Schoonouders

<p>Hallo</p><p>ik ben 25 weken zwanger en wordt vanaf het moment dat ik heb verteld zwanger te zijn gek van mn schoonouders. </p><p>Met 12 weken hebben mn vriend en ik het verteld aan onze ouders. Zij waren zojuist helemaal blij (snap ik wel haha) tot de vraag kwam mag iedereen het weten? Nee was ons antwoord. Waarom omdat wij eerdere miskraam hebben gehad en ik geen zin had voor als stel iedereen weet het te vertellen dat het weer fout zit. We wilde wachten tot het juiste moment. Week in week uit bleven ze maar zeuren dat ze het wilde vertellen en respecteerde onze keus totaal niet. Ook toen er een feestje was ik zat er zo tegen op. Want  alcohol op en soms ga je dingen roepen. Week voor het feestje zei mn schoonmoeder al ‘als ze mij iets vragen zeg ik het gewoon’ ik was op dat moment erg boos, maar het is niet mijn moeder en ik heb al geen goeie band met haar dus ben naar huis gegaan. Mn vriend snapt mn frustratie totaal niet.</p><p>Met 20 weken hebben we het de buitenwereld verteld. </p><p>Maar nu beginnen we met alle aanschaf en alles wat wij aanschaffen ‘moeten’ we volgens haar meteen doorsturen. Nou ik wil ook gewoon genieten van mn tijd en niet telkens iets hebben van ‘pf gaat ze daar weer om zeuren’ het zelfde met wat het kindjes éérste pakje wordt. Ik wil het zelf met mn vriend beslissen maar dat snapt zij totaal niet. </p><p>Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Mn vriend begrijpt mij totaal niet en ik ben er ontzettend verdrietig van. </p><p>Ik ben ook erg bang voor als de baby geboren is ik haar dagelijks over de vloer ga krijgen of zelfs ze zich gaat bemoeien. </p><p>Wie heeft dit zelfde meegemaakt? Heeft tips? </p>
 
Oh ik voel met je mee gaat het zowat precies hetzelfde ben in 1x goed boos geworden en mn grenzen toen aangegeven moet zeggen dat heet redelijk geholpen, snap dat het voor hun ook spannend en leuk is maar het blijft jullie kindje! En jullie ervaring!
 
Ik herken dit helemaal uit het verhaal van mijn moeder. Zelf dus helemaal niet meegemaakt maar zij dus wel (toen ze zwanger was van mij red)
Bij haar ging het dus precies hetzelfde en wanneer ik er eenmaal was moest mijn moeder alles dicht doen (gordijnen, ramen enz enz) zodat ze mij rustig kon voeden. Ze zei toen ik zwanger was ik echt mijn grenzen moest aangeven. Ik zelf vind dat nogal moeilijk, maar nu ik eenmaal een kindje gehad heb begrijp ik wat voor stress het kan geven.
Ik wilde namelijk de eerste maand helemaal niks. Ja een ding en dat was bijkomen en genieten van mijn gezin..
Probeer dit echt goed aan te geven en probeer je vriend te overtuigen. Want dit bezorgt je nu al stress, laat staan als de kleine er is. Ook goed om dit misschien meteen met jr kraamhulp te bespreken. En haar de situatie uitleggen als je kindje er eenmaal is. Zij kan dan het woord doen.
Wat mij ook heeft geholpen was bezoek in de woonkamer te ontvangen. Zodra ik er zat van was zei ik (ook al was het soms niet zo ?) ik ga even de baby voeden. BOVEN en ALLEEN. doeiii leuk dat jullie er waren hahaha. Of ik knipoogde naar mn kraamhulp en die zei dan van "oohh het is bijna tijd om te voeden he!" 
En mocht je borstvoeding gaan geven en je schoonmoeder vraagt of je het niet een keer kan afkolven zodat zij de fles kan geven.. niet doen. 1 hand en ze pakt meteen je vinger.
 
Geniet nog van je zwangerschap en heeeeeel veeel succes met je schoonmoeder.
 
Oh herkenbaar. Ik heb ook een overenthousiaste schoonmoeder (ik heb het maar als overenthousiast bestempeld uiteindelijk). 
Bij ons wordt het een geplande keizersnede ‘die we toch niet tijdens hun vakantie zouden plannen hè want dan kunnen ze er niet bij zijn?’ (Alsof ze erbij zouden mogen zijn?!!) en daarnaast is het constant ‘het kindje dit, het kindje dat’. Onze baby ligt in stuit en in plaats van dat ze een beetje ‘mee denken’ over de situatie zat zij alleen maar te pushen richting een keizersnede ‘want oh oh zoveel risico voor het kindje’. Hallo? Mijn lichaam, mijn buik, mijn baarmoeder en mijn baby. Mogen wij dat even zelf beslissen?
Ik en mijn vriend hebben nu afgesproken dat we niet alles meer delen, of alleen op ons moment. We delen dus ná de geboorte pas de datum (die we nu al weten) vd keizersnede en ook met echo’s en afspraken deden we het zo. Voor ons werkt het tot nu toe redelijk. Maar weet hoe vervelend het is!! Sterkte ermee, onthoud JOUW baby en JOUW zwangerschap!
 
Enerzijds begrijp ik je frustratie wel en zou ik ook zeggen, geef je grenzen aan.
Aan de andere kant zou ik juist blij zijn met enthousiaste schoonouders. Geef het gewoon aan als ze zich teveel bemoeien maar wees blij met hun betrokkenheid. Het is ten slotte ook hun kleinkind.
Mijn schoonouders zijn toevallig dus het tegenovergestelde, onze zoon is nu bijna 5 weken en ze zijn nog niet eens ‘echt’ op kraambezoek geweest. Als ze hem in totaal 10 min. hebben gezien is het al veel.
Ik vind dat je dus ook rekening moet houden met het feit dat zij graag betrokken willen zijn met hun toekomstige kleinkind.
Succes!
 
Terug
Bovenaan