Hallo lieve mama,
Wat goed dat je hierover een topic opent! Het enige dat ik je wil mee geven is dat een schuldgevoel echt helemaal nergens voor nodig is. Hoewel borstvoeding overal wordt aangeprezen als "de beste voeding", ligt dit volgens mij iets genuanceerder.
Allereerst: kinderen die grootgebracht worden met flesvoeding hebben niet per definitie een grotere kans op de dingen die vaak geschreven worden (als overgewicht of een lager IQ) dan kinderen die borstvoeding gekregen hebben - dit wordt vaak en graag geschreven, maar is ook al achterhaald en bevestigd dat dit meer te maken heeft met andere factoren dan de borstvoeding en dit verband dus niet kan worden aangetoond. Het heeft vooral te maken met de groep mensen die vaker kiest voor borstvoeding (hoger opgeleiden) en dat de kans op overgewicht (bijvoorbeeld) sowieso al lager is binnen die groep.
Daarnaast: ik vind puur kijken naar de voeding zelf, terwijl je geen rekening houdt met 'externe' factoren (zoals stress voor de baby/moeder, depressie, etc) sowieso niet een goede benadering. Het verschil tussen de kwaliteit van borstvoeding en kunstvoeding is niet heel groot, maar wellicht dat als je alleen kijkt naar de voedingsstoffen, dit misschien uitvalt in het voordeel van de borstvoeding. Echter: gezondheid van degene die borstvoeding geeft moet niet worden vergeten. Als het jou veel stress geeft - en dusdanig veel dat elke voeding een berg wordt waar je tegenop gaat zien - is dit ook absoluut niet "het beste voor je kindje".
Ik ben geen professional, ik ben alleen ook een moeder - en toevallig een moeder bij wie de borstvoeding bij mijn eerste en enige kind zoveel stress opleverde dat ik na 3 weken gestopt ben. Ik herken je schuldgevoel een beetje, in de zin van dat ik me ook afvroeg of ik wel moest stoppen terwijl iedereen aandrong "nog even door te zetten". Het is dat moment geweest dat ik me ben gaan verdiepen in alle gezondheidsvoordelen die worden toegeschreven aan borstvoeding, en alle "risico's" die worden toegekend aan kunstvoeding. En ik heb toen geconcludeerd voor mezelf dat het allemaal iets genuanceerder ligt dan graag wordt gezegd door een kleine groep. Volgens mij heeft wat "de beste voeding" is het meest te maken met wat werkt voor jou en je kindje: waar je je als moeder goed bij voelt (= zonder al teveel stress), wat werkt voor je kindje (mijn zoontje kon bijvoorbeeld niet aanhappen, plus mijn toeschietreflex was zo heftig dat hij zich constant verslikte en buikpijn kreeg) en eigenlijk wat ervoor nodig is dat je ontspannen voedingen kunt geven (zonder alleen maar te denken aan hoeveel pijn het doet of onzekerheid te voelen of je baby wel genoeg binnen krijgt, bijvoorbeeld).
Ik ben dus ook "maar" een moeder, maar wel een moeder die helemaal achter mijn eigen keuze voor kunstvoeding staat en ook 100% gelooft dat dit, in mijn en mijn zoons geval, de beste keuze was. De stress die elke voeding opleverde - bij mij en bij mijn zoon - was echt niet gezond en ik kwam absoluut niet tot rust / kreeg geen kans echt goed met hem te "bonden".
We verwachten nu ons tweede kindje, en ik weet wel dat ik gelijk flesvoeding ga geven!