<p>Hey allemaal!</p><p>Weet niet helemaal hoe ik dit moet omschrijven, maar ik merk dat ik naarmate het einde nadert steeds meer moeite krijg met mensen in onze nabije omgeving die van mij verwachten heel veel over mijn zwangerschap en de baby met hen te delen en te bespreken. Met name mijn schoonouders hebben die neiging.</p><p>Ik ben nu 33 weken zwanger en het einde komt dus dichterbij. Mijn schoonouders willen al de hele zwangerschap na elke echo een foto toegestuurd krijgen (wij krijgen meerdere echo's vanuit onze praktijk) van de baby, ze vinden dat ze daar recht op hebben 'want het is hun kleinkind'. Ook laten ze die foto vervolgens aan al hun vrienden, buren en weetikveelwie het allemaal wil zien zien. In het begin vond ik dit al een beetje ergerlijk, maar nu merk ik dus echt dat mijn lontje steeds korter wordt (misschien ook omdat het zwaarder wordt) en ik er bijna boos van word.Ik weet dus niet zo goed waarom dit is, maar als ik er beter over nadenk voelt het gewoon een beetje als inbreuk op mijn privacy. Ik wil zelf graag bepalen of ik een foto deel of niet, en niet omdat het toevallig kan en zo makkelijk is een foto te sturen via whatsapp dit ineens ook 'moeten' doen. </p><p>Ook verwachten mijn schoonouders alle ins en outs rondom de bevalling van ons te horen. Ze hebben al aangegeven 'echt wel te willen weten wanneer het begint' want anders 'zitten ze weken in spanning' (??). En ze hebben ook al aangegeven dat ze een vaste dag per week langs willen komen, eigenlijk al vanaf nu en dat door willen zetten als de kleine er is, om een band met hem op te bouwen. Het verstikt me een beetje, en ik weet niet of dat terecht is. Ik vind het lastig nu al echt na te denken over de band tussen mijn schoonouders en onze zoon, terwijl hij nog niet eens geboren is en wij zelf nog niet eens goed hebben kunnen nadenken over hoe wij met name die eerste weken in willen vullen. Daarnaast weet ik echt 100% zeker dat ik NIET wil dat er een appje gestuurd wordt als het begint. Hoe arelaxt is dat, lekker je schoonouders realtime op de hoogte houden van het op de wereld zetten van hun kleinkind, noooo wayyyyy. Ook wil ik geen bezoek in het ziekenhuis, maar pas thuis. Dit heb ik al aangegeven, maar dan begrijpen ze het zogenaamd verkeerd ('jaa ik snap dat je niet al je vrienden in het ziekenhuis wil hebben haha. Maar opa's en oma's wel.'). </p><p>Help! Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik ben bang dat ik op een gegeven moment echt ontplof en dat is het ook allemaal niet waard. Het zijn lieve mensen maar gewoon heel erg overenthousiast over hun eerste kleinkind en dat verstikt me, vooral nu met al die hormonen en het toch wel spannende van het steeds dichterbij komen van het eind.</p><p>Bedankt!</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Schoonouders & iets van zwangerschap voor mezelf houden
- Onderwerp starter Gebruiker10129446
- Startdatum
Ik ben daarin heel makkelijk geweest. Wij bepalen hoe of wat en mensen hebben dat te respecteren. Bij ons mocht niemand in het ziekenhuis komen. Heb ik ook duidelijk gezegd en had er maling aan wat ze er van vonden. Ik snap ook wel dat niet iedereen dat makkelijk kan zeggen. Misschien kan je een gesprek met ze aangaan van luister ik snap jullie dat jullie graag een band met de kleine willen maar wij willen liever samen zijn in het ziekenhuis. Als je t rustig uitlegt zullen ze daar toch wel enig begrip voor op kunnen brengen? Wij zijn daarin heel duidelijk geweest: niemand hoeft in t ziekenhuis te komen en wij bepalen daarna wanneer iemand mag komen, leg uit dat je dat ook in t belang van de kleine doet want een bevalling is niet niks en heel vermoeiend voor zowel moeder als kind.
Bij sommige dingen vind ik dat je een punt hebt. Als je niet wil laten weten dat het begonnen is, dan is dat je goed recht en jouw keus. Die vaste dag in de leek lijkt me ook wat benauwend. Mag je ook best aangeven. Dat je een foto van de echo laat zien lijkt me niet meer dan normaal. Je kunt wel zeggen dat je het minder vindt dat iedereen die echo ziet. Aan de andere kant is het toch ook fijn dat ze zo trots zijn? Waarom wil je niemand in het zkh? Dat vind ik wel een beetje gek. Kan me voorstellen dat je schoonouders graag hun kleinzoon willen zien als het geboren is.
BenB ik snap wel dat het voor iedereen anders is. Ikzelf vind het idee van bezoek in het ziekenhuis gewoon niet prettig, waarschijnlijk wil ik ook het liefst zo snel mogelijk naar huis als dat kan. Dan ontvang ik liever mensen bij ons thuis waar ik lekker op de bank kan liggen of in bed. Maar zoals ik al zei dus, iedereen z'n voorkeur! Het is meer dat ik het lastig vind als ik het gevoel krijg dat zij nog het liefst in de wachtkamer zouden zitten te wachten tot hij geboren is en dat vind ik een beetje ver gaan. Ik kan me gewoon goed voorstellen dat wij ook even 'ons momentje' met hem willen, zonder iedereen om ons heen daar. Wij moeten hem ook leren kennen!
Wat betreft die echo's, je hebt zeker een punt. Ik weet dus ook niet of ik me aanstel of niet. Het geeft me gewoon een vervelend gevoel als mensen alles toe eigenen. Iedereen krijgt hem natuurlijk tzt te zien, als hij er is, maar ik vind wel dat het aan mijzelf is of ik foto's van de echo's wil delen ja of nee. Het is meer de manier waarop mensen doen alsof ze er recht op hebben, terwijl ik vind dat het mijn/onze keuze moet zijn het te delen.
R VD Goede, ik heb het wel al besproken met hen maar ik ga dit nog wel een keer doen, duidelijker.
Wat betreft die echo's, je hebt zeker een punt. Ik weet dus ook niet of ik me aanstel of niet. Het geeft me gewoon een vervelend gevoel als mensen alles toe eigenen. Iedereen krijgt hem natuurlijk tzt te zien, als hij er is, maar ik vind wel dat het aan mijzelf is of ik foto's van de echo's wil delen ja of nee. Het is meer de manier waarop mensen doen alsof ze er recht op hebben, terwijl ik vind dat het mijn/onze keuze moet zijn het te delen.
R VD Goede, ik heb het wel al besproken met hen maar ik ga dit nog wel een keer doen, duidelijker.
Simpel: niet alle afspraken delen en familie pas bellen als het kindje geboren is en afhankelijk van hoelang je in het ziekenhuis moet blijven..
Mijn zoon was om 22.50 geboren en wij belden opa's en oma's pas de volgende ochtend omdat we 2 dagen moesten blijven kwamen ze langs in het ziekenhuis..
Mijn zoon was om 22.50 geboren en wij belden opa's en oma's pas de volgende ochtend omdat we 2 dagen moesten blijven kwamen ze langs in het ziekenhuis..
Uiteindelijk bepalen jij en je vriend/man toch of jullie ouders ingelicht worden als het zover is of als hij al geboren is. Zij kunnen zoveel willen maar de uiteindelijke regie ligt in jullie handen. Hoe denkt je vriend hierover?
Jij moet vooral doen waar jij je goed bij voelt rondom de bevalling. Vooral geen afspraken maken met je schoonouders hierover. Wij hebben dit ook niet gedaan, iedereen hoorde wel wanneer het gebeurd was.
Ons verhaal is dan ook wel grappig, mijn schoonzusje was bij ons toen mijn vliezen braken (dit was om 22.30u) en vlak daarna zijn mijn weeën op gang gekomen. We hebben haar gevraagd niets tegen mijn schoonmoeder te zeggen, want anders wisten we zeker dat zij de hele nacht wakker zou liggen. Mijn schoonzusje had op internet opgezocht hoe lang een bevalling kan duren en wist aan de hand daarvan dat het nog wel 24 uur kon duren, dus die is ook gewoon gaan slapen die avond. Uiteindelijk is onze zoon om 1.29u geboren, ik heb dus een hele snelle bevalling gehad. Het eerste uur ligt de baby bij jou als moeder, in ieder geval tot de baby gedronken heeft. Daarnaast moet jij ook nog gehecht worden (als je vaginaal bevalt) en moeten de kraamhulp en verloskundige nog allemaal informatie over de bevalling noteren. Daar ben je wel een paar uur mee zoet. We hebben uiteindelijk zelf besloten om rond 4 uur in de ochtend onze directe familie (eigen ouders, broers en zussen) te bellen om het nieuws te vertellen, maar alleen mijn schoonmoeder en moeder waren te bereiken: de rest lag nog gewoon te slapen en zagen pas in de ochtend dat ze een gemiste oproep hadden, haha. Mijn schoonmoeder vroeg wel meteen wanneer ze langs mocht komen. Wij hebben toen aangegeven dat we eerst even wilden slapen, maar dat ze vanaf 9.00u in de ochtend welkom was. Uiteindelijk stond ze om 9.30u op de stoep. Ik ben dan ook thuis bevallen. Met iedereen hebben we de afspraak gemaakt dat ze moeten bellen als ze langs wilden komen. Je leeft zo in een roes, je bent alles aan het ontdekken met je kindje en iedere dag is echt anders. Een vaste dag afspreken met je schoonouders werkt dus in de praktijk echt nog niet voor die eerste paar weken. Dit zou eventueel wel kunnen voor daarna - als je die eerste weken door bent. Maar je hebt ook nog ander kraambezoek, etc. Mijn moeder en schoonmoeder kwamen die eerste weken ongeveer om de dag, maar wel altijd in afspraak met ons. Als we daar een keer geen zin in hadden, dan zeiden we dat ook eerlijk. Wij hebben nu een vaste dag waarbij we bij mijn schoonmoeder gaan eten en bij mijn moeder bijvoorbeeld, zodat ze onze zoon iedere week in ieder geval een keer met het eten kunnen zien. Dat werkt voor ons prima, omdat je na het eten ook weer snel naar huis kunt als er iets is of als je gewoon even behoefte hebt aan een kort bezoek. En anders blijf je een keer wel wat langer hangen.
Ik ben nu 29 weken zwanger van ons tweede kindje en ik weet niet of we iedereen weer in de nacht zouden bellen (als ik weer in de nacht zou bevallen). Daar hebben mijn man en ik pas een gesprek over gehad. Grote kans dat mijn moeder wel in huis is, om op onze eerste zoon te passen voor als daar iets mee is, want als ik beval hebben ik en mijn man daar geen tijd voor. Maar of we de rest ook al meteen op de hoogte stellen... Ik denk dat we dit keer gewoon wachten tot de volgende ochtend met bellen.
Wat betreft die foto's: ik snap wel dat je je daaraan stoort. Kijk, dat ze een foto willen na een echo is begrijpelijk. Ze zijn gewoon heel enthousiast en willen graag hun kleinkind zien. Maar dat ze die aan jan-en-alleman laten zien, daar zou ik me ook aan storen. Het is toch iets privé van jullie, het gaat om jullie kind. Daar zouden ze toch op z'n minst eerst even toestemming voor moeten vragen. Je kunt dan ook naar hen uiten dat je dit vervelend vindt en dat dat voor jou niet oké voelt. Ga dat gesprek vooral in de ik-vorm aan, zodat je ze zo min mogelijk aan kunt vallen. En die bevalling: ik raad je echt aan om zo min mogelijk afspraken te maken met iedereen en vooral te doen wat voor jou en je partner goed voelt!
Ons verhaal is dan ook wel grappig, mijn schoonzusje was bij ons toen mijn vliezen braken (dit was om 22.30u) en vlak daarna zijn mijn weeën op gang gekomen. We hebben haar gevraagd niets tegen mijn schoonmoeder te zeggen, want anders wisten we zeker dat zij de hele nacht wakker zou liggen. Mijn schoonzusje had op internet opgezocht hoe lang een bevalling kan duren en wist aan de hand daarvan dat het nog wel 24 uur kon duren, dus die is ook gewoon gaan slapen die avond. Uiteindelijk is onze zoon om 1.29u geboren, ik heb dus een hele snelle bevalling gehad. Het eerste uur ligt de baby bij jou als moeder, in ieder geval tot de baby gedronken heeft. Daarnaast moet jij ook nog gehecht worden (als je vaginaal bevalt) en moeten de kraamhulp en verloskundige nog allemaal informatie over de bevalling noteren. Daar ben je wel een paar uur mee zoet. We hebben uiteindelijk zelf besloten om rond 4 uur in de ochtend onze directe familie (eigen ouders, broers en zussen) te bellen om het nieuws te vertellen, maar alleen mijn schoonmoeder en moeder waren te bereiken: de rest lag nog gewoon te slapen en zagen pas in de ochtend dat ze een gemiste oproep hadden, haha. Mijn schoonmoeder vroeg wel meteen wanneer ze langs mocht komen. Wij hebben toen aangegeven dat we eerst even wilden slapen, maar dat ze vanaf 9.00u in de ochtend welkom was. Uiteindelijk stond ze om 9.30u op de stoep. Ik ben dan ook thuis bevallen. Met iedereen hebben we de afspraak gemaakt dat ze moeten bellen als ze langs wilden komen. Je leeft zo in een roes, je bent alles aan het ontdekken met je kindje en iedere dag is echt anders. Een vaste dag afspreken met je schoonouders werkt dus in de praktijk echt nog niet voor die eerste paar weken. Dit zou eventueel wel kunnen voor daarna - als je die eerste weken door bent. Maar je hebt ook nog ander kraambezoek, etc. Mijn moeder en schoonmoeder kwamen die eerste weken ongeveer om de dag, maar wel altijd in afspraak met ons. Als we daar een keer geen zin in hadden, dan zeiden we dat ook eerlijk. Wij hebben nu een vaste dag waarbij we bij mijn schoonmoeder gaan eten en bij mijn moeder bijvoorbeeld, zodat ze onze zoon iedere week in ieder geval een keer met het eten kunnen zien. Dat werkt voor ons prima, omdat je na het eten ook weer snel naar huis kunt als er iets is of als je gewoon even behoefte hebt aan een kort bezoek. En anders blijf je een keer wel wat langer hangen.
Ik ben nu 29 weken zwanger van ons tweede kindje en ik weet niet of we iedereen weer in de nacht zouden bellen (als ik weer in de nacht zou bevallen). Daar hebben mijn man en ik pas een gesprek over gehad. Grote kans dat mijn moeder wel in huis is, om op onze eerste zoon te passen voor als daar iets mee is, want als ik beval hebben ik en mijn man daar geen tijd voor. Maar of we de rest ook al meteen op de hoogte stellen... Ik denk dat we dit keer gewoon wachten tot de volgende ochtend met bellen.
Wat betreft die foto's: ik snap wel dat je je daaraan stoort. Kijk, dat ze een foto willen na een echo is begrijpelijk. Ze zijn gewoon heel enthousiast en willen graag hun kleinkind zien. Maar dat ze die aan jan-en-alleman laten zien, daar zou ik me ook aan storen. Het is toch iets privé van jullie, het gaat om jullie kind. Daar zouden ze toch op z'n minst eerst even toestemming voor moeten vragen. Je kunt dan ook naar hen uiten dat je dit vervelend vindt en dat dat voor jou niet oké voelt. Ga dat gesprek vooral in de ik-vorm aan, zodat je ze zo min mogelijk aan kunt vallen. En die bevalling: ik raad je echt aan om zo min mogelijk afspraken te maken met iedereen en vooral te doen wat voor jou en je partner goed voelt!
Tijdens de rondleiding in het ziekenhuis kregen wij het advies om minimaal een uur te wachten met mensen bellen, omdat je kleintje dat eerste uur heel alert is en je daar anders veel van mist. We hebben de familie mee gedeeld dat we iedereen pas bellen na dat uur en dat we niet vertellen wanneer het begint, omdat we dat moment met zijn tweeen willen beleven en mensen anders toch maar zenuwachtig zitten te wezen. Ik ben morgen 40 weken en krijg nu ook af en toe appjes van vrienden en reageer daar bewust soms pas na een aantal uur op. Mijn moeder heeft zelf aangegeven niet meer te bellen nu, dat vind ik wel fijn. Ik reageer wel af en toe in de familie apps en kort daarna bel ik dan wel eens om bij te kletsen. Iedereen staat op scherp nu, ze verwachten toch het grote nieuws natuurlijk!
Echo’s hebben wij nooit geappt, alleen persoonlijk laten zien. Maar onze ouders en broers/zussen wonen dan ook allemaal in de buurt.
Ik heb overigens ook al aangegeven dat onze directe familie de eerste dag welkom is en dan de baby ook vast mag houden (kunnen ze meteen op de foto), maar dat ze daarna pas weer de baby mogen vasthouden wanneer ze terug op haar geboortegewicht is. Dat was een advies van de kraamzorg en dat vonden wij wel prettig. Dan kan ons dochtertje de eerste dagen alle energie steken in groeien, eten en slapen. Bij je kraamhulp kun je dit soort dingen ook aangeven natuurlijk. Als je er eentje hebt die een beetje door pakt dan kan dat al veel schelen.
Echo’s hebben wij nooit geappt, alleen persoonlijk laten zien. Maar onze ouders en broers/zussen wonen dan ook allemaal in de buurt.
Ik heb overigens ook al aangegeven dat onze directe familie de eerste dag welkom is en dan de baby ook vast mag houden (kunnen ze meteen op de foto), maar dat ze daarna pas weer de baby mogen vasthouden wanneer ze terug op haar geboortegewicht is. Dat was een advies van de kraamzorg en dat vonden wij wel prettig. Dan kan ons dochtertje de eerste dagen alle energie steken in groeien, eten en slapen. Bij je kraamhulp kun je dit soort dingen ook aangeven natuurlijk. Als je er eentje hebt die een beetje door pakt dan kan dat al veel schelen.