Schoonouders....zucht....

Schoonouders?Dat ken ik niet!Wel schoonloeders, misschien bedoel je dat?

Ik heb sinds kort gebroken met die lui!Ik was het ,net wat sil zegt, spuug zat!
Altijd maar zeiken, zeiken, zeiken.Er is nooit eens iets goed.
Je rok is te kort.
Je hebt oorbellen in.(diamanten knopjes)
Je hebt make-up op.(alleen mascara)
Je hebt je nagels gelakt.(gewoon blanke lak heh!)
Zo kan ik nog wel even doorgaan!En in je gezicht aardig doen, maar als je weg bent....Zelfs tegen de kinderen die nog thuis wonen zeggen, Ja ga er maar niet te vaak heen hoor, want ja ze zijn toch anders!Of; Ach laat ze maar gaan, ze weten niet beter!Er is ook nooit interresse voor onze dochter Julia.Want ja der moeder deugt al niet dus stel je voor!Ik heb het 1 keer meegemaakt, dat ik op het winkelcentrum liep met me eigen moeder en met Julia.Julia was toen 5 maanden ong.Me schoonmoeder komt langs ons gefietst gunt me moeder nog net een blik en fietst gewoon door!Nou sorry maar dat soort mensen verdienen het niet om opa en oma genoemd te worden, het spijt me zeer!Dat heb ik ze dan ook duidelijk gemaakt, dat ik hun niet zie als de opa en oma van Julia!Het is hard maar zo zie ik het.Ik heb dan gebroken met die 'mensen' maar ik vind wel dat me man er naartoe moet blijven gaan, het zijn tenslotte zijn ouders!Maar mij en ons kind zien ze niet meer, en ooit een volgend kind dus ook niet!Ik hoop voor jou wel dat het beter wordt hoor het contact met je schoonouders!Maar blijf asjeblieft wel gewoon je zelf!
Sorry beetje lang verhaal geworden, maar het lucht ietsie pietsie op

liefs

 
oh Issie, wat erg voor je (en jullie)!
Da's echt moeilijk om daar wijs mee om te gaan.
Wat denk ik wel belangrijk is, is dat je schoonouders niet tussen jou en je man in komen; dus probeer samen een sterk team te vormen en afspraken te maken waar jij en hij zich echt goed in kunnen vinden. En communiceer daarna dat met zijn ouders.
Als ik je nu begrijp sta je er een beetje alleen voor omdat jullie er samen ook ruzie om hebben; dat lijkt me extra pijnlijk.
En jij kunt hun niet veranderen; alleen jezelf of je eigen houding; dus tegen hun zeggen dat ze jou moeten accepteren zal waarschijnlijk (helaas) niet helpen. Zal allemaal niet meevallen lijkt mij. Maar ik denk dat jullie relatie het belangrijkste is dus zou ik daar hard voor vechten. Als zij dat niet snappen hebben zij een probleem. Laat hun probleem alsjeblieft niet de jouwe worden.

Heel veel sterkte hierin meid

 Ida
 
Jeetje Issie wat een ongelofelijke vervelende situatie.
Zoals de anderen ook al hebben gezegd. Denk aan je eigen relatie en laat je schoonouders daar niet tussen komen. Ik ben blij dat je man hetzelfde denkt als jij maar ik kan me ook voorstellen dat het voor hem moeilijk is omdat het natuurlijk wel zijn ouders zijn.
Ýk snap niet dat zijn ouders dingen doen die het geluk van hun eigen zoon in gevaar zou brengen. Misschien is het goed om wat afstand te nemen en ze te laten merken dat als ze jou niet accepteren, ze hun zoon (en kleinzoon) ook minder te zien krijgen.

Heel veel sterkte en aan de reactie's hier merk je ook dat er meer mensen zijn met een moeizame relatie met hun schoonfamilie (inclusief ikzelf).

Liefs Femke
 
Lieve meiden,

Oooh, ik ben zo blij met dit forum. Even je hart kunnen luchten, en begrepen worden.
Super!

Gisteren heeft mijn man een mail gestuurd naar zijn ouders. Bellen heeft geen zin want ze luisteren toch niet naar wat je zegt.
Hij heeft hierin duidelijk aangegeven dat hij niet alleen gaat komen en dat hij zich ook afvraagt wat hiervan voor hun de meerwaarde is.
Het zijn mensen die enorm kunnen mannipuleren met een zielig gezicht en dikke tranen, om het zo maar eens te zeggen.
Hij wil zich gewoon niet in laten palmen door hen.

Donderdag had ik mijn vader aan de telefoon en ik vroeg hem of hij er ooit wel eens ovber nadacht dat het fijn zou zijn als ik alleen kwam.
Hij zei toen: Ik denk er nooit over na, als jullie allemaal komen ben ik blij.
Maarten en Efraim horen bij jou; dat ben jij.
Ik vond dat zo mooi.

Mijn man en ik zitten gelukkig wel echt op een lijn. We denken er echt hezelfde over. Maar alle spanningen maken wel dat we behoorlijk korte lontjes hebben...

Ik ben echt blij met jullie!

Liefs,
Issie
 
Pffft, wat een gedoe Issie! Ik vind het wel super om van je te horen dat jij en je man een eenheid vormen!
En ik duim voor je dat de spanningen snel zullen zakken! Dan maar even geen of minder contact met de schoonfamilie; da's altijd beter dan wanneer jij en je man allerlei ruzies krijgen vanwege de spanningen!

Sterkte ermee!

Jacoline.
 
Wat goed van je man Issie, dat hij die mail geschreven heeft. Ik had jou trouwens verkeerd begrepen zag ik later want ik dacht dat de spanningen tussen hem en jou om zijn ouders ging maar dat is gelukkig niet zo. Sorrie voor mijn verkeerde conclusies.
Ik hoop dat je schoonouders het oppakken zoals jullie het bedoelen en anders is afstand nemen (tijdelijk of voor lang) wellicht de overgebleven optie. Wel fijn dat jouw ouders (vader) wel op een gezonde, fijne manier jou en Maarten accepteert.

Lieve Issie, ik hoop dat je een fijn weekend hebt met je mannen!

Liefs Ida
 
Je bent een schat, en het geeft niet hoor, dat je het verkeerd had begrepen...

 
Hardstikke goed dat je man die mail heeft geschreven en dat jullie er echt samen voor staan.
Wat ik wel een beetje jammer vind om te lezen is dat jij ( en ook anderen) je man niet alleen naar zijn ouders durft te laten gaan, bang dat er teveel op hem ingepraat zal worden.
Ik heb mijn vriend heel bewust alleen naar zijn ouders laten gaan, met het volste vertrouwen dat hij zo sterk in zijn schoenen zal staan, dat ze hem niet kunnen manipuleren.
Ik hoop dat deze situatie snel wat rustiger zal worden, zodat jij ook weer wat tot rust kan komen.
Wat jouw vader zei, vond ik trouwens ook wel heel lief!
Liefs Sil
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan