Ruggenprik

A

ANONYMOUS_USERNAME

Nu iedereen toch wel over de helft is, (ik ben vandaag 28 weken= 6,5 maand?) komt de bevalling steeds meer in zicht. Eerlijk gezegd ben ik er nog niet zo heel erg mee bezig, maar nu wees een vriendin me er op dat als je tijdens de bevalling in ieder geval de keuze wil hebben voor een ruggenprik je dat nu al moet bespreken en regelen anders kan het sowieso niet.

Wat doen jullie? Willen jullie een ruggenprik oid of in ieder geval die mogelijkheid open houden? of gaan jullie voor de natuurlijke manier?

Overigens wordt er alleen in Nederland zou moeilijk en (vind ik) zelfs een beetje neerbuigend gedaan over de ruggenprik. In andere landen is het de normaalste zaak van de wereld. Als ik over de ruggenprik zou gaan beginnen schaam ik me ergens zelfs een beetje omdat je toch een stoere hollandse vrouw moet zijn en die oerbeleving, de bevalling, moet meemaken.

Ben erg benieuwd naar jullie mening en wellicht ervaring!

Groetjes, Dolly
 
Hoi Dolly,


tijdens de bevalling van mijn dochter was ik blij dat ik alle bewegingsvrijheid had en ik kon de pijn prima aan. Dus ik had geen behoefte aan pijnstilling. Dan ben je toch meer aan bed gebonden ook (of infuus).
In sommige situaties kan ik mij voorstellen dat pijnstelling wel nodig is, volgens mij kan je dit ten aller tijden krijgen. Hier in het Sophiaziekenhuis bijvoorbeeld wel.
Maar waar veel vrouwen zich in vergissen is dat je vaak pas pijnstelling krijgt als je al wat verder in de bevalling met en op het moment dat je mag gaan persen, gaat de pijnstilling uit, i.v.m. risico's.
Bovendien denk ik dat vrouwen veel meer aankunnen dan dat ze denken, maar dat verhalen van anderen of onwetendheid je misschien een beetje angstig maken.
Tijdens de voorlichting in het ziekenhuis kreeg ik niet het idee dat ze neerbuigend deden over pijnstilling. Een aantal dames van de vorige zwangerschapsclub hebben weldegelijk pijnstilling gekregen omdat ze hier om vroegen.
Maar nogmaals, ook al verschild het voor iedereen natuurlijk, ik vertrouwde op mijzelf en de natuur en dat is achteraf allemaal helemaal goed gekomen. Het doet wel pijn, maar met een beetje begeleiding was dit goed te doen.


Groetjes!
 
Hallo allemaal,

Op dit moment kies ik ervoor om geen pijnstilling te nemen, ik heb twee bevallingen achter de rug en die waren prima te doen ( dat betekent niet dat ze makkelijk waren!!!)...vooral de tweede maar dat is ook omdat je dan weet wat je te wachten staat. Ik vind wel dat het een keuze van iedereen persoonlijk is en voor zover ik ben voorgelicht en wat ik erover hoor is het taboe er toch wel af...?
Ik ben het wel eens met mijn voorgangster dat veel vrouwen pijnstilling willen met de laatste loodjes van de bevalling en dan kan het inderdaad niet meer.

Groetjes Brechtje
 
Ook ik heb het twee keer zonder pijnstilling gered. Natuurlijk doet het pijn, maar ik vond het goed te doen. Eigenlijk vond ik de kramperige pijn van de weeen  (menstruatiepijn maar dan veel erger; een kruik is geen overbodige luxe)  vervelender dan de branderige pijn tijdens het persen. Tijdens het persen kan je tenminste 'aan het werk' en weet je dat de baby  er binnen afzienbare tijd (volgens mij in  ieder geval binnen 2 uur) zal zijn. En het cliché is waar: je vergeet de pijn op het moment dat de baby er is. Dan is het gehecht worden  een eitje.  
Maar goed iedereen moet het voor zichzelf weten. Volgens mij is de regelgeving veranderd en heeft iedere vrouw nu recht op  pijnstilling en moet het in het ziekenhuis dus 24 uur per dag aangeboden worden.  
De baby krijgt  de  pijnstilling ook binnen en dat is voor mij de reden om het niet te willen. Ik ben bijv. ook met gebruik van paracetamol heel terughoudend.  Dat je  gebonden bent aan bed lijkt mij ook onprettig. Ik vond het wiebelen  en lopen tijdens de ontsluiting juist heel prettig.  
Durven vertrouwen op je lichaam en de natuur is sowieso goed. En als jij hulp van pijnstilling  nodig hebt dan  hoef je je daarvoor niet schamen. Genoeg vrouwen gingen je voor en zullen je volgen.
Ik zou zeggen: volg je gevoel op dat moment. Voor de eerste bevalling was ik er bijv. van overtuigd dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen (voor het veilige gevoel dat er medisch hulp binnen handbereik was), maar toen het  thuis heel voorspoedig bleek te gaan en de ontsluiting snel vorderde besloot ik toch thuis te blijven.  
Succes bij het nemen van je beslissing.  
Groetjes  
 
Hoi,

Ik ben het eens met mijn voorgangsters.
Ik heb zelf nu 4 bevallingen gedaan, waarvan de 1e het langst duurde en vrij heftig was (op het moment dat ik iets had van: ik kan dit niet en snijd me maar open mocht ik gaan persen.)
Dat persen vond ik inderdaad ook zwaarder dan de weeen opvangen.
Ik wil ook graag thuis bevallen en dan krijg je toch niets.
Ik ben ook van mening dat je meer aan kunt dan je denkt.
Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen. Bv als het zooo lang duurt dat de ontsluiting niet vordert, je uitgeput raakt etc.
Ik heb hier zelf geen ervaring mee..

Groetjes Manda, 26wk
 
Bij mijn 1e bevalling was ik erg bang voor "pijn". Ik denk nu dat het ook meer het idee van pijn is, dan de daadwerkelijke pijn zelf.
Zelf heb ik het ervaren als menstruatie pijn & hevige krampen. Iedere vrouw die ongesteld wordt, zal wel een keer menstruatiepijn hebben gehad, en kramp heb je nu misschien in je kuiten! dus...simpel...een combinatie ervan.
Natuurlijk is het heftig, krampen zijn gewoon niet fijn, maar wat ze zeggen is waar...als je echt denkt van NU kan ik het niet meer geef me een prik, dan is het ergste eigenlijk al geweest en heb je waarschijnlijk al volledige ontsluiting.

Toen ik de VK belde met de mededeling, je moet NUUUUUUUUU komen, ik wil een ruggenprik, had ik al 8cm ontsluiting en mocht/kon het eigenlijk al niet meer. maar voor mijn gevoel hoefde het ook niet meer omdat het einde al in zicht was!

Mocht je bij voorbaat al een ruggenprik willen, bespreek het zeker van te voren met de VK. Deze moet voor 2cm ontsluiting gezet worden namelijk...daar moet je echt gelijk bijzijn.

Succes! groet Hilal
29w2dg
 
Hallo Dolly,

De regels zijn een tijdje geleden veranderd, zodat iedere vrouw tegenwoordig een ruggeprik kan krijgen als ze dat wenst. Dat hoef je dus niet meer van te voren te regelen, maar als je tijdens de bevalling het graag wilt is er altijd een anestesist om je een ruggeprik te geven. Bij twijfel kan je dat checken bij je VK of het ziekenhuis waar je gaat bevallen.

Succes!

Mammaloes
 
Fijn dat jullie reageren! Ik wist dus niet dat de baby de ook wat meekrijgt van de verdoving. Ik ben nu ook heel terughoudend met medicijnen, dus dat is reden om ook hier goed over na te denken. Ik ben ook niet zo bang voor de bevalling, meer nieuwsgierig, maar het lijkt me toch vervelend als je die ruggenprik alleen krijgt als je dat geregeld hebt. Maar nu zeggen jullie allemaal dat dat tegenwoordig niet meer hoeft. Goed om te horen, dan zien we het wel.
Jullie klinken allemaal wel stoer hoor trouwens. Het is ook goed om te lezen dat jullie meerdere malen schrijven dat als de pijn zo erg wordt dat je denkt nu moet het ophouden, het dan ook bijna klaar is.
groetjes Dolly
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan