schoonmoeders

[Anoniem]

Wat fijn om te horen dat ik niet alleen in deze situatie sta. Eigenlijk wist ik het wel, maar het is toch iets waar je niet an publiek over praat. Om je schoonmoeder in discrediet te brengen, je hebt het per slot van rekening wel over de moeder van je man.

Maar goed. Ze heeft mij inmiddels ook een lijstje gegeven. En wel met de dagen die ze kan oppassen. Laat ik nou net die dag dat zei kan oppassen, met mijn werkgever geregeld hebben dat ik zelf vrij ben.

We hebben het nog steeds aan niemand verteld, behalve aan onze naasten. En mevrouw houd keurig tegen over iedereen haar mond. Behalve aan de ex van mijn man. Niet dat ze dikke vriendinnen zijn, absoluut niet. Ze kwam haar toevallig tegen in de supermarkt en ze kon het niet langer voor zich houden. En dat kwam ze mij gisteren (dat doet ze ook altijd, zonder aankondigen langskomen) doodleuk vertellen. Niets ten nadele van zijn ex,  hele leuke meid en kom haar regelmatig tegen op feestjes. Maar gewoon omdat het weer zó een k*t actie van haar is. En dat ze weet dat ze mij er mee pakt. Gelukkig heb ik niets aan haar laten merken, maar mijn man heeft het geweten.

We zitten nu in de twaalfde week dus moeten we het maar openbaren. Ik ben ook veelste soft tegen over mijn schoonmoeder. Tijd om wat harder te worden...

Zo he dit lucht op, je hart op een forum luchten.

Groetjes Evy

 

[Anoniem]

Het is wat met die schoonmoeders.....erg herkenbaar allemaal.

Op zichzelf is mijn schoonmoeder best een lief mens en ze zal het ongetwijfeld allemaal goed bedoelen, maar ik word af en toe behoorlijk moe van haar.
Ook mijn vriend is haar enigste kind (33 jaar), wij hebben al 7 jaar een relatie en wonen ook al ongeveer zo lang samen, maar nog altijd belt ze hem elke dag (mobiel). Mijn vriend vindt het niet zo erg, maar ik kan me daar best wel aan storen (waarom? geen idee). Ze had in het begin ook de neiging om elke dag naar ons huis te bellen......lang leve de nummerherkenning!

Inmiddels zijn we vele jaren verder en weet ze dat ze mij echt niet elke dag hoeft te bellen (ik neem toch niet op). Ik snap heel goed dat ze onwijs trots is dat ze oma wordt en dat gun ik haar van harte (ik probeer haar ook echt wel bij dingen te betrekken). Toch zie ik haar adviezen meer als een bemoeienis dan als mijn eigen moeder mij advies geeft.

Ik ben inmiddels 33 weken zwanger en al sinds december zit ik volledig thuis (lage bloeddruk en bekkeninstabiliteit).....die eerste weken belde ze ook elke dag......gek werd ik ervan. Ik heb er toen wel iets van gezegd en nu belt ze al minder vaak.
Aan één kant wil ik me minder aan haar irriteren (ze heeft ons tenslotte ook de kinderwagen cadeau gedaan en dat vind ik onwijs lief van haar) maar aan de andere kant vind ik het moeilijk haar zoveel toe te laten in ons leven. Ik kan het niet echt verklaren waarom ik me zo aan haar irriteer (ze heeft geen lijstje met namen doorgegeven, gaat wel een dag oppassen (ik hou mijn hart vast  want ik moet wel héél duidelijk gaan maken dat WIJ de opvoeding van onze dochter bepalen), staat niet  snel onverwachts op de stoep en  belt nu gemiddeld 3x per week.....ipv elke dag). Maar het is vaak de manier waarop ze dingen zegt, haar mening is de waarheid......en dat stuit mij vaak tegen de borst. Maar als ik jullie verhalen lees, kan het dus altijd nog erger.

Ik wacht maar af  tot de kleine er is.........wie weet verandert ze nog....

Liefs,
Diana (32 weken en 6 dagen)  

 

[Anoniem]

Hoi. Ik kan je een raad meegeven: Probeer het op te lossen voor de kleine er is, want als ze nu al zo is, ben ik bang dat het nog erger gaat worden als de kleine er eenmaal is. Mijn schoonmoeder is ook een redelijk dominant typje, maar die weet wel dat ze dat bij mij ook niet hoefde te doen, maar toen mijn zoontje net geboren was was het helemaal erg!! Uiteindelijk is het zo hoog opgelopen dat we ze 8 maanden niet hebben gezien door allerlei ruzies enzo... Ondertussen weet ze wel dat het ons kind is en dat ze oma is en GEEN opvoeder!!
Maar het is geen leuke situatie! En voor jou nu ook niet, want je moet lekker genieten en niet ook nog je eigen druk maken om zo'n stomme schoonmoeder!
Succes en groetjes Anne-Marie

 

[Anoniem]

Hoi. Ik kan je een raad meegeven: Probeer het op te lossen voor de kleine er is, want als ze nu al zo is, ben ik bang dat het nog erger gaat worden als de kleine er eenmaal is. Mijn schoonmoeder is ook een redelijk dominant typje, maar die weet wel dat ze dat bij mij ook niet hoefde te doen, maar toen mijn zoontje net geboren was was het helemaal erg!! Uiteindelijk is het zo hoog opgelopen dat we ze 8 maanden niet hebben gezien door allerlei ruzies enzo... Ondertussen weet ze wel dat het ons kind is en dat ze oma is en GEEN opvoeder!!
Maar het is geen leuke situatie! En voor jou nu ook niet, want je moet lekker genieten en niet ook nog je eigen druk maken om zo'n stomme schoonmoeder!
Succes en groetjes Anne-Marie

 

[Anoniem]

Hoi allemaal,

Heb een tijdje nagedacht of ik zou reageren op deze discussie. Uiteindelijk doe ik het maar gewoon.

Het valt me namelijk op hoe negatief jullie allemaal zijn over je schoonmoeders. Ik vind dat erg jammer. Nu begrijp ik best dat het ontzettend vervelend is als iemand zich met jouw leven wil bemoeien. Maar hebben jullie je ooit verplaatst in de situatie van je schoonmoeder? Haar zoon is waarschijnlijk het meest belangrijke en kostbare bezit wat ze heeft. Zij heeft het grootste gedeelte van dat bezit aan jullie moeten overdragen toen jullie een relatie kregen met haar zoon. Zij heeft jullie ook niet uit kunnen kiezen, net zoals jullie haar niet. Kun je je voorstellen hoe moeilijk dat geweest moet zijn? Ga maar na als jullie eigen kind(eren) straks groot zijn en een relatie krijgen. Willen jullie je dan ook nergens meer mee bemoeien?
Ik denk dat jullie schoonmoeders uiteindelijk alleen maar willen dat hun zoon en kleinkind goed terecht komen. Dat ze daar dan in doorslaan is zeker niet leuk en tuurlijk staan jullie in je recht om daar wat van te zeggen. Ik vind het alleen jammer dat het allemaal zo negatief wordt opgevat door jullie. Het wordt op die manier ook alleen maar moeilijker voor jezelf.
Want ga eens na: zouden jullie ook zo reageren als jullie eigen moeder zo zou zijn? Of wordt het dan opgevat als een ietwat te enthousiaste moeder?
Een schoonmoeder kun je niet uitkiezen maar op het moment dat je kiest voor je man, zul je moeten accepteren dat zij er ook bij hoort.
Het krijgen van een kind is een emotionele gebeurtenis maar ook voor ouders en schoonouders breken er spannende tijden aan, zij worden opa en oma! Laat hun ook aan die situatie wennen en laat ze enthousiast zijn. Ik vind het alleen maar leuk om aan mijn (schoon)ouders te vertellen waar we mee bezig zijn en wat ons bezighoudt. Het worden immers wel de opa's en oma's van mijn kind. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om straks tegen mijn kind te moeten zeggen dat ze een opa of oma niet mogen zien.

Ik wil echt niet al het gedrag goedkeuren van bepaalde schoonmoeders die hierboven worden genoemd. Wat ik alleen maar wil zeggen is: probeer je eens in te leven in je schoonmoeder; in wat voor een veranderingen zij allemaal voor haar kiezen heeft gekregen. En ga er niet altijd vanuit dat ze handelt uit bemoeizucht maar dat ze misschien gewoon het beste met jullie voor heeft. Dat zou sommige situaties misschien minder erg maken.

Groetjes,
Maike
24w+5d zwanger

 

[Anoniem]

Hoi Maike,

Ik ben er van overtuigd dat de meeste schoonmoeder het inderdaad goed bedoelen. Het grootste probleem is ongetwijfeld het loslaten van je kind en het een eigen leven laten leiden.  Maar sommige dingen (zoals een lijstje maken voor de namen van je kleinkind) vind ik toch wel te ver gaan. Maar verder ben ik het helemaal met je eens. Maar ik vind wel dat je je grenzen vanaf het begin duidelijk moet stellen, want   sommige schoonmoeders gaan graag te ver.

Groetjes, Marisa