Schreeuwen

Alleen of niet, je bent echt niet de enige die weleens tegen haar baby of kind schreeuwt uit onmacht. Ik ben er zelf ook echt weleens schuldig aan en dan heb ik nog een hele lieve man om op terug te vallen. Toch zie ik mezelf niet als falende moeder en ik hoop ook dat jij dat ook niet echt zo ziet. Het moederschap is soms best pittig. Mijn kinderen halen het beste en het slechtste in mij naar boven. 
Pak je rust waar het kan en zoek hulp bij een huisarts of consultatiebureau. 
Ik heb geen ervaring met een huilbaby, maar ik denk dat ze nooit om niets huilen. 
 
Schreeuwen is zeker niet oke, maar ik snap je heel goed.
Ik ben niet alleenstaand, heb wel 2 kindjes (2 jaar en 3 maandjes oud). Als baby was de oudste ook echt niet makkelijk. Ik heb nooit echr geschreeuwd naar haar, maar ik heb haar wel eens hard in haar bed gelegd en toen ze 1.5 jaar was, was ze een keer zó aan het drammen en ik was zó moe dat ik wel tegen haar schreeuwde en haar een klap gaf met een doek die ik op dat moment in mijn handen had.
Daarna was ze natuurlijk helemaal overstuur en ik voelde me zo schuldig.. hebben we samen geknuffeld en gehuild.
Dus weet dat je echt niet de enige bent, het kan iedereen gebeuren. Maar het is fijn als je het bij iemand kwijt kan. Ik kan op zulke momenten mijn man roepen en dan moet hij het even overnemen. Is in jouw geval natuurlijk anders. Maar probeer dit met iemand te bespreken en probeer een manier te vinden om niet te gaan schreeuwen (naar buiten lopen, wandelen, ff wat anders gaan doen)
Weet ook dat een baby pittig is, maar als je kindje ouder wordt zijn er ook momenten dat je het teveel vindt. Zoals ik toen met mijn dochter van 1.5 jaar. Daarom is het belangrijk dat je wel 'hulp' zoekt nu, niet denken dat het overgaat als je kindje ouder wordt!! Sterkte en succes!
 
Schreeuwen is zeker niet oke, maar ik snap je heel goed.
Ik ben niet alleenstaand, heb wel 2 kindjes (2 jaar en 3 maandjes oud). Als baby was de oudste ook echt niet makkelijk. Ik heb nooit echr geschreeuwd naar haar, maar ik heb haar wel eens hard in haar bed gelegd en toen ze 1.5 jaar was, was ze een keer zó aan het drammen en ik was zó moe dat ik wel tegen haar schreeuwde en haar een klap gaf met een doek die ik op dat moment in mijn handen had.
Daarna was ze natuurlijk helemaal overstuur en ik voelde me zo schuldig.. hebben we samen geknuffeld en gehuild.
Dus weet dat je echt niet de enige bent, het kan iedereen gebeuren. Maar het is fijn als je het bij iemand kwijt kan. Ik kan op zulke momenten mijn man roepen en dan moet hij het even overnemen. Is in jouw geval natuurlijk anders. Maar probeer dit met iemand te bespreken en probeer een manier te vinden om niet te gaan schreeuwen (naar buiten lopen, wandelen, ff wat anders gaan doen)
Weet ook dat een baby pittig is, maar als je kindje ouder wordt zijn er ook momenten dat je het teveel vindt. Zoals ik toen met mijn dochter van 1.5 jaar. Daarom is het belangrijk dat je wel 'hulp' zoekt nu, niet denken dat het overgaat als je kindje ouder wordt!! Sterkte en succes!
 
Wat goed dat je dit deelt en om hulp vraagt. Een jonge baby hebben is pittig, zeker als het een huilbaby is en je er ook nog eens alleen voor staat. Petje af! Onze zoon huilde ook erg veel in 't begin en ook ik heb wel eens geschreeuwd uit onmacht en frustratie, om me vervolgens heel schuldig te voelen. Het is niet goed en het helpt niet, maar soms kun je voor je gevoel even niet anders.
Wat mij hielp, en hier ook al gezegd is, is je baby wegleggen op een veilige plek en zelf even rustig worden. Beter even 5 minuutjes alleen huilen, dan een moeder die helemaal over haar toeren is. En verder proberen je instelling te veranderen, van wordt nou stil, naar huil maar en ik ben er voor je.
Misschien is het ook wel een idee om oordopjes in te doen tijdens huilbuien. Dan komt het niet zo intens hard binnen. 
 
Oh wat vreselijk voor je, dat zou ik echt niet kunnen, helemaal alleen. Wat goed dat je dit deelt. Ik hoop dat je wat aan de tips hiervoor hebt. Zoek écht mensen op via clubjes, huisarts, verloskundige, CB. Leer mensen kennen die in dezelfde fase als jij zitten. Wellicht een maatje via een welzijnsorganisatie. Bel je kraamhulp organisatie nog eens op of je verloskundige. Zij hebben contacten voor bijv een vrouwen of opvoed coach. 
Een slaap en voed schema zoals in De Tevreden Baby of andere boeken geeft je houvast (en slaap). Je leert beter wanneer je baby slaap of honger heeft of overprikkeld is. 
En denk ‘het is een fase, het is een fase’ als je baby huilt. 
En denk aan moeders die meerder baby’s of kindjes hebben, die móeten hun kindjes wel laten huilen. Het is gein niet altijd op te lossen dus idd wat hier werd gezegd, laten huilen maar wel troosten. 
heel veel sterkte!! En ga er wat meer van uit dat mensen wel willen helpen als je open en eerlijk bent :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan