saai hoor

A

ANONYMOUS_USERNAME

Natuurlijk is het geweldig dat we weer een kindje mogen verwachten, maar zwanger zijn is gewoon niet mijn ding. Zeker met deze warmte. Buiten is het schitterend weer maar zodra ik buiten kom merk ik dat dat, zeker in mijn eentje met dreumes gewoon te zwaar is. Veel mensen op vakantie dus mensen die eerst met me meegingen om samen iets te ondernemen zijn er niet en daarnaast slaap ik iedere middag met mijn dreumes mee (ja ik spijbel nu) De rest van de dag ben ik toch bezig met die kleine man die er rondloopt en 's avonds kun je me opvegen. Geweldig zwanger zijn, nou egenlijk meer de gevolgen daarvan,  maar ik loop toch ook tegen de muren omhoog! Enerzijds wil ik vanalles anderzijds heb ik nergens puf voor.   (Ja ook jaloers op die bolle buiken die heerlijk een dagje met vriendinnen naar de stad gaan, lang leven de internetwinkels!)
herkenbaar?
groetjes
 
Voor mij heel herkenbaar. Ik ben bijna 36 weken zwanger van mijn tweede en mijn eerste is 15 maanden.
Ik trek het nu echt niet meer (met de laatste loodjes) om wandelingen te maken.
Zwanger zijn is nooit mijn hobby geweest, daarom hebben we veel geluk dat de tweede zo snel mocht lukken.
Hierna investeer ik graag, maar niet meer met een bolle buik!
 
Ik herken het wel een beetje.

Ik snap niet hoe sommige vrouwen zeggen "dat hun zwangerschap de mooiste tijd van hun leven was".
Ik moet zeggen dat ik niet mag klagen. Ik heb helemaal geen kwaaltjes, alles loop goed. Maar dat hele zwanger zijn, ik zie daar het geweldige niet van.

Je slaapt er slechter van, uitkijken met vocht vasthouden (vooral nu met dat mooie weer), die buik die maar in de weg blijft zitten.

Nogmaals ik heb een goede zwangerschap, mag niet klagen, maar ik ben blij als die kleine er is en ik gewoon mezelf weer kan zijn.
 
Ik ben dus zo'n muts die het heerlijk vind om zwanger te zijn. En ik heb echt wel klachten en kwalen en het is absoluut soms best wel zwaar. Maar toch; tja ik geniet van de zwangerschap. En natuurlijk klaag ik ook wel eens hoor. Zwanger-zijn én bevallen is toch een topsport zeg ik altijd maar.
Sterkte en succes allemaal!

Groetjes Tara
 
He meiden,

even een oppeppertje voor jullie....ik was vorig jaar in poging 1 zwanger, helaas een miskraam met 11 weken....sinds een jaar lukt het niet meer om zwanger te worden...dus prijs jullie gelukkig dat jullie zwanger zijn en ja allerlei kwalen horen erbij, maar gelukkig duurt een zwangerschap "maar" 9 maanden en daarna is het (voor de meesten) weer over.....Ik zou er een moord voor doen (bij wijze van spreken dan) om weer zwanger te raken, dan maar hondsberoerd elke dag, dat interesseert me niet, dan weet ik in ieder geval dat ik zwanger ben!!

Dus meiden, het kan nog veeeeeeeel erger en dat is als je NIET zwanger raakt!!

Sterkte met jullie zwangerschappen!!

gr Yosha
 
Hoi,

Ik snap het ook wel hoor. Ik geniet zeker van mijn zwangerschap, maar soms baal ik ervan dat ik minder kan. Ik heb een zoon van bijna 2 en het tillen wordt moeilijker etc. Soms denk ik dat ik hem tekort doe doordat ik minder kan. Op een gegeven moment ben je het gewoon beu en wil je dat het kindje geboren wordt. Ik ben nu trouwens 38+2 weken zwanger.

Wat ik een beetje vervelend vind is dat het lijkt dat zwangere vrouwen niet mogen 'klagen'. Zwangere vrouwen moeten 9 maanden lang stralen en als ze het een keer even niet zien zitten dan komen er meteen verhalen van vrouwen die niet of moeilijk in verwachting kunnen raken. Begrijp me niet verkeerd. Ik gun iedereen een zwangerschap en een gezond kind. En het is verschrikkelijk als dat niet lukt. Maar laat ons ook een keer zuchten en dat wil niet zeggen dat we ondankbaar zijn.

Sorry, maar dit moest er even uit,
 
Hallo meiden,

Zeer herkenbaar allemaal. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik mijn zoon van twee heb en over een week of drie nummer twee mag verwelkomen. Dat is een groot geluk en zeker niet vanzelfsprekend.

MAAR: zwanger zijn is voor mij echt een middel en zeker geen doel, als je snapt wat ik bedoel. Om mijn kindjes te kunnen krijgen, moet ik eerst negen maanden broeden, het is niet anders. Ik ben van dit kind vijf maanden misselijk geweest, slaap slecht, heb weinig fut en allerlei lullige kwaaltjes -goddank niets ernstigs. Mag niet klagen, probeer dat dan ook zo min mogelijk te doen. Maar ik kan wel uit de grond van mijn hart zeggen dat zwanger zijn niet tot mijn hobbies behoort.

Mijn grote hobbie en passie is hardlopen en dat mis ik ontzettend nu het niet meer gaat. Dus ik kijk gewoon enorm uit naar de baby en neem de rest voor lief. Over twee, drie maanden ga ik weer lekker hardlopen.

Ik kijk trouwens nu al uit naar de geboorte van dit kind, alleen al omdat dat zo'n opluchting geeft in mijn lijf. Bij de eerste was er naast al het geluk en de verwondering ook echt (a la minute) zon heelrijk opgelucht gevoel van binnen, dat misselijke gevoel (want ik blijf dat een beetje houden tot het einde) was direct verdwenen, hoera!

Kortom: volhouden, doorzetten en uitkijken naar de kindjes!!

Succes allemaal nog,

Jolien
 
Herkenbaar hoor, hoe dankbar en blij ik ook ben met dit derde kindje op komst. Nu ben ik pas 7 weken, dus ik heb nog weinig recht van spreken, maar de eerste 2 keren kreeg ik behoorlijke bekkeninstabiliteit en daar vrees ik deze keer ook weer voor. En dan is zwanger zijn niet echt een pretje.

Al moet ik zeggen dat ik wel weer geniet als ik straks dat getrappel voel. Ik zie erg uit naar een derde kindje, maar niet naar deze zwangerschap.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan