Hallo allemaal,
Ik zal proberen mijn verhaal zo kort mogelijk op te schrijven, maar het is nogal wat.
In de nacht van zondag 28 op maandag 29 juni kreeg ik enorm pijn van mijn nieren. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar bleek de baarmoeder op mijn urineleider te drukken en er nierstuwing optrad. Ik had al een tijd een hoge bloeddruk en hield veel vocht vast. 3 goede redenen om me de volgende ochtend in te leiden met exact 38 weken zwangerschap.
Ik bleek 's morgens 3 cm ontsluiting te hebben en ze braken mijn vliezen. Toen de weeen eenmaal goed op gang kwamen duurde het maar 30 minuten voor ik volledige ontsluiting had. Sander had het moeilijk door al deze heftige weeen en herstelde slecht. Zijn hartslag ging naar beneden. Net op het punt dat ze de bevalling acuut wilden stopzetten, kreeg ik persdrang. Na een knip en 3 persweeen kwam hij ter wereld.
Sander had problemen met z'n longetjes, nog niet helemaal rijp en ging de couveuse in, nog in de verloskamer. Zijn glucose was extreem laag en ze probeerden hem wat voeding te geven om op te knappen. Op dat moment trok hij helemaal blauw weg en ontstond er paniek.
Binnen no time lag hij op de reanimatiekamer met 3 doktoren en wat verpleegkundigen om hem heen. Mijn man was er bij, ik lag nog in de verloskamer. Zijn navelstreng werd opengesneden zodat er een infuus in kon, hij kreeg zuurstof, enz. Het was verschrikkelijk.
Toen ik bij ons mannetje kwam lag hij er gelukkig weer rose bij, maar overal staken slangetjes uit. Uit zijn buik, zijn neusje en hij lag aan allerlei monitoren (die om de haverklap afgingen).
Hierna ging het herstel goed. De longetjes rijpten en langzaam aan knapte hij op. Maandag mochten we naar huis.
We zijn allemaal nog aan het bijkomen van deze schrik en ontvangen bijv. ook nog geen kraambezoek. We zijn nog hard bezig om dit een plekje te geven.
Groetjes, Marisa
Ik zal proberen mijn verhaal zo kort mogelijk op te schrijven, maar het is nogal wat.
In de nacht van zondag 28 op maandag 29 juni kreeg ik enorm pijn van mijn nieren. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar bleek de baarmoeder op mijn urineleider te drukken en er nierstuwing optrad. Ik had al een tijd een hoge bloeddruk en hield veel vocht vast. 3 goede redenen om me de volgende ochtend in te leiden met exact 38 weken zwangerschap.
Ik bleek 's morgens 3 cm ontsluiting te hebben en ze braken mijn vliezen. Toen de weeen eenmaal goed op gang kwamen duurde het maar 30 minuten voor ik volledige ontsluiting had. Sander had het moeilijk door al deze heftige weeen en herstelde slecht. Zijn hartslag ging naar beneden. Net op het punt dat ze de bevalling acuut wilden stopzetten, kreeg ik persdrang. Na een knip en 3 persweeen kwam hij ter wereld.
Sander had problemen met z'n longetjes, nog niet helemaal rijp en ging de couveuse in, nog in de verloskamer. Zijn glucose was extreem laag en ze probeerden hem wat voeding te geven om op te knappen. Op dat moment trok hij helemaal blauw weg en ontstond er paniek.
Binnen no time lag hij op de reanimatiekamer met 3 doktoren en wat verpleegkundigen om hem heen. Mijn man was er bij, ik lag nog in de verloskamer. Zijn navelstreng werd opengesneden zodat er een infuus in kon, hij kreeg zuurstof, enz. Het was verschrikkelijk.
Toen ik bij ons mannetje kwam lag hij er gelukkig weer rose bij, maar overal staken slangetjes uit. Uit zijn buik, zijn neusje en hij lag aan allerlei monitoren (die om de haverklap afgingen).
Hierna ging het herstel goed. De longetjes rijpten en langzaam aan knapte hij op. Maandag mochten we naar huis.
We zijn allemaal nog aan het bijkomen van deze schrik en ontvangen bijv. ook nog geen kraambezoek. We zijn nog hard bezig om dit een plekje te geven.
Groetjes, Marisa