Dank jullie wel voor jullie reacties.
Schuldgevoel flesvoeding
- Onderwerp starter Gebruiker10419994
- Startdatum
Ook ik ben het hier mee eens: je hoeft je niet schuldig te voelen als je kunstvoeding geeft! Een blije mama is een betere mama dan een gestresste mama!
Ik heb nu 2 kids en bij beide op dag 5 besloten te stoppen, vanwege stress, pijn en te lage productie...
Bij onze 1e was de 2de nacht een nachtmerrie. Hij schreeuwde sof we hem vermoordden, omdat ie honger had, maar als ik hem wilde aanleggen hield hij zich met 2 gestrekte armpjes van mijn borst af. Hij wist dat er niet genoeg uit kwam, ik niet. Ik voelde namelijk wel een toeschiet reflex en ook de samnetrekkingen in mijn baarmoeder. Maar t deed ook pijn aan mijn tepels. Dus tepelhoedjes geprobeerd, lactatiekundige erbij... en kolven maar! Op dag 5 was hij 9.5% afgevallen en kwamen we er dus achter dat het niet genoeg was. Of ik hem dan via een slangetje aan mijn borst kunstvoeding wilde geven... ja, dahag! Ik heb liever dat hij uit een flesje drinkt dat iedereen kan geven en dat ik ook geen kapotte tepels heb
. Maar goed ook, toen hij 4 weken was hadden wij een belangrijke begrafenis, en mijn moeder heeft van 9 tot 2 op hem gepast, en ik hoefde niet tussendoor te kolven, wat een gemak
Bij de 2de mochten we de 2de dag meteen 10ml kunsvoeding bijvoeren. Gelukkig een kraamhulp en verloskundige die de stress van het eerste kind erkenden. Helaas bleef dat tot dag 5 op 10 ml, waardoor ook zij 9.5% afviel. Toen was het duidelijk, gewoon kunstvoeding geven! Geen geklooi met kapotte tepels of extra kolven om de productie op gang te brengen, om daarna alsnog een flesje kv te geven. Alle extra tijd en moeite die dat kost, daar had ik geen zin in.
Nu zwanger van nummer 3. Plan is om wel aan te leggen na de geboorte, voor de colostrum en hopelijk even mijn baarmoeder te stimuleren weer goed samen te trekken. Maar op dag 2 gaan wij gewoon beginnen aan kunstvoeding, en dit keer ook dagelijks ophogen, zoals dat hoort.
Je doet gewoon wat in jouw situatie het beste is voor het kind (en wat op te brengen is door de ouders), meer kun je toch niet doen? Niet schuldig voelen dus!
Ik heb nu 2 kids en bij beide op dag 5 besloten te stoppen, vanwege stress, pijn en te lage productie...
Bij onze 1e was de 2de nacht een nachtmerrie. Hij schreeuwde sof we hem vermoordden, omdat ie honger had, maar als ik hem wilde aanleggen hield hij zich met 2 gestrekte armpjes van mijn borst af. Hij wist dat er niet genoeg uit kwam, ik niet. Ik voelde namelijk wel een toeschiet reflex en ook de samnetrekkingen in mijn baarmoeder. Maar t deed ook pijn aan mijn tepels. Dus tepelhoedjes geprobeerd, lactatiekundige erbij... en kolven maar! Op dag 5 was hij 9.5% afgevallen en kwamen we er dus achter dat het niet genoeg was. Of ik hem dan via een slangetje aan mijn borst kunstvoeding wilde geven... ja, dahag! Ik heb liever dat hij uit een flesje drinkt dat iedereen kan geven en dat ik ook geen kapotte tepels heb
. Maar goed ook, toen hij 4 weken was hadden wij een belangrijke begrafenis, en mijn moeder heeft van 9 tot 2 op hem gepast, en ik hoefde niet tussendoor te kolven, wat een gemak Bij de 2de mochten we de 2de dag meteen 10ml kunsvoeding bijvoeren. Gelukkig een kraamhulp en verloskundige die de stress van het eerste kind erkenden. Helaas bleef dat tot dag 5 op 10 ml, waardoor ook zij 9.5% afviel. Toen was het duidelijk, gewoon kunstvoeding geven! Geen geklooi met kapotte tepels of extra kolven om de productie op gang te brengen, om daarna alsnog een flesje kv te geven. Alle extra tijd en moeite die dat kost, daar had ik geen zin in.
Nu zwanger van nummer 3. Plan is om wel aan te leggen na de geboorte, voor de colostrum en hopelijk even mijn baarmoeder te stimuleren weer goed samen te trekken. Maar op dag 2 gaan wij gewoon beginnen aan kunstvoeding, en dit keer ook dagelijks ophogen, zoals dat hoort.
Je doet gewoon wat in jouw situatie het beste is voor het kind (en wat op te brengen is door de ouders), meer kun je toch niet doen? Niet schuldig voelen dus!