Schoonmoeder gist naar de naam en hoort mijn zoontje uit!

Hoi,
Toen wij zwanger waren van onze tweede wist onze oudste (toen 2 en half) de naam van de baby ook al. Tegen niemand heeft ze ooit wat gezegd..inderdaad alleen baby en zusje...
Tot de laatste week! Toen versprak ze zich tegen oma. Tja oma had niets verkeerd gedaan dus wij lagen in een deuk, maar het is inderdaad niet leuk als oma constant loopt te zeuren over alles.

Praat je man wel eens met zijn moeder? Als oma bij ons weleens doordramt over straffen en zo dan laat ik dat echt mijn man oplossen omdat het zijn moeder is. ze ondermijnt vooral zijn gezag en ik vind het dan ook zijn zaak! Ik steun hem natuurlijk door dik en dun, maar hij moet wel zelf die discussie aangaan.
Misschien dat dat bij jullie ook kan?
 
Hoi hoi, ben van het maart2008 forum, nu 33 weken...
Wij hebben altijd al een prolematische verhouding met mijn schoonmoeder gehad...Maar dit keer is het echt uit de hand gelopen...Ze weet niet eens dat ik zwanger ben...
Kwam door vorig jaar zomer...We trouwden en hielden het klein, was net daarvoor enorm ziek geweest, een week in ´t zieknhuis gelegen, diagnose:chronische darmziekte.(een zusje van Crohn).Gaat gepaard met enorme vermoeidheid, veel medicijnen en rommelende darmen...Dit was een paar maanden voor ons huwelijk...wat we al helemaal rond hadden.Zag er flink tegenop maar wilde me niet laten  kennen en hebben toen besloten de gastenlijst te halveren en een kleine bruiloft te houden.Iedereen reageerde hardstikke lief, iedereen begreep het.Stuurde zelfs nog kaartjes met vulling en zo...Een paar weken na de dag kwam ze langs en gaf even aan waar ze het allemaal niet mee eens was...Dat niet haar hele familie er niet bij was.Dat ze het te kort dag vond dat ze hoorde wie de getuige werd van haar zoon, mijn man..Van alles was niet goed.....Kortom, dit is een goed voorbeeld van het probleem tussen ons...We denken niet altijd hetzelfde (lijkt mij op zich geen probleem), we leven kennlijk anders, maken andere keuzes en zodra we er  1 maken waar zij het totaal niet mee eens is laat ze dat merken en is er weer ruzie in de familie.Dit speelt al 11 jaar, zo lang we samen zijn, alleen afgelopen zomer is de bom gebarsten omdat het toch wel pijnlijk was dat ze zoveel commentaar had op onze bruiloft.Tja, toch een van de mooiste dagen van je leven hoop je, en dan doe je het toch weer niet goed.Mijn ouders respecteren onze keuzes die we maken, waar die dan ook over gaan...die zeggen ook, jullie zijn een eigen gezin gestart, maken eigen keuzes, en wie zijn wij te eisen om je aan te passen aan wat wij willen?Ze zouden niet eens durven....Aangezien mijn schoonzus precies leeft zoals mijn schoonouders, zit zij op 1 lijn met haar moeder (sowieso begrijp ik heus wel dat de band tussen dochter en schoondochter anders is) en worden wij continu vergeleken met hen.Want zij maken  wel dusdanige keuzes die in haar  straatje passen....
Zo, dat moest ik kwijt...Deze  week gaan we haar vertellen dat er nog een kleinkind aan komt...liever nu weer ruzie dan als m ´n dochtertje is geboren...Ik wil niet dat ze ook dit keer mij van m ´n  roze wolk afduwt.(Onze witte broodsweken had toch een flinke schaduw gekregen...)
Iemand hier die ook dit soort problematische ervaringen hebben met schoonouders?
Groet Missmama.  
 
Hoi Miss mama,

Wat lijkt me dat een rot situatie waar je nu in zit.
En dat ze dan ook nog je huwelijksdag verknalt! Belachelijk gewoon! Ze zou gewoon net als de rest begrip moeten hebben voor de situatie.
Je hebt gelijk dat je binnenkort gaat vertellen dat er een kleinkind bij komt want inderdaad je kraamtijd laten vergallen door zo'n mens zou ik helemaal niet leuk vinden.
Wens je dan ook heel veel sterkte!
Liefs Monique
 
Wat een onbeschofte schoonmoeder heb jij zeg! Misschien moet je haar onze reacties eens laten lezen, dan beseft ze misschien dat haar acties echt niet kunnen.

Ik denk eerlijk gezegd dat je er niet zoveel aan kunt doen. Als ze wil, zal ze zeer waarschijnlijk de naam wel te weten komen voordat het kindje er is. Tenzij je haar om de tuin kunt leiden met een andere naam, maar ik zou daar eerlijk gezegd niet zoveel energie insteken. Verder zou ik haar zoveel mogelijk op afstand houden en zo min mogelijk bij dingen betrekken. Laat haar maar merken dat ze wat jou betreft niet meer is dan een lastig aanhangsel aan je man. En ga vooral geen discussies met haar aan, want dat geeft haar 'macht'. Je moet echt proberen er boven te staan.
Ik maak uit jouw verhaal niet op of ze gewoon een ontzettend nieuwsgierig (maar wel okay) persoon is met weinig gevoel voor grenzen of dat het een schoonmoeder from hell is.

Als ze echt een schoonmoeder from hell is dan zou ik de naam meteen aan iedereen gaan vertellen, behalve aan haar, zodat zij het als laatste hoort, whahahahahaha.
Maar dan ga je wel mee in haar gekke spelletjes.

Anyhow, good luck!
 
En Monique, is ze er nog over begonnen?Als je dat al kan nachecken na dat oppasmiddagje....Niet te geloven he, je zoontje is nog geen 2,5 jaar...en dan proberen hem uit te horen...Als je maar geen andere naam kiest, dan geef je haar bijna haar zin.
Ik kwam m ´n schoonmoeder gister tegen bij de supermarkt..Kreeg het helemaal benauwd...liep ik daar met een dikke buik...Ze zag me gelukkig niet...
Inderdaad, ik leg me er ook bij neer dat ik niks kan veranderen aan haar.Ik hoopte eigenlijk al 11 jaar (zolang ik samen ben met m ´n man) dat ze me ooit wel eens zou gaan snappen...Vaak gewaarschuwd door mijn eigen moeder, dat ziet ze gewoon niet.Haar manier is de enige manier die er is, punt uit.Bij mij viel het kwartje dus enkele weken na onze bruiloft toen de bom ontplofte...Het toppunt was dat ze namelijk 1 week na onze bruiloft jarig was...Ze werd 60 jaar.Mijn schoonzus had bedacht dat ze in het eerst volgende weekend erna een surprise-barbeque bij haar thuis wel te verstaan zou geven.Nou, prima dacht ik.HELE, ik zeg HELE familie uitgenodigd....maar met de vraag of wij onze kinderen (heb 2 meisjes van 3,5 en 6) wilden thuis laten...anders werd het te druk...Nu komt het, ze heeft zelf ook 2 kinderen, 2 jongetjes..Onze kinderen samen zijn de enige kleinkinderen in de familie zeg maar, maar ze vond 4 kinderen in totaal net teveel.En omdat haar jongens wonen op de plaats waar het feestje zou worden gehouden...leek het haar slim dat wij die van ons maar bij de oppas moesten brengen...Nou vraag ik je!!!Het is toch ook de oma van mijn kinderen die 60 word of niet!!!
In dat gesprek waar de bom sowieso al in barstte confronteerde ik haar met dit besluit van haar dochter, want ze had me  hier net  al  mee geconfronteerd  op het feit dat wij er niet waren...(Wij zijn uit boosheid maar helemaal niet gegaan, als onze kinderen niet welkom zijn, zijn wij dat ook niet, trouwens, wel gewoon op haar verjaardag langs geweest, hoor, maar dat was niet genoeg)dus ik  vertelde hoe de vork in de steel zat.Dat wij onze dochters niet mee mochten nemen.Ik zag aan haar lichaamstaal dat ze heel even uit haar rol viel maar vlak daarna zei ze:`Daar zal ze dan wel een goede reden voor hebben gehad, dat jouw kinderen thuis moesten blijven ´....
En ja, toen viel bij mij het kwartje pas, na 11 jaar altijd te hebben gelooft, die draait wel ´ns bij.Maar nu had ik door, als haar dochter een appel in haar handen zou houden en beweert dat het een banaan is zou zij ook stellig gaan beweren dat het een banaan is...
Hoe krom kan men denken...
Zo, nu zal ik jullie niet meer belasten met mijn schoonmoeder-problemen...maar het lucht wel lekker op...
Groet Missmama.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan