samen zwanger?

Oei, de reactie van anoniem is wel erg negatief, helaas heeft zij het dus zo meegemaakt.

Zelf zou ik ook wel wat meer mijn man om me heen hebben, maar hij is heel veel aan het verbouwen. Dat moet uiteraard ook gebeuren voordat de baby er is, en dat is denk ik gewoon zijn goedbedoelde manier om er mee bezig te zijn. Ik zoek er absoluut niets achter, vind het soms niet leuk, maar als ik dan de boel ga relativeren vind ik het ook wel weer heel lief.

Zelf heb ik ook wel eens een verhaal gelezen over het verschil tussen vader en moeder worden.
Moeder ben je al vanaf het moment dat je zwanger bent, vader wordt je eigenlijk pas als je je kind voor het eerst in je handen houdt!

Best wel een stelling waar waarheid in zit vind ik zelf.
Wij vrouwen voelen de baby, merken al heel snel alle veranderingen aan je lichaam, maar dat voelt zo'n man niet!
Tuurlijk ziet hij het wel opdenduur en weet hij het natuurlijk ook donders goed, maar het gevoel schijnt toch heel anders te zijn.

Ik wil je heel veel succes wensen en hoop voor je dat het allemaal goed komt!!
 
Herkenning alom... Mijn vriend was ook niet echt behulpzaam. Ik stond iedere morgen nog om 7 uur op om zijn boterhammetjes te smeren (tot aan de dag van de bevalling!)... Nu deed ik dat toch ook wel een beetje zelf, maar hij zou nooit eens zeggen 'nee hoor engel, blijf jij maar lekker liggen!' Stofzuigen, boodschappies, cementvloertje storten zeg het maar... Ik deed het allemaal... 's Avonds massage? Wat denk je zelf? Grrr... zwaar irritant... Ik ben inmiddels n van een prachtige zoon en volgens mij is het nog steeds zo dat ik er ben voor de lasten en hij voor de lusten, zeg maar. Meneer is nog te besodemieterd om het ventje een nieuwe luier om te doen als ik ff sta te koken ofzo... Nou werkt hij wel de hle dag, maar toch vind ik het zwaar irritant dattie geen poot uitsteekt, in het huishouden vin ik dan nog niet zo'n probleem, maar je kan je kind toch wel een nieuwe luier omdoen!
Nou succes
 
Hoi,

Mijn man is in de eerste zwangerschap en ook nu met de tweede gewoon gaan stappen,niet dat hij ieder weekend weg is maar eens in de zoveel tijd moet natuurlijk kunnen.In het begin dat ik zwanger was was er weinig aandacht voor mijn buik,zware dingen tillen etc maar nadat ik hier iets over gezegt heb ging het stukken beter.Het is voor een man wat moeilijker te bevatten wat zwanger zijn inhoud.Nadat ik bevallen was van onze dochter werd ik ineens op handen gedragen,zoveel respect had hij voor mij dat ik zoveel pijn kon doorstaan!!!!Ik heb dit heerlijk uitgebuit!!!!
 
Ik zou het niet pikken! Samen zwanger toch...? Nou heb met jullie te doen, gelukkig is mijn mannetje altijd bij me als ik hem nodig heb en hoeft niet zo nodig alleen op stap deze 9 maanden...
 
Die van mij kon de hele zwangerschap ook niet zo boeien. Hij is zelfs, toen ik 7 maanden zwanger was gaan parachutespringen (zonder dat ik het wist want ik had hem nooit laten gaan natuurlijk!). Toen ik er achter kwam was ik de duivels! Maar, na de bevalling draaide alles 360 graden om. Ik was zijn grote held, de bevalling had enorme indruk op hem gemaakt en niets was hem teveel. Hij kookte, deed de was, alles. Maar helaas was dit alles na drie maanden weer over...Het lijkt wel of die kerels dan alles ineens verleerd zijn :) Maar hij is nu een superleuke papa en een leuke man en dat vindt ik belangrijker dan dat hij de boodschappen voor me sjouwt :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan