schoonmoeder

Hallo dames,

Ik heb voor de zoveelste keer weer moeite met mijn schoonmoeder. Ze claimt mij en mijn dochter verschrikkelij. Ze vindt dat ze haar elke week moet zien, zelfs als ik straks weer ga werken want "zij vonden het ook altijd belangrijk dat de kinderen een band opbouwden met hun grootouders". Nu vind ik dat ook hoor, maar ze is verschrikkelijk ouderwerts, zeker niet de slimste en ook behoorlijk labiel (dreigt zo nu en dan zichzelf iets aan te doen). Daarnaast heeft ze geen eigen leven, waardoor ze zwaar drukt op haar sociale omgeving.

Gisteren heeft ze een half uur gedramd om één dag in de week op te mogen passen!!!! Ik vond het zo brutaal! Bovendien hebben mijn partner en ik al afgesproken dat Lotta naar een kdv gaat, juist omdat zijn moeder zo 'n naar mens is! Mijn partner is behoorlijk bot, dus tegen hem houdt ze zich koest. Maar ik ben zachtaardiger dus nu heb ik het gevoel dat ze mij emotioneel onder druk zet ("ik wil je zien als een eigen dochter, jij begrijpt me nu omdat je ook moeder bent", dat soort opmerkingen). Ik voel me dan superongemakkelijk. Ik wil haar echt niet het contact met mijn dochter ontzeggen, maar ik heb het gevoel dat ze me verschrikkelijk claimt. Het  nare is, dat ik met mijn eigen moeder een goed contact heb (zij past dus af en toe wel op Lotta... weet mijn schoonmoeder niet). Ook mijn vriend kan beter met mijn familie overweg dan de zijne, hij heeft er zelfs gelogeerd toen Lotta en ik in het ziekenhuis lagen en het niet goed met haar ging.

Dus ergens voel ik me ook schuldig dat wij meer geven om mijn ouders en die wel af en toe mogen oppassen (een paar uurtjes). Maar mijn ouders laten ons ook veel meer met rust. Ik weet echt niet wat ik moet doen en hoe ik aan mijn schoonmoeder duidelijk moet maken dat ze te ver gaat in haar gedrag en gemanipuleer. Ik wil wel voor mij en mijn dochter opkomen (als ik wil dat Lotta later voor zichzelf kan opkomen moet ik toch het goede voorbeeld geven!). Maar ik moet wel iets doen want ik zit er behoorlijk mee in mijn maag.

Sorry lang verhaal maar ik heb het al aan mijn partner verteld en ben toch nog niet opgelucht.
liefs Irene
 
Hoi Irene,
Jeetje zeg, dit is echt een lastig probleem. Je wilt eigenlijk niemand kwetsen en dat zal de waarheid waarschijnlijk wel doen voor je schoonmoeder. Als jij en je partner er hetzelfde over denken moet je denk ik tegen je schoonmoeder zeggen dat de kleine naar het kdv gaat en je geen oppas nodig hebt. En dat je moeder een keer een paar uur oppast hoeft zij toch niet te weten.
Ik kan er eerlijk gezegd niet over mee praten, mijn schoonmoeder is een heerlijk mens. Ze zal zich nooit ergens mee bemoeien en staat altijd voor ons klaar. Ik kan me wel goed voorstellen dat je hier mee in je maag zit. Gelukkig liggen jij en je partner op een lijn, en de kleine gaat voor. Ik hoop voor je dat je een oplossing weet te vinden.

succes!

groetjes Sonja
 
Kies voor jezelf! Zo te lezen weet je dat heel goed. Voel je niet schuldig. Als je dochter wat ouders is, wordt het misschien wat makkelijker om haar een paar uurtjes daar te laten (als ze 4 jaar is ofzo). JIJ bent de mama en als het niet goed voelt, moet je het niet doen.  
 
Hoi meid,
wat lastig voor je zeg. Schrijf het hier maar lekker van je af hoor.
Zoals ik het lees hebben jullie goede redenen om te handelen zoals je doet. Hoe ze zich nu gedraagt is eigenlijk alleen maar een bevestiging dat je haar idd beter niet  de verantwoordelijkheid van jullie kindje kunt geven. Idd misschien als ze wat ouder is en dan nog maar een beperkte tijd zou ik zeggen.
Ze voelt haarfijn aan dat ze bij jou misschien nog een kansje krijgt, maar de manier waarop is niet ok. Maar dat past precies bij het beeld wat je van haar omschrijft.
Ze probeert je juist schuldig te laten voelen om zo haar doel te bereiken. Misschien dat ze dat niet bewust, maar het werkt wel zo.
Ik zou haar in duidelijke taal laten weten wat jullie wel en niet hebben bedacht rondom jullie kindje en dat jullie daar aan vast blijven houden, wat zij ook zegt. Je kunt maar het beste gewoon meteen heel helder en duidelijk zijn, dat werkt het beste bij zulke mensen.
Succes.
Groetjes Veerle
 
