Samengesteld gezin. (Bang dat mijn kind mij geen mama gaat noemen.)

K

Kersversemama

<p>Hallo allemaal! Ik zal even uitleggen wat mijn situatie is. Ik ben nu 4 jaar samen met mijn man. Mijn man heeft uit een vorige relatie 2 kids. Een jongen Bram van nu 5 en een meisje Sem van 9. Sinds dit jaar april hebben we nu samen een kleintje.  Evi is nu 7 maanden. En begint al een beetje te brabbelen. Sem maakt hele mooie tekeningen voor Evi. Ze tekent vaak 5 poppetjes waarbij papa, Sem, Bram, Evi en Daisy (dat ben ik) wordt bij geschreven. Als ik dan de tekening zie zeg ik natuurlijk: “jeetje wat mooi lieverd!” Maar bij mij doet het toch ergens pijn. Ik wil niet Daisy genoemd worden door mijn eigen kind. En oké het is op een tekening en Evi kan echt nog niet lezen. Maar toch heb ik liever dat er mama van evi staat of mama dan daisy. En nu heb ik dat er gister zo uit geflapt tegen Sem. “Wat mooi lieverd! Maar ik zou het fijn vinden als er mama staat of mama van evi. inplaats van daisy want ik ben evi haar mama.” Waarbij mijn man boos werd met dat ik zoiets niet kan zeggen tegen Sem want ik ben niet sem haar moeder. Waarop ik zei dat ik daar ook absoluut niet op doel! Sem en Bram hebben een eigen moeder. Maar Evi is mijn kind en ik ben haar moeder en wil graag ook mama genoemd  worden door haar als het eindelijk zo ver is en ze mama zegt.   sem en bram noemen mij ook gewoon Daisy en dat vindt ik ook echt prima. Heb ook vaak tegen ze gezegd dat ik daisy genoemd wil worden en als ze het uit moeten leggen wat ik ben dan mogen ze me bonusmoeder noemen of vrouw van hun papa. Ik ben daar verder niet heel moeilijk in.  Maar nu is mijn angst dat Evi mij Daisy gaat noemen. En misschien is dat een beetje raar om bang voor te zijn. Want je kan der altijd nog verbeteren. Maar als ik er al aan denk dan wordt ik daar erg verdrietig van. (Misschien zijn het nog de hormonen?) Ik vroeg me af of ik de enige ben die deze angst heeft. En wat jullie daar van denken? Is het raar dat ik dat vroeg aan sem?  ik heb er net mijn moeder over gesproken en die zij dat ze mijn man gelijk gaf dat ik dat inderdaad niet had moeten zeggen tegen sem. Maar het zit me niet lekker als ik dan daisy lees inplaats van mama van evi.  nou ik ben benieuwd. Wie herkent zich hier in? Of kan mij tips geven?  groetjes!</p>
 
dat loopt echt vanzelf los evi weet echt dat jij mama ben ik neem aan als je praat tegen der dat je zegt mama komt er aan zullen we samen naar buiten gaan samen met mama dan linkt  het vanzelf en mama gaat even naar de wc of wil je van mama een koekje ik bedoel er word genoeg mama gezegd of niet
Je maakt je echt druk op niets 
Kkmt echt goed
 
3n ja het is raar dat je dat zegt tegen een kind je kan dit beter zeggen tegen je man ik nsnpa dat die boos werd. Daarnaast dit zijn je hormonen gemaakt dag na hoeveel x jij mama zegt in een zin tegen je dochter ik wel 100 x per dag tegen mij zoontje bewust onbewust 
 
Ik kom zelf uit een samengesteld gezin. Mijn jongere halfzusje zegt gewoon mamma en ik zei (naam haar moeder). Geen verwarring. 
Zelf snap ik bijvoorbeeld ook prima dat mijn moeder een naam heeft en dat ik haar mam/mamma noem. Al van jongs af aan. 
Buurmeisje doet het weer andersom. Die is 2 en vraagt momenteel aan iedereen waar hun pappa is, en bedoelt daarmee je man. Want elke man in huis is een pappa ? maar ook die zal leren wat een pappa echt is, en ze snapt heel goed dat haar pappa degene is die ze wil hoor! 
Het komt helemaal goed, geen zorgen maken.
 
Ik denk dat je je niet al te veel zorgen hoeft te maken. Zolang jij tegen je dochter praat over mama en dan jezelf bedoeld. Maakt zij de koppeling dat jij haar mama bent en zal ze dat ook echt wel gaan zeggen. Ik snap wel dat het iets is waar je je zorgen om maakt aangezien er 2 andere kinderen zijn die je anders noemen. Maar dat zal allemaal wel goed komen. 
Wat betreft het aanspreken van een van de kinderen moet ik eerlijk zeggen dat dat misschien niet zo handig was.. vooral omdat je voor hun gewoon Daisy bent en niet de mama van Evi. Dat weten ze natuurlijk wel dat je dat wel bent maar het is best veel gevraagd om dat op de tekening te zetten.. zij zien je gewoon als Daisy en jouw dochter ziet je straks gewoon als mama. En zal je ook echt zo gaan noemen. Hopelijk kunnen de reacties die je hier krijgt je een beetje geruststellen en kan je lekker volop genieten van je eigen dochter en van je bonuskids. 
 
Ik denk dat je je niet al te veel zorgen hoeft te maken. Zolang jij tegen je dochter praat over mama en dan jezelf bedoeld. Maakt zij de koppeling dat jij haar mama bent en zal ze dat ook echt wel gaan zeggen. Ik snap wel dat het iets is waar je je zorgen om maakt aangezien er 2 andere kinderen zijn die je anders noemen. Maar dat zal allemaal wel goed komen. 
Wat betreft het aanspreken van een van de kinderen moet ik eerlijk zeggen dat dat misschien niet zo handig was.. vooral omdat je voor hun gewoon Daisy bent en niet de mama van Evi. Dat weten ze natuurlijk wel dat je dat wel bent maar het is best veel gevraagd om dat op de tekening te zetten.. zij zien je gewoon als Daisy en jouw dochter ziet je straks gewoon als mama. En zal je ook echt zo gaan noemen. Hopelijk kunnen de reacties die je hier krijgt je een beetje geruststellen en kan je lekker volop genieten van je eigen dochter en van je bonuskids. 
 
Ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt. Als je tegen Evi praat, dan noem je jezelf 'mama' toch? Bijvoorbeeld: 'kom maar bij mama.' 'Mama maakt even een broodje voor je.' etc. Dan leert Evi ook wel dat jij dus mama bent voor haar en niet Daisy. Sem is 9, dus ik zou even op haar tekening proberen terug te komen en uitleggen dat jij ook moet wennen dat jij 'mama' bent voor Evi en 'Daisy' voor Sem en Bram. 
 
Dit komt helemaal goed! Ik heb zelf een samengesteld gezin. 2 pubers van 14 en 16 van mijn man en zelf een zoontje van ruim 2. De kinderen van mijn man noemen mij gewoon bij naam en mijn zoontje noemt mij mama. Iedereen die tegen mijn zoontje praat over mij, noemt mij dan mama. Zitten we aan tafel noemen mn stiefkinderen in een gesprek mij bij naam en dan tegen mijn zoontej hebben ze het over mama. Jouw stiefkinderen zijn daar nu nog wat jong voor om dat stukje helemaal te begrijpen. Moet je van hun ook niet gaan verwachten. Jij praat tegen je kindje als mama zijnde en die pakken dat echt wel op, trust me!! Maar ik snap je zorgen heel goed hoor! Ik had dat in het begin ook heel erg. En nu moet ik soms zelfs lachen als hij zijn grote zus napraat. Dan vraagt zij mij iets en zegt me dus bij naam en dan zegt mijn zoontje dat ineens na haha! Maar meteen daarna ook weer mama.
Komt echt goed! Lekker veel mama blijven benoemen ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan