Hallo dames,
Ik heb voor de zoveelste keer weer moeite met mijn schoonmoeder. Ze claimt mij en mijn dochter verschrikkelij. Ze vindt dat ze haar elke week moet zien, zelfs als ik straks weer ga werken want "zij vonden het ook altijd belangrijk dat de kinderen een band opbouwden met hun grootouders". Nu vind ik dat ook hoor, maar ze is verschrikkelijk ouderwerts, zeker niet de slimste en ook behoorlijk labiel (dreigt zo nu en dan zichzelf iets aan te doen). Daarnaast heeft ze geen eigen leven, waardoor ze zwaar drukt op haar sociale omgeving.
Gisteren heeft ze een half uur gedramd om één dag in de week op te mogen passen!!!! Ik vond het zo brutaal! Bovendien hebben mijn partner en ik al afgesproken dat Lotta naar een kdv gaat, juist omdat zijn moeder zo 'n naar mens is! Mijn partner is behoorlijk bot, dus tegen hem houdt ze zich koest. Maar ik ben zachtaardiger dus nu heb ik het gevoel dat ze mij emotioneel onder druk zet ("ik wil je zien als een eigen dochter, jij begrijpt me nu omdat je ook moeder bent", dat soort opmerkingen). Ik voel me dan superongemakkelijk. Ik wil haar echt niet het contact met mijn dochter ontzeggen, maar ik heb het gevoel dat ze me verschrikkelijk claimt. Het nare is, dat ik met mijn eigen moeder een goed contact heb (zij past dus af en toe wel op Lotta... weet mijn schoonmoeder niet). Ook mijn vriend kan beter met mijn familie overweg dan de zijne, hij heeft er zelfs gelogeerd toen Lotta en ik in het ziekenhuis lagen en het niet goed met haar ging.
Dus ergens voel ik me ook schuldig dat wij meer geven om mijn ouders en die wel af en toe mogen oppassen (een paar uurtjes). Maar mijn ouders laten ons ook veel meer met rust. Ik weet echt niet wat ik moet doen en hoe ik aan mijn schoonmoeder duidelijk moet maken dat ze te ver gaat in haar gedrag en gemanipuleer. Ik wil wel voor mij en mijn dochter opkomen (als ik wil dat Lotta later voor zichzelf kan opkomen moet ik toch het goede voorbeeld geven!). Maar ik moet wel iets doen want ik zit er behoorlijk mee in mijn maag.
Sorry lang verhaal maar ik heb het al aan mijn partner verteld en ben toch nog niet opgelucht.
liefs Irene
Ik heb voor de zoveelste keer weer moeite met mijn schoonmoeder. Ze claimt mij en mijn dochter verschrikkelij. Ze vindt dat ze haar elke week moet zien, zelfs als ik straks weer ga werken want "zij vonden het ook altijd belangrijk dat de kinderen een band opbouwden met hun grootouders". Nu vind ik dat ook hoor, maar ze is verschrikkelijk ouderwerts, zeker niet de slimste en ook behoorlijk labiel (dreigt zo nu en dan zichzelf iets aan te doen). Daarnaast heeft ze geen eigen leven, waardoor ze zwaar drukt op haar sociale omgeving.
Gisteren heeft ze een half uur gedramd om één dag in de week op te mogen passen!!!! Ik vond het zo brutaal! Bovendien hebben mijn partner en ik al afgesproken dat Lotta naar een kdv gaat, juist omdat zijn moeder zo 'n naar mens is! Mijn partner is behoorlijk bot, dus tegen hem houdt ze zich koest. Maar ik ben zachtaardiger dus nu heb ik het gevoel dat ze mij emotioneel onder druk zet ("ik wil je zien als een eigen dochter, jij begrijpt me nu omdat je ook moeder bent", dat soort opmerkingen). Ik voel me dan superongemakkelijk. Ik wil haar echt niet het contact met mijn dochter ontzeggen, maar ik heb het gevoel dat ze me verschrikkelijk claimt. Het nare is, dat ik met mijn eigen moeder een goed contact heb (zij past dus af en toe wel op Lotta... weet mijn schoonmoeder niet). Ook mijn vriend kan beter met mijn familie overweg dan de zijne, hij heeft er zelfs gelogeerd toen Lotta en ik in het ziekenhuis lagen en het niet goed met haar ging.
Dus ergens voel ik me ook schuldig dat wij meer geven om mijn ouders en die wel af en toe mogen oppassen (een paar uurtjes). Maar mijn ouders laten ons ook veel meer met rust. Ik weet echt niet wat ik moet doen en hoe ik aan mijn schoonmoeder duidelijk moet maken dat ze te ver gaat in haar gedrag en gemanipuleer. Ik wil wel voor mij en mijn dochter opkomen (als ik wil dat Lotta later voor zichzelf kan opkomen moet ik toch het goede voorbeeld geven!). Maar ik moet wel iets doen want ik zit er behoorlijk mee in mijn maag.
Sorry lang verhaal maar ik heb het al aan mijn partner verteld en ben toch nog niet opgelucht.
liefs Irene