Hoi Irene,

Ik kom van het najaar 2006 forum en kon het niet nalaten even te reageren. Wat jij schrijft komt mij zo bekend voor! Het is alsof je over mijn schoonmoeder schrijft. Het claimen, het emotioneel onder druk zetten, ik ken het helaas maar al te goed. De relatie tussen mijn man en mij enerzijds en mijn schoonouders anderzijds is dus al jaren moeizaam. Ongeveer 4 keer per jaar wil zij een goed gesprek over de slechte band. Het vervelende is dat wat wij ook zeggen, het komt niet aan. Ze doet er niets mee en hij heeft geen eigen mening en geeft dus geen tegengas. Gelukkig wonen ze een eind weg! Wij zijn expres aan de andere kant van het land gaan wonen! Ik ben een tijdje heel fel tegen haar in gegaan maar inmiddels weet ik dat het gewoon geen zin heeft. Ik probeer het nu maar naast me neer te leggen. Als we ze gezien hebben gaan we nu altijd daarna even wat leuks doen om af te reageren. Weet dus dat er meer slechte schoonmoeders zijn. Ik zie het als een les: zo claimend wil ik niet worden voor mijn kinderen later!!
Sterkte meid!
da77
 
Hoi,

Ja vervelend he? Ik heb dan geen schoonmoeder maar mijn moeder heeft er ook een handje van. Zeg ze tegen mij de dochter van maxima komt ook maar een keer in de nacht. Of jullie (5 kinderen heeft ze) sliepen gelijk door. Ja wat heb ik hieraan zeg?? Alsof ik dat niet zou willen.

oh ik moet gaan, helaas weet ik niet wat eraan kunt doen.
Ik lek bv hihi, heb al zoogcompressen in maar ik denk dat die vol is hihi. ff nieuw t-shirt aantrekken (blij dat ik thuis ben zeg!)

grt suuz mv Joshua 8-2-07
 
Hoi hoi,

Ik wilde hier gewoon even op reageren omdat ik het helemaal herken!!
Mijn schoonmoeder die doet precies hetzelfde....Ze wil zowat elke week komen omdat ze anders haar kleinkind mist...
Mijn man en ik hebben daar helemaal geen behoefte aan....En dat hebben wij ook meerdere malen tegen haar gezegd dat wij er niet op zaten te wachten dat we elke week elkaar hoefte te zien...
En ze wil maar niet luisteren...Nou hebben wij maar besloten om een compromie te sluiten dat we elkaar 1 keer in de maand zullen zien...
Dat is voor ons de beste oplossing...En ben je niet wekelijks bij elkaar over de vloer..
Maarja we hebben nu al een geruime tijd geen contact meer met hun vanwege de ruzie over elkaar zien...
Maar ik mis haar niet...Het is mischien heel erg bot...
Maar ik heb liever dat mijn kind dan haar oma niet vaak ziet.....dan dat ze er straks tussen gaat zitten omdat wij altijd conflicten hebben!

Mijn tip.....Over praten...En altijd nog voor je eigen gezin kiezen!
 
Thanx allemaal!
Ik had, en heb het nog steeds wel een beetje, heel hoog zitten. Wij hebben ook al meerdere malen ruzie met hen gehad over de druk die zij op ons leggen (en die zij totaal niet voelen). Na elk conflict hoop ik dat het goed gaat, maar nu onze dochter er is, is mijn schoonmoeder nog erger dan voorheen!!!!
Ergens is het echt triest, want zij begrijpt niet dat ze door haar manier van doen (waar haar man haar in steunt) iedereen van zich vervreemd. Ook de broer van mijn partner en zijn vrouw hebben moeite met haar gedrag. Ik probeer heel erg om er niet te veel bij stil te staan en niet gespannen te zijn in haar bijzijn, vooral voor Lotta, maar na gisteren ben ik WEER van slag.
Mijn partner  zegt wat veel van jullie ook zeggen: heel duidelijk zijn en geen gaatje openlaten. Ik probeer dat wel, maar vind het heel moeilijk, ik vind haar ergens echt zielig. Ik wil idd niemand kwetsen. Maar tegelijkertijd ben ik bang dat ze mijn dochter straks ook zo onder druk gaat zetten als ze bij ons doet, en dat wil ik echt niet. Ik weet niet wie het schreef, maar dat idd liever weinig contact met haar oma!
Gelukkig staan mijn partner en ik hierin op één lijn.
Ik heb in elk geval mijn  hart gelucht bij jullie, en wat voor mij oplucht is dat sommigen het herkennen. Ik ben niet de enige. En idd, een heel goed voorbeeld van hoe ik NIET wil zijn tegenover mijn dochter!
liefs Irene
 
Terug
Bovenaan