schaam...

Zolang dit gevoel je niet in de weg staat om te houden van het kindje in de buik.... is er niks om je voor te schamen hoor!

Zelf heb ik op voorhand nooit een voorkeur gehad, hooguit een gevoel en dat zat de ene keer wel goed en de andere keer niet (ben nu zwanger van de 4e).

Je moet waarschijnlijk gewoon even wennen aan het idee dat 'het' wat anders is en als je gewend bent... dan weet je straks echt niet beter meer!
 
hallo,

toen ik zwanger was van de 1e wilde ik heel graag een jongen waarom weet ik niet en toen ik kreeg ik bij de echo te horen dat het een meisje zou worden,nou dat was ff slikken maar na een paar dagen dacht ik wat leuk eigenlijk en me meissie is helemaal gezond wat wil je nog meer eigenlijk!
ondanks dat ik erg aan het idee moets wennen dat het een meid zou worden ben ik nu op en top meisjesmama!
nu ben ik zwanger van de 2e en heb ik helemaal geen voorkeur,kijk een jongen zou leuk zijn maar ja een meid erbij is ook super!
dus schaam je niet ik denk dat er heel veel zijn die toch een voorkeur hebben maar die niet uitspreken!

xx sas
 
De meesten hebben een voorkeur en moeten dan ff aan het idee wennen als het anders is. ook als je eigen gevoel het mis heeft moet je ff wennen...
niks om je voor te schamen... ik hoopte op een jongen en die krijg ik dan oook... maar heb altijd al gezegd dat ik alleen maar jongens ga baren....

maar een meisje zou ook heel erg leuk zijn :D
 
Voor wat betreft het herkennen en in kunnen leven... wij hebben 3 jongens en de middelste..lijkt ontzettend op mij.
In uiterlijk en in gedrag.
Dat is soms makkelijk, want ik begrijp hem zo goed en soms juist erg irritant, want het botst zo lekker ;-)

Denk dat het herkennen etc waarschijnlijk meer in het karakter als in het geslacht van het kind zit.

Zelf ben ik ook niet echt een meisjes meisje en vond het dan ook niet meer dan logisch dat de oudste een jongen was .... heb mezelf ook altijd gezien als moeder van 3 jongens (4e kindje is helemaal gepland, maar 'vroeger' toen ik als niet meisjes meisje over later als groot ben droomde zag ik me als moeder van 3 blonde jochies hihi... 2 van de 3 zijn blond).

Verder ben ik opgegroeid met 2 broers en denk dat we die puberteit ook wel overleven. En gelukkig is er dan altijd papa nog.

Komt vast helemaal goed, je groeit mee met je kindje, hij is niet zomaar een puber!
 
Iedereen moet wennen eraan hoor!
Mijn eerste reactie was wat moet ik nou met een piemeltje?? :D
Maar nu de kleine er bijna is ben ik al aan het idee gewend en vind ik het toch weer erg leuk!
Is weer eens wat anders als een meisje!
 
Hey,

Ik heb eerder het idee dat je een beetje bang bent voor het feit dat je jezelf niet als jongensmoeder ziet. Naar mijn idee ben je niet echt teleurgesteld in het geslacht maar meer bang voor het feit of je jongens wel kan aanvoelen.
Dat gevoel herken ik wel. Ik kom uit een meisjesgezin en ik zou het heel vreemd vinden ineens een jongen in mijn armen te houden. Je kent jezelf en je weet hoe je daarmee moet omgaan, maar een jongens is toch heel anders... qua lichaam en gevoelens... lijkt me echt zo vreemd. Maar toch heb ik verder geen voorkeur want ik hoor om mij heen dat een jongen ook ontzettend leuk is en dat jongens veel op hun moeder aantrekken. En dat je er dus een speciale band mee kunt hebben.

Zelf zou ik het ook een beetje raar vinden, maar het maakt me niet uit als het een jongen wordt.... het lijkt me ook best stoer! Dus probeer meerdere kanten te belichten!!! En een kindje is een kindje en ze hebben je allebei heel hard nodig... moeders is alles voor ze...

xx
 
Ik ben blij dat wij met de 20 weken echo het geslacht te horen/zien hebben gekregen. Ik had ook altijd gedroomd van een meisje. Nu krijgen wij een zoon. Dat was op het moment dat ik het hoorde echt even een domper. Heb er echt aan moeten wennen... Daarom ben ik blij dat we het geslacht al weten. Ben nu 35 weken zwanger en al helemaal gewend aan het idee dat hier over een paar weken een jongetje in huis zal zijn.
Het lijkt me zo moeilijk dat wanneer je het geslacht niet weet, je na de bevalling te horen krijgt wat het wordt. Dan kan het pas echt een 'domper' zijn... Nu heb ik me al maanden kunnen 'voorbereiden' zeg maar...
 
ooo wat herkenbaar !!

ik was zwanger van de eerste en wilde stiekem toch wel graag een meisje. Waarschijnlijkis dat toch de voorkeur van veel vrouwen. maar ik was voorbereid....ik heb mezelf al die tijd voorgehouden dat het een jongen werd. En toen de uitslag kwam (vruchtwaterpunctie) vertelde ze idd dat het een jongen was. Jippie, zei ik, maar van binnen was ik teleurgesteld.
Ik heb toen mijn verhaal gezet op dit forum....de reacties !!!!! heel veel en eigenlijk alle vrouwen die een jongen verwachte moeste eerlijk toegeven dat je een beetje teleur gesteld waren.
Inmiddels heb ik een gezonde zoon. Hij is mijn schat en ik zou niet anders willen.
Nu zwanger van nr 2. Weer stiekem op een meid gehoopt, maar mezelf voorgehouden dat het weer een jongen wordt. Uitslag test.....een meisje !!!!!!!!! ik heb het uitgeschreeuwd van blijschap.

Maar schaam je nou maar niet. Dat gevoel blijft je plagen de hele zwangerschap maar als de kleine er eenmaal is.......geloof me, je bent een echte jongens-mama en je zoon is alles wat je had kunnen dromen.
Ik maak me nu juist een beetje ongerust hoe het is met een meid ?!?! Ik ben een jongen gewent met verschonen en zo...hoe gaat dat met een meid ?

Maar alles leer je.

Komt goed en veel succes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan