Hoi Allemaal,
Zie ook mijn vorige topic voor wat meer achtergrondinfo.
Inmiddels ben ik bevallen van een prachtige zoon. Helaas eindigde deze (thuisbevalling) op de OK wegens een totaalruptuur.
Die avond mochten we bezoek ontvangen en kwamen mijn schoonouders.
Ze zei dat zij ook gehecht was maar gewoon onder plaatselijke verdoving, snapt dus totaal niet dat een 1e graads scheurtje even hele andere koek is.
Vervolgens huilde ons zoontje even en zei ze best wreed dat dat goed was voor zijn longen.
De dag erna waren we weer thuis en kwamen ze weer bij ons langs. Ze begon een discussie met mijn man. Ze was het namelijk niet eens met de personen die wij al hadden ingelicht en zij mocht nog steeds niks zeggen tegen haar vage kennissen van ons. Het werd een korte verhitte discussie waarop mijn partner aangaf dat ze weg kon gaan. Uiteindelijk werd het rustiger en is ze nog heel even gebleven.
Ik ben heel boos dat ze de eerste dag thuis zo heeft weten te verpesten. Ook vind ik het heel erg dat ze niet respecteert wie wij wel en niet op zo’n korte temijn al wilden inlichten.
Heb (mede vanwege de hormonen natuurlijk) een flinke huilbui gehad en tegen mijn partner gezegd dat ik haar niet meer hoef te zien.
Er zijn namelijk nog wat dingen via de app gezegd die ik later heb gezien waarna voor mij de maat vol was.
Bijvoorbeeld: ik geef flesvoeding en had mega last van stuwing op dag 2. Ze zei (tegen mijn partner) dat ik onze zoon eens aan moest leggen. En dat hij dat maar eens met de kraamzorg moest bespreken.
Iedere weldenkende vrouw weet toch dat dit niet slim is als je de flesvoeding door wil zetten? Of ligt dit aan mij.
Voel aan alles dat ze borstvoeding beter vond.
Hoe moet dit verder? Iemand ervaring met geen contact hebben met 1 vd schoonouders en ook nog vlakbij wonen? Hoe gaat dit met kerst, verjaardagen, uitvaarten etc etc? En hoe moet dit straks verder met het contact met mijn zoon?
Hopelijk kunnen jullie mij een beetje helpen en ervaringsverhalen delen.
Zie ook mijn vorige topic voor wat meer achtergrondinfo.
Inmiddels ben ik bevallen van een prachtige zoon. Helaas eindigde deze (thuisbevalling) op de OK wegens een totaalruptuur.
Die avond mochten we bezoek ontvangen en kwamen mijn schoonouders.
Ze zei dat zij ook gehecht was maar gewoon onder plaatselijke verdoving, snapt dus totaal niet dat een 1e graads scheurtje even hele andere koek is.
Vervolgens huilde ons zoontje even en zei ze best wreed dat dat goed was voor zijn longen.
De dag erna waren we weer thuis en kwamen ze weer bij ons langs. Ze begon een discussie met mijn man. Ze was het namelijk niet eens met de personen die wij al hadden ingelicht en zij mocht nog steeds niks zeggen tegen haar vage kennissen van ons. Het werd een korte verhitte discussie waarop mijn partner aangaf dat ze weg kon gaan. Uiteindelijk werd het rustiger en is ze nog heel even gebleven.
Ik ben heel boos dat ze de eerste dag thuis zo heeft weten te verpesten. Ook vind ik het heel erg dat ze niet respecteert wie wij wel en niet op zo’n korte temijn al wilden inlichten.
Heb (mede vanwege de hormonen natuurlijk) een flinke huilbui gehad en tegen mijn partner gezegd dat ik haar niet meer hoef te zien.
Er zijn namelijk nog wat dingen via de app gezegd die ik later heb gezien waarna voor mij de maat vol was.
Bijvoorbeeld: ik geef flesvoeding en had mega last van stuwing op dag 2. Ze zei (tegen mijn partner) dat ik onze zoon eens aan moest leggen. En dat hij dat maar eens met de kraamzorg moest bespreken.
Iedere weldenkende vrouw weet toch dat dit niet slim is als je de flesvoeding door wil zetten? Of ligt dit aan mij.
Voel aan alles dat ze borstvoeding beter vond.
Hoe moet dit verder? Iemand ervaring met geen contact hebben met 1 vd schoonouders en ook nog vlakbij wonen? Hoe gaat dit met kerst, verjaardagen, uitvaarten etc etc? En hoe moet dit straks verder met het contact met mijn zoon?
Hopelijk kunnen jullie mij een beetje helpen en ervaringsverhalen delen.