel heeft gegeven dat ik voor niets belde of langs kwam en dat geeft me wel zelfvertrouwen. Puck is mijn tweede kindje en ook voor mijn oudste is dit niet altijd makkelijk. Zij moet zich soms toch aanpassen aan de jongste omdat Puck nu eenmaal erg veel regelmaat nodig heeft en soms wat extra aandacht vraagt als hij weer eens erg ziek is. Gelukkig gaat het met mij lichamelijk wel goed. Het lijkt me inderdaad slopend als dat er ook nog eens bij komt. Alvast veel succes bij de gyn. Laat je effe weten hoe het ging? Veel groetjes Loes
Dat is nu precies wat mij tegen staat van al die goedbedoelde opmerkingen. Vaak krijg je deze van mensen met oudere kinderen, die hebben dan veel ellende gehad met hun kindjes toen ze zo klein waren. Als je dan vraagt wat die ellende dan precies was, blijkt het amper een kwart te zijn van hetgeen Tygo allemaal al mee heeft gemaakt. Dan denk ik vaak, waar lul je over bij Tygo is er nog véél meer aan de hand en inderdaad, net wat jij zegt, we zitten er nu mee. Kijk als ik over 4 jaar inderdaad een kind heb die zo sterk is als een beer dan ben ik zielsgelukkig maar dat is in de toekomst kijken want nu zitten we er mee. Nu voel ik me ellendig, niet over 4 jaar, nu! Het lijkt me inderdaad lastig als je een ouder kind hebt die soms moet wijken voor de jongste die vaak tobt. Dat is ook de reden waarom ik het nog niet aandurf om voor een 2e kindje te gaan. Ten eerste ben ik doodsbang voor de bevalling en ten tweede lijkt het me zo moeilijk om nog een tobber erbij te hebben, snap je. Dat lijkt me echt vreselijk en ik denk ook serieus niet dat ik dit nog een keer aan zou kunnen. Ik loop echt op mijn tandvlees. Reageert Tygo een keertje anders dan anders dan staan mijn stresszintuigen direct op scherp. Bah ik heb er een hekel aan om me zo te voelen. Ik moet wel zeggen dat die antibiotica hem rust geeft. Hij heeft nu voor het eerst sinds ruim een half jaar al bijna een maand geen oorontsteking gehad. Daar zijn we erg blij mee en Tygo voelt zich zichtbaar beter, laten we hopen dat het zo blijft voorlopig. Morgen moet ik inderdaad naar de gyn en ik zal laten weten wat er uit is gekomen.
Groetjes Liesbeth
); Hoi Liesbeth, het is alsof er een wereld voor me open gaat, eindelijk iemand die het echt begrijpt!!!! Tegen ons wordt ook gezegd dat het wel mee zal vallen en dat Puck straks vast een beer van een vent wordt die nooit meer ziek is omdat hij alles al eens gehad heeft. Alleen wil ik dat soms helemaal niet horen. Ik zit er nu mee en niet over 4 jaar. Ze bedoelen het wel goed maar snappen vaak de ongerustheid niet. Gelukkig heb ik een fantastische kinderarts die me nog nooit het gevoel heeft gegeven dat ik voor niets belde of langs kwam en dat geeft me wel zelfvertrouwen. Puck is mijn tweede kindje en ook voor mijn oudste is dit niet altijd makkelijk. Zij moet zich soms toch aanpassen aan de jongste omdat Puck nu eenmaal erg veel regelmaat nodig heeft en soms wat extra aandacht vraagt als hij weer eens erg ziek is. Gelukkig gaat het met mij lichamelijk wel goed. Het lijkt me inderdaad slopend als dat er ook nog eens bij komt. Alvast veel succes bij de gyn. Laat je effe weten hoe het ging? Veel groetjes Loes
Dat is nu precies wat mij tegen staat van al die goedbedoelde opmerkingen. Vaak krijg je deze van mensen met oudere kinderen, die hebben dan veel ellende gehad met hun kindjes toen ze zo klein waren. Als je dan vraagt wat die ellende dan precies was, blijkt het amper een kwart te zijn van hetgeen Tygo allemaal al mee heeft gemaakt. Dan denk ik vaak, waar lul je over bij Tygo is er nog véél meer aan de hand en inderdaad, net wat jij zegt, we zitten er nu mee. Kijk als ik over 4 jaar inderdaad een kind heb die zo sterk is als een beer dan ben ik zielsgelukkig maar dat is in de toekomst kijken want nu zitten we er mee. Nu voel ik me ellendig, niet over 4 jaar, nu! Het lijkt me inderdaad lastig als je een ouder kind hebt die soms moet wijken voor de jongste die vaak tobt. Dat is ook de reden waarom ik het nog niet aandurf om voor een 2e kindje te gaan. Ten eerste ben ik doodsbang voor de bevalling en ten tweede lijkt het me zo moeilijk om nog een tobber erbij te hebben, snap je. Dat lijkt me echt vreselijk en ik denk ook serieus niet dat ik dit nog een keer aan zou kunnen. Ik loop echt op mijn tandvlees. Reageert Tygo een keertje anders dan anders dan staan mijn stresszintuigen direct op scherp. Bah ik heb er een hekel aan om me zo te voelen. Ik moet wel zeggen dat die antibiotica hem rust geeft. Hij heeft nu voor het eerst sinds ruim een half jaar al bijna een maand geen oorontsteking gehad. Daar zijn we erg blij mee en Tygo voelt zich zichtbaar beter, laten we hopen dat het zo blijft voorlopig. Morgen moet ik inderdaad naar de gyn en ik zal laten weten wat er uit is gekomen.
Groetjes Liesbeth
En dan nu het nieuws van de gyn, daar ben ik net geweest voor mijn 'problemen' down under' zeg maar. De vorige heeft kennelijk niet goed gekeken, die begon meteen over ons seksleven en dat het tussen mijn oren zat. Vandaar dat ik ook een andere had nu. Deze heeft echt heel uitgebreid gekeken (lees 20 minuten in mijn frut zitten wroeten haha). Zij is erachter gekomen dat mijn bekkenbodemspieren in ruststand te strak aangespannen staan. Dit is het gevolg van al die maanden fysio na mijn schaambotbreuk. Ik heb daar moeten leren om ze flink aan te spannen met dit tot gevolg, ok mooi. Nu moet ik dus weer naar de fysio om dit soepel te krijgen. Het is me toch een gedoe zeg, bah bah. We hebben ook over een evt. volgende kindje gepraat. Ze vroeg mij of ik er nog een zou willen, ik zei ja en nee tegelijk. Ik wil heel graag nog een kind maar ben doodsbang dat er weer zoiets gebeurt. Ze kon dat heel goed voorstellen. Ze vertelde mij dat ze niet konden prikken of ik voldoende hormonen zou hebben, terwijl mij was verteld van wel! Het is iets wat dus kennelijk in mijn lijf 'verkeerd' zit en het kan dus nog een keer voorkomen. Wat ze me wel vertelde is dat ik mag kiezen tussen keizersnede en natuurlijk bevallen, maar dat ze me sowieso heeeel goed in de gaten zouden houden op moment van bevallen. Dat wil zeggen dat ik veel sneller een ruggenprik krijg dan de eerste keer en dat ze mijn bekken in de gaten gaan houden tijdens de weeën en aan de hand daarvan kunnen ze inschatten wat het beste is, natuurlijk bevallen of niet. Ik ben dus op beide fronten een beetje gerustgesteld denk ik. Ik ga maar even een afspraak maken bij die fysio en zo weer werken.
Hoi Liesbeth, fijn dat je nu weet wat er down under aan de hand is. En alvast sterkte bij de fysio. Zul je net zien, loop je al met Tygo te tobben en krijg je dit er gratis bij. (hmm)
Wat een tweede betreft ik kan het me heel goed voorstellen. Ik heb 2 keizersnedes gehad dus over vaginaal bevallen kan ik niet echt meekletsen (heb bij de eerste wel heavy weeën gehad maar verder dan dat kwam ik niet) maar ik snap dat je er bang voor bent. Zelf wil ik eigenlijk op termijn wel graag een derde kindje. Het voelt voor mij niet echt lekker om alles zo af te sluiten. De leuke tijd die het eerste jaar met je kindje zou moeten zijn heb ik niet echt gehad en dat mis ik nu toch wel. Natuurlijk is dit niet de enige reden om een derde te willen maar het speelt wel degelijk mee.
Wat de stress betreft, zo gauw Puck ook maar iets vreemds doet heb ik alarmfase 1. Mijn man vindt dit soms wel eens overdreven, maar ik heb het meestal wel bij het juiste eind. Dus vertrouw op je moederinstinct. Verder is Puck sinds een week eindelijk van zijn slijm af (de volgende verkoudheid staat wel al weer in de startblokken) dus we hebben al 2 nachten redelijk geslapen Hiep Hiep Hoera.
De algehele stemming in huis ging ook ineens met sprongen vooruit. Als het dan even goed gaat genieten we ook dubbel.
Ik geef je bij deze mijn mailadres dat werkt misschien makkelijker als dit forum: ely.brouwers@planet.nl
Sterkte bij de fysio en een knuffel voor Tygo!!
Groetjes Loes
Wat een tweede betreft ik kan het me heel goed voorstellen. Ik heb 2 keizersnedes gehad dus over vaginaal bevallen kan ik niet echt meekletsen (heb bij de eerste wel heavy weeën gehad maar verder dan dat kwam ik niet) maar ik snap dat je er bang voor bent. Zelf wil ik eigenlijk op termijn wel graag een derde kindje. Het voelt voor mij niet echt lekker om alles zo af te sluiten. De leuke tijd die het eerste jaar met je kindje zou moeten zijn heb ik niet echt gehad en dat mis ik nu toch wel. Natuurlijk is dit niet de enige reden om een derde te willen maar het speelt wel degelijk mee.
Wat de stress betreft, zo gauw Puck ook maar iets vreemds doet heb ik alarmfase 1. Mijn man vindt dit soms wel eens overdreven, maar ik heb het meestal wel bij het juiste eind. Dus vertrouw op je moederinstinct. Verder is Puck sinds een week eindelijk van zijn slijm af (de volgende verkoudheid staat wel al weer in de startblokken) dus we hebben al 2 nachten redelijk geslapen Hiep Hiep Hoera.
De algehele stemming in huis ging ook ineens met sprongen vooruit. Als het dan even goed gaat genieten we ook dubbel.
Ik geef je bij deze mijn mailadres dat werkt misschien makkelijker als dit forum: ely.brouwers@planet.nl
Sterkte bij de fysio en een knuffel voor Tygo!!
Groetjes Loes