Dit is zo herkenbaar!
Die van mij is ook zo opdringerig op een respectloze manier.
Bij de geboorte is ze er achtergekomen dit ik 2 dagen eerder binnen moest. ( geplande ks.) Dit is ze via de vroedvrouw te weten gekomen omdat dit blijkbaar maar 1 dag in de week wordt gedaan.. ze wist heel goed dat ik het er moeilijk meehad dat ik uren alleen kwam te liggen na de geboorte. Toen ik eindelijk mijn kindje bij mij had heeft ze hem afgepakt en ermee weggewandeld. Ik kon dus niet uit bed. En heeft ze hem laten onderkoelen want het dekentje was niet mooi op de foto. Ik heb gesmeekt hem terug te geven maar ze lachte mij uit en zei dat ik aan het ijlen was... we wouden de geboorte een dagje stil houden voor wat rust. Zei heeft de geboorte van ons kindje op facebook aangekondigd!! De dag zelf stond er dus al 10 man op de kamer!! Ze is elke dag langsgekomen ze verwachte ook elke dag 3x een verslag via sms en een paar foto's. Als ze langs kwam pakte ze hem uit zijn bedje liep snel snel naar de andere kamer met de vaste zin "je moet niet denken dat ik hem afgeef ik ben nog maar juist hier." Alles moest op haar manier of ze maakte ruzie en begon huilend naar haar zoon, mijn man dus, Te bellen dat ik haar buiten sluit en haar pest.
1,5 jaar hebben mijn man en ik hier ruzie over gehad! Tot hij haar eens heeft horen bellen naar mij ze was mij aan het uitmaken voor van alles en nog wat en dat zei niet naar een 20jarige hoeft te luisteren en ze het beter weet dan de kinderarts. Toen is eindelijk bij mijn man een belletje gaan rinkelen en beseft hij dat zei de ruzie maker is ipv. Ik.
Ze eist nog steeds dat alles op haar manier moet en geeft op alles dat ik doe commentaar. Mijn huis is blijkbaar levensgevaarlijk en zelfs bij een muggenbeetje ben ik onverantwoordelijk.. nu blokt mijn man dit eindelijk af of antwoord op haar. Ik negeer ze gewoon, ook al wringr het enorm vanbinnen.
Intussen is mijn zoon 3 jaar, ik wil al lang terug een kleintje en we zijn eindelijk aan het proberen. De enigste reden dat we lang getwijfeld hebben is zijn moeder. Al die ruzie die we hebben gehad door en over haar.. vooral met haar! Het heeft ons bang gemaakt. Nu staan we er eindelijk boven en steunen we elkaar. Maar het blijft frustrerend dat ze expres alles het tegenovergestelde doet, onrust blijft stoken en het dan op ons afschuift dat wij haar kwetsen en geen rekening houden met haar gevoelens!
Hopelijk maken julie niet de zelfde fout als ons. Stel optijd je grenzen maar spreek dit zeker af met je man! Als je alleen grenzen moet stellen zonder steun ben je vanaf dag 1 de slechte en dit komt geen enkele relatie ten goede! Probeer dit op een niet verwijtende manier met je man te bespreken want er ruzie over maken maakt het enkel erger.. heel veel succes en laat zeker het belangrijkste moment niet verpesten door je hier druk in te maken!! Dat was mijn grootste fout en het heeft veel mooie momenten verpest...
Snap niet dat zij dat zelf niet begrijpen. Hun tijd met opvoeden en babys is geweest. Opa's en oma's hebben een hele andere rol