Ruzie!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Beste allemaal,
ik heb nog 4 weken te gaan, en ik heb ruzie met zo ongeveer iedereen: mijn familie, en niet te vergeten mijn man. Hardop geruzie, het wordt steeds bitterder. Ik voel in plaats vanblijdschap met mijn tweede kind alleen maar wrok tegen iedereen. Zou dit nog overgaan? Wat moet ik doen, ik ben zo ontzettend ongelukkig...
 
hoi
tja je hebt nog 4 weken te gaan en iedereen doet om het zo maar te zeggen een beetje maf!
ik vind het zoiezo een beetje stom van je familie dat ze op deze manier momenteel met je omgaan.... maar ja ze snappen het toch niet ik ken het fenomeen schoonmoeder dus dat is mijn hele relatie al met mijn man een probleem geweest maar ja het advies wat ik je kan geven praat eens met je man wellicht als je een volwassen gesprek kunt voeren dat het dan beter gaat en proberen niet gelijk op de teentjes te gaan staan zo ben ik teminste haha dus probveren zijn kant van het verhaal te luisteren....
liefs mij en succes vera 22 weken
 
Hoi Blues,

Voor zover ik van een advies kan spreken zou ik proberen hun meningen en woorden langs je neer te leggen. Het enige wat jij zou moeten doen is genieten van je zwangerschap!! Ik vind het heel erg voor je dat je familie zo reageert terwijl ze weten dat jij hoort te genieten ipv je zo ellendig te voelen. Net als wat Vera schreef zou ik ook adviseren om te praten met je man hierover. Hij wordt immers weer vader en hoort jou te steunen!!

Succes en geniet er nog van!!

Monique2, 12 weken
 
Hoi Bleus,

Bij ons was het zo erg dat we hebben besloten om de laatste 3 maanden van de zwangerschap geen contact meer te hebben et mijn schoonouders om stress te voorkomen en dat is het beste besluit watwij hebben kunnen nemen!!!

Ik blijf wel eerlijk waar er 2 vechten hebben er 2 schuld, want ik heb het zelf ook echt niet makkelijker gemaakt in hele situatie en als iedereen zo denkt zo je misshioen toch eens kunnen kijken over er niet een kern van waarheid in hun stand punt zit.

In elke geval wel heel vervelend zo vlak voor je bevalling. Ik wens je heel veel succes.

Groetjes Linda
 
Hallo allemaal,

ik ben al maanden niet meer on speaking terms met mijn schoonvader en ik moet zeggen het bevalt me prima, zoveel rust in ons maar vooral mijn leven (pp het eind hebben  mijn man en ik elke week ruzie om de fijne omerking die zijn vader tegen mij maakte).  Ik weet alleen nog niet hoe het moet als ik straks bevallen ben. Ik kan hem zijn kleinkind niet onthouden, al wil ik dat liever wel. Gelukkig heeft mijn man altijd achter me gestaan  welke beslissing ik ook genomen heb; maar hij spreekt zijn vader nog wel af en toe en hij zal het me niet in dank afnemen; zeker ook gezien het feit dat oma er ook nog is. Ik kan  ons kind niet niet    bij oma laten logeren, omdat mamma niet met opa door een deur kan. Ach ja, moeilijk, moeilijk, maar dat tijd zal uitwijzen wat het ons brengt.
Een gesprek ga ik niet aan met mijn schoonvader, dat helpt namelijk niet, heb ik in het verleden al een aantal keer gedaan en we snappen elkaar gewoon niet.
Iemand suggesties???

groetjes Liz

 
Hoi,

Zelf heb ik ook al tijden 'ruzie' met met name m'n schoonmoeder (hou steriotyp eigenlijk) en ons mannetje is nu 9 maand en ze hebben hem zo'n 5 keer gezien.
Als het aan mij lag zagen ze hem helemaal niet, na wat ze ons allemaal naar het hoofd hebben geslingerd, maar ik wil hem z'n opa en oma (nog niet) onthouden...niet dat hij er nu wat aan heeft hoor, want ze zijn elke keer weer onbekend met alle brulpartijen die er bij horen (hij is lichtelijk eenkennig op dit moment).

Het erge is dat zij de ruzies op een bepaald moment 'aankondigen' en daar moeten wij het maar  mee doen totdat zij besluiten dat het weer goed is en dan is het volgens hun dus weer helemaal koek en ei: NIET DUS!!!!

Kan je dus helaas geen goede tips geven, want ik weer zelf niet hoe ik met ze om moet gaan...

Geniet alsjeblieft van die laatste weken, ze komen nooit meer terug!

Groetjes,
Marije
 
lastig he die hormonen?Het is een natuurlijk proces hoor:jij maakt je op voor iets heel belangrijks en dan raak je wat in jezelf gekeerd,dat valt niet mee voor je man en die snapt dat niet zo goed.Straks na de bevalling ben je alles vast weer vergeten en voel je je geweldig.
Ik zou het in ieder geval even uitleggen aan mijn man denk ik.Kijk ,we komen allebei van verschillende planeten.Als hij begrijpt dat jij je unhappy voelt ,kan hij misschien iets doen?

sterkte ,nog even doorbijten en...praat erover!
 
Ik  herken veel van wat jullie schrijven. Ik probeer de ruziezoekers zoveel mogelijk op afstand te houden. Soms belt er ineens eentje op om mij eens even "de waarheid" te zeggen. Ik ga vanaf nu gewoon ophangen denk ik.
Mijn man is zelf oververmoeid en vooral met zichzelf bezig.
Praten helpt niet heb ik het idee. Het enige wat nog een beetje helpt is superduidelijk zijn geloof ik. Maar soms ben ik gewoon te moe, en dan denk ik: waarom alles moeten uitspellen, het is toch ook zó wel duidelijk wat ik wil: rust, aandacht, beetje aardig zijn, beetje zorgen uit handen genomen worden.
Ik zie erg op tegen de komende maanden: tweede kind (eerste is 15 maanden), borstvoeding, gebroken nachten. En niemand in mijn omgeving die aanbiedt om eens een keertje op te passen, of boodschappen te doen oid.
Ik slik valdispert met st janskruid, en ga zoveel mogelijk leuke dingen doen. Hulp huur ik maar in, maar ik baal er erg van dat niemand van de familie bereid lijkt te helpen. Hoe pakken jullie dat aan?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan