samen zwanger?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo zwangere mensjes!

Ik weet niet of mijn 'probleem'erg uit de toon valt bij de rest van jullie vragen, maar ik leg hem toch even voor.
Sinds ik zwanger ben (nu 34 wkn), heb ik veel vaker ruzie met mijn vriend. Dit had ik eigenlijk bijna nooit. We zijn pas verhuisd, en hij werkt veel, maar ik heb het gevoel dat hij te weinig extra's voor mij doet. Ik had altijd het idee dat een man dan extra lief voor je is, een massage voor je pijnlijke rug of voeten, je niet te veel laten tillen,niet teveel reageren op je emotionele buien (of er begrip voor hebben). Maar dit alles maak ik helaas niet mee met hem, hebben meer vrouwen hier last van?
En hoe denken jullie hierover: is het redelijk als je partner nog af en toe uitgaat (tot diep in de nacht), of is het zo dat je samen zwanger bent, dus dat je als man gewoon ook een paar maanden niet meer naar discotheken gaat? Bedankt voor het lezen en jullie reactie, alvast!
 
ik heb precies het zelfde meegemaakt,maak jij je borst maar nat!het lijkt wel dat als je zwanger bent je anders tegen dingen aankijkt,of zou het zo zijn dat je ogen open gaan!bij mij ging het niet over ik bleef me irriteren aan dat ego gedrag!de man verandert niet zozeer maar jij wel!straks ben jij moeder,en gaat je hele verantwoordelijkheids zeg maar hormoon ook heel anders worden dan vroeger,en dat is al een verschil ten opzichte van je man,moet je maar opletten.als jij straks in de discotheek staat denk je na 3uur ik ga naar huis,het is mooi geweest ik wil morgen fit zijn voor mn kind,dat zal je man nooit hebben.bv.het is vervelend maar zo is het aard van het beestje waarschijnlijk altijd al geweest,je hebt ook hele zorgzame mannen hoor!maar dat moeten ze dan voor je zwanger werd al zijn geweest.sterkte
 
Als ze nu al zo doen, wat moet er straks dan wel niet gebeuren?

Ik vind dat de mannen heus wel een keertje mogen gaan stappen hoor en als je het zelf niet leuk (meer) vind, dan blijf je toch lekker thuis? Laat 'm ook een avondje gaan. Ik zou niet weten waarom hij bij jou zou moeten blijven om van alles voor je te doen. Je bent zwanger, niet gehandicapt.

Dat ze wat zware dingen van je overnemen lijkt me niet meer dan normaal, maar er van uit gaan dat ie je in de watten zal leggen is wel weer een ander uiterste.

Gelukkig heb ik een kerel die ik af en toe de deur uit moet schoppen omdat ie alles wil doen en vind dat ie dat moet doen. Hij moet nu nog van zijn 'vrijheid' genieten zo lang het nog duurt vind ik. Dat ik niet overal mee naar toe kan/wil is dan jammer. Daar zit ik niet mee.
 
Ik heb een beetje het zelfde probleem ik en mijn vriend zijn nog vrij jong (21) het was ook een verassing dat ik in verwachting was hij schreeuwde gelijk dat hij het wilde hebben en geweldig uiteindelijk heb ik ook besloten om er voor te gaan. nu ben ik ruim 6 maanden zwanger en voel me lichamelijk 80 vooral smorgens en savonds. hij gaat gelukkig niet naar de discotheek maar wel het hele weekend snachts bij zijn vrienden thuis pokeren en op de spelcomputer spelen tot 6 uur smorgens terwijl ik ook weg wil maar het gewoon niet meer trek en dus om 10 uur savonds in bed lig in me eentje terwijl meneer de hort op is. als ik ook vraag of ik mee mag (niet dat dat leuk is) dan word er gelijk gezegt neeeeee! ik krijg er nog nachtmerries over dat hij vreemd gaat etc.... ik denk dat je inderdaad dingen totaal anders ziet als je zwanger ben je bent veel paniekerig dan normaal en sneller op de teentjes getrapt. alleen zal een man daar nooit iets van snappen denk ik het klaart vast allemaal op zodra dat hummeltje er is want jij voelt de baby al en hebt al een hele sterke band met het kindje maar voor je man begint het pas echt te worden als hij het ziet en in zijn armen kan houden.......


Sterkte !!!

Veel liefs kat
 
Hoi Lola,

Er is ook een andere kant aan het verhaal hoor: je verandert zelf ook, en ik merk zelf dat ik van mijn zwangerschappen niet altijd even gemakkelijk wordt. Niet alleen ten aanzien van manlief, maar ook van mijn zoontje kan ik minder hebben, en hij is drie, dus natuurlijk ook niet altijd even redelijk.
Verhuizen is sowieso een grote stressfactor in een leven, helemaal als je zwanger bent. Tijdens mijn tweede zwangerschap verhuisden we, veel werk te doen in het nieuwe huis, ik had er niet altijd lol in: op een gegeven moment zei manlief dus ook spijt te hebben van de hele verhuizing: ik was stukker leuker geweest in het oude huis--hij had denk ik wel een punt.
Laat ik duidelijk zijn: het was zeker niet allemaal ellende hoor, en nu voor de derde keer staan we er ook beiden achter en doorgaans hebben we het heel gezellig met ons allen.
Wat betreft uitgaan: ik heb dat nooit een probleem gevonden. Zodra het baby'tje er is, verdwijnen ook die mogelijkheden even: slapeloze nachten, je bent allebei doodmoe. Terugkijkend in de beide babyboeken zie ik ook een man, die geen puf zou hebben tot diep in de nacht de kroeg in te gaan. Die maanden zonder disco komen echt wel: dan zijn jullie samen ouders, samen zwanger ben je toch niet helemaal. Ik had er zelf de energie niet voor, dus kroop lekker mijn bed in, en hij ging (op het laatst wel met mobiel) op stap.

Veel succes nog de laatste weken, en 1 ding weet je zeker: binnekort is alles allemaal weer anders. Werk je nog en ga je binnenkort met verlof: dat verandert ook heel erg de manier waarop je in het leven staat, echt waar.

Groetjes,
Michelle.
 
Pas maar op dat je man niet dronken is als de bevalling begint! Misschien moet hij nog naar het ziekenhuis rijden, en in ieder geval moet hij je bijstaan bij de bevalling. Ik vind het niks erg als mijn man 2 biertjes drinkt, maar meer mag toch echt niet van mij. Trouwens, hij heeft zelf genoeg verantwoordelijkheidsgevoel om zoiets niet te doen!
 
hoi,

ik heb ook het gevoel dat ik alles alleen moet doen. ik ben altijd alleen thuis, want mijn man werkt 6 dagen in de week. ik heb alle spulletjes naar mijn idee zelf uitgezocht, want mijn man die heeft daar toch geen verstand van zegt ie. het is gewoon zo dat mannen er eigenlijk niet eerder mee bezig zijn dan wanneer het kind er daadwerkelijk is. even voelen aan de buik is wel even leuk, maar als ze het hebben gevoeld dan is de lol er al weer af. zo'n zwangerschap is voor een man ook vast zwaar, en duurt voor hem vast ook heeeel lang, want die heeft ineens een vrouw die overal een probleem van maakt, die veel meer aandacht en begrip wil enz, enz. Ik zeg niet dat de man gelijk heeft hoor, maar de vrouw kan ook wel eens overdrijven, en nadat het kindje eris komt alles wel weer goed. de vrouw heeft weer wat om voor te leven en de man heeft weer wat om voor thuis te komen. en je wilt je man toch voor geen goud kwijt? ik weet hoe je je voelt en sterkte, maar het is voorbij voor je het weet.
groetjes mirjam, 30 wk
 
klinkt als een eikel! kijk, natuurlijk verwachten sommige vrouwen veel te veel, maar wat hij doet slaat nergens op. Uitgaan is tot daar aan toe, maar tot zo laat....Nee, zou ik niet pikken. Hij moet rekening houden met jou. Zwanger zijn is tegenwoordig echt iets voor het stel samen, dat hoef jij niet meer alleen te doen. Als straks de kleine er is moet hij ook zijn steentje bijdragen. Kan hij er maar beter nu al aan wennen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan