Ruzies en stress in de zwangerschap

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hallo allemaal ik ben even ten einde raad  ik ben nu 11+4 dagen zwanger alleen loop ik tegen aan aantal dingen aan mijn hormonen zijn erg wisselend ik ben het ene moment erg vrolijk en het andere moment gaat het minder of erg slecht ik slaap ookal een paar weken heel slecht alleen voel ik mij erg alleen en niet begrepen door mijn partner ik heb erg veel pijn in mijn lichaam en door de zwangerschap word het steeds erger en erger waardoor ik met somige dingen hulp nodig heb mijn partner probeerd steeds gemeenschap te krijgen en ik blijf aangeven dat het niet goed gaat omdat ik erg veel pijn heb maar hij begrijpt mij er niet in en blijft heb proberen en het is erg verveveld voor mij om het soms wel 5 x op een dag te moeten blijven aangeven we hebben ook best veel ruzie daardoor raak ik in paniek en val ik nogal snel flauw net voor de zwangerschap ben ik ook 35 kilo afgevallen door een buikoperatie waar ik nog wel last van heb mijn partner kan ook best gemene dingen zeggen zoals dat ik hem kleineer iedere dag en iedere dag loop te zeuren en niet goed genoeg ben waardoor ik aardig boos kan worden ook is Het sins de zwangerschap dat zijn familie mij bedreigt door te zeggen naar mijn huis te komen en mij wat aan te doen het gaat allemaal van kwaad tot erger ik heb zoveel stress en ben echt iedere dag aan huilen ik zit met mijn handen in mijn haren omdat ik niet meer zo goed weet wat ik moet doen     Groet samantha </p>
 
Ah meisje, wat is het toch wat! 
Je hebt juist je nu je rust nodig en je energie. Je moet ook even echt voor jezelf kiezen in dit geval. Ook al snapt je partner dit niet. Mischien kan iemand anders het uitleggen aan hem. Hij moet ook respect hebben voor jou en jou hormonen en pijn. Het is namelijk niet niks een kindje in je buik. Kan ik iets voor je betekenen? Dan hoor ik het graag. Gr! 
 
Het is ook vooral dat ik erg bang ben voor zijn familie aangezien de bedreigingen heel erg ver gaan ik heb nu zelfs de stap genomen om tijdelijk even bij mijn ouders te zijn omdat ik bang ben hij heeft wel de stap genomen het contact met zijn familie te verbreken maar het helpt niet veel ik heb ook best een moeilijk verleden en echt begrip van hem voel ik niet ik voel mij als ik alleen naar buiten ga echt niet meer veilig doordat ik vooral veel stress heb word de pijn ook erger soms word ik zelf ook wel erg kwaad op hem en kan ik zelf ook gemeene dingen zeggen alleen is Het wel echt eerlijk heid wat er bij mij uitkomt hij geeft mij overal de schuld van en hoe ik mij voel ik mijn eige schuld zegt hij en ik me niet zo druk moet maken alleen gaat dat niet heel erg makkelijk met de angst en de woorden die hij naar mij toegooit ik hoor steeds aan van hem dat ik vies gemeen ben en dreig maar dat doe ik helemaal niet mensen zeggen ook tegen mij voor mij zelf te kiezen zoals mijn begeleider waar ik mee praat ik voel mij nergens veilig ook niet bij hem en ook niet erg fijn meer 
 
Wat heftig allemaal! Ik zou je aan willen raden naar de huisarts te gaan om dit te bespreken. Misschien kun je met de praktijkondersteuner praten zodat je het in ieder geval met iemand kan delen en zo de stress ietsje verlagen. En geef het aan bij de verloskundige. Misschien kan die je partner goede uitleg geven? 
 
zelf heb ik altijd onder een psychiater gestaan en veel medicatie moeten slikken waar ik nu sins 5 weken helemaal vanaf ben moet zeggen dat dat erg goed gaat ik heb zelf ook meerdere keren aan hem gevraagd of hij wilt gaan praten met een huisarts omdat hij nogal erg agressief is en een handje heeft om dingen kapot te slaan zoals de deur of spullen in huis hij heeft 2 maanden geleden al belooft met iemand te gaan praten Steeds als ik er over begin zegt hij dat het geen zin heeft omdat hij zegt ze onder de tafel te praten 
 
Echt erg allemaal voor je
het belangrijkste is dat jij en je kindje veilig zijn. En jullie je veilig voelen! En het is wel goed dat je bij je ouders bent! Dan ben je vast in goede handen. Succes en sterkte met alles . 
 
Hier ook een dame die veel is afgevallen door een operatie en inmiddels 23+2 zwanger en geloof me . Je moet heeeel erg goed voor jezelf zorgen, dat moet normaal al maar met je operatie al helemaal. 
 
 Zon vervelende situatie als je vriend je daarin niet begrijpt. Probeer te praten en rustig te blijven en ook vooral naar je lijf te luisteren! 
 
Wat vreselijk zeg! Je verloskundige kan je ook verder helpen, wellicht goed om eea daaraan te vertellen? Die hebben het beste voor met jou en je kindje. Het 1e trimester is voor sommige vrouwen best zwaar, hopelijk wordt het snel makkelijker, en voel je je dan wat beter! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan