Hoi Anouk,
Wat vervelend, deze situatie Gelukkig heb ik schatten van schoonouders en daar ben ik ook heel gelukkig mee.
Als ik het zo lees denk ik dat je schoonouders niet beter weten dan zo te reageren. Ze zijn niet gewend om hun emoties te tonen en voor hun moet het leven controleerbaar, overzichtelijk en emotieloos zijn. Wie weet zijn zij zelf ook zo opgevoed. Want tja, vroeger waren kinderen toch niet voor de leuk maar voor de praktisch? En vroeger was het toch zo dat als je trouwde, je daarna kinderen kreeg? Misschien komen zij wel uit een koel en kil nest en wisten ze niet beter dan hun eigen kinderen ook zo op te voeden.
En toen kwamen er ineens schoondochters met emoties en een andere kijk op het leven. Hoe bedreigend is dat? En als die dan ook nog eens gaan vragen waarom zij zulke dingen op een bepaalde manier deden, dan is het maar beter om je van hun af te sluiten.
Ik denk dus dat zij puur uit zelfbescherming zo reageren. Ze zijn bang dat jullie hun veilige en kille leventje overhoop zullen gooien. En kleinkinderen spelen natuurlijk helemaal in op emoties dus dat is helemaal een grote bedreiging. Stel dat je echt van ze gaat houden, hoeveel emotionele pijn kunnen ze dan aanrichten?
Tuurlijk keur ik hun gedrag niet goed maar toch denk ik dat ze het zelfbescherming doen. En stiekem zullen ze er ook niet blij mee zijn maar ja, dat ga je natuurlijk niet toegeven want daarbij moet je je emoties tonen......
Geef het wat tijd en misschien kun je ze eens een brief sturen met hoe jij erover denkt. Dan leg je de bal bij hun en dan kunnen zij er mee doen wat ze willen.
Succes en geniet van je jongens!
Groetjes,
Maike
