Hoi Karin,
Jeetje, wat vervelend zeg! (Herkenbaar ook: ik heb in een soortgelijke situatie gezeten toen ik met mijn moeder en schoonmoeder een trouwjurk uit ging zoeken... ). Naar ook dat je moeder dit op jouw schouders legt, want het is toch al niet alsof je niks aan je hoofd hebt!
Ik ben het met de andere meiden eens: het is je moeders probleem en zij moet daar dus een oplossing voor zoeken, niet jij. Anders kun je wel bezig blijven, zeker als je moeder zich nogal snel gekwetst voelt. Laat je moeder zelf maar tegen je schoonmoeder zeggen dat ze haar liever niet wil zien en waarom. En ook een tip voor jou: misschien is het beter om niet steeds op eieren te gaan lopen. Dat heb ik bij mijn moeder ook een tijdje gedaan, maar het nadeel daarvan is dat mensen die altijd ontzien worden, dat op een gegeven moment ook normaal gaan vinden en dan helemaal niets meer kunnen hebben. Ze was steeds sneller in tranen, vond dat wij geen rekening met haar hielden, terwijl we allemaal alleen maar met haar bezig waren. Daar ben ik dus mee opgehouden! En nu is het omgekeerde wereld: omdat ik opstap als zij boven gaat zitten huilen omdat we bij mijn vader op bezoek zijn geweest, past ze wel drie keer op voordat ze op haar kamer kinderachtig gaat zitten doen. Net zo goed als dat jouw moeder weer contact met jouw heeft gezocht toen jij zei 'ok, dan geen contact'. Ik ken jouw situatie natuurlijk niet, dus ik weet niet of het voor jou ook zo werkt. Maar ik weet wel dat je de afgelopen tijd al genoeg hebt meegemaakt, dus probeer je zelf hiermee niet uit te putten...
Liefs,
Eveline
ps: Sorry voor het lange verhaal...
Jeetje, wat vervelend zeg! (Herkenbaar ook: ik heb in een soortgelijke situatie gezeten toen ik met mijn moeder en schoonmoeder een trouwjurk uit ging zoeken... ). Naar ook dat je moeder dit op jouw schouders legt, want het is toch al niet alsof je niks aan je hoofd hebt!
Ik ben het met de andere meiden eens: het is je moeders probleem en zij moet daar dus een oplossing voor zoeken, niet jij. Anders kun je wel bezig blijven, zeker als je moeder zich nogal snel gekwetst voelt. Laat je moeder zelf maar tegen je schoonmoeder zeggen dat ze haar liever niet wil zien en waarom. En ook een tip voor jou: misschien is het beter om niet steeds op eieren te gaan lopen. Dat heb ik bij mijn moeder ook een tijdje gedaan, maar het nadeel daarvan is dat mensen die altijd ontzien worden, dat op een gegeven moment ook normaal gaan vinden en dan helemaal niets meer kunnen hebben. Ze was steeds sneller in tranen, vond dat wij geen rekening met haar hielden, terwijl we allemaal alleen maar met haar bezig waren. Daar ben ik dus mee opgehouden! En nu is het omgekeerde wereld: omdat ik opstap als zij boven gaat zitten huilen omdat we bij mijn vader op bezoek zijn geweest, past ze wel drie keer op voordat ze op haar kamer kinderachtig gaat zitten doen. Net zo goed als dat jouw moeder weer contact met jouw heeft gezocht toen jij zei 'ok, dan geen contact'. Ik ken jouw situatie natuurlijk niet, dus ik weet niet of het voor jou ook zo werkt. Maar ik weet wel dat je de afgelopen tijd al genoeg hebt meegemaakt, dus probeer je zelf hiermee niet uit te putten...
Liefs,
Eveline
ps: Sorry voor het lange verhaal...