schuldgevoel

C

cass85

Sinds ik weet dat ik zwanger ben heb ik een constant schuldgevoel. Voel me rottig.
Zodra ik toen wist dat ik van Evy zwanger was had ik een soort verliefdheidsgevoel. Bij deze dus helemaal niet. Ik voel het eerder als een soort last.
Heb regelmatig huilbuien omdat ik niet weet hoe ik het straks allemaal moet redden. Misschien komt het wel omdat ik doodmoe ben. Evy slaapt namelijk overdag bijna niet meer, dus ik kan ook niet gaan rusten.
Mijn huis staat op zijn kop, lig met poetswerk ver achter, en heb onderhand 3 manden strijk. Ik heb het gevoel dat ik deze zwangerschap niet meer trek.
Ik hoop dat dit ellendig gevoel snel overgaat en ik kan gaan genieten van de zwangerschap en dat ik er naar uit kan zien om het kindje in mijn armen te houden.
Ik voel me ook zo schuldig tegenover mensen die dolgraag (nog) een kindje willen en waar het niet zo snel gaat. Op het septemberforum zijn er al verschillende die een miskraam hebben gehad die al lang naar een kindje uitkijken.

Sorry ik wilde dit even van mij afschrijven, en ik hoop dat ik niemand tegen het hoofd stoot, want natuurlijk is dit kindje van harte welkom en weten we dat het iets heel bijzonders is.
 
Waarom een schuld gevoel vrouwke toch dat hoeft niet als ik het zo lees is het mi een combi van erge vermoeidheid en die heerlijke hormonen.
Toen ik zwanger was van Jochem sliep Floortje ook niet meer die was immers al bijna 4. Maar wat ik deed was samen op bed en een filmpje kijken al is dat op deze leeftijd wrs nog wel lastig.
Kun je je meisje niet 1 of 2 daagjes wegbrengen dan kan je de ochtend wat in huis doen en de middag bij slapen en om 16 pik je d'r weer op.
Kop op hè dit wondertje is onverwacht maar in het diepste van jezelf hou je er al zoveel van.
En je huishouden doe wat je kan en stel nu niet te hogen eisen voor jezelf je kwelt jezelf er alleen maar mee.

Liefs Louise
 
Geen schuldgevoel hebben meid. Ik wilde heel graag, snel een 2e. Maar ook ik kan niet zoals bij de eerste genieten. Huis is hier ook een puinhoop, rust zit er weinig in en dan ook nog een kamer verbouwen. Ik heb heel regelmatig huilbuien en heb me weleens afgevraagd of ik depressief ben ofzo. Ik heb ook die roze wolk dit keer gemist hoor. Denk dat ze ons overgeslagen hebben of het gaat bij een 2e gewoon anders als bij een eerste. Het enige waartegen ik me wel schuldig voel is dat kleintje in mijn buik. Waarom kan ik er niet zo van genieten als bij de oudste? Ik denk ook omdat je er minder tijd voor hebt.

Ik hoop wel dat je Evy af en toe een keer een paar uurtjes weg kunt brengen. Ik weet dat dat niet heel eenvoudig voor je is, maar misschien dat er een buurvrouw is die een paar uurtjes op wil passen. Dat je net even die paar uurtjes kunt rusten. Dat huishouden komt wel weer. (sprak zij hoopvol tussen de puinhopen)

Ik wijt het maar aan hormonen, vermoeidheid en vooral de winter.

Heel veel sterkte meid en het komt wel goed.
 
Je moet je echt niet schuldig voelen!!
Bij de 1e heb je gewoon de tijd om van alles te genieten. Bij een 2e,3e of 4e zwangerschap heb je daar gewoonweg de tijd niet altijd voor. En piekeren hoe je het gaat doen met nog een kindje hoort erbij.
Ik weet zeker als je de kleine in je buik weer goed gaat voelen je echt wel kunt genieten van die kleine in je buik!

Groetjes Anne
 
is heel normaal je gevoel hoor zoals mamaanne zegt ook bij nr 3 3n 4 heb je dat hoor. zou gewoon niet teveel eisen aan jezelf stellen. is er niemand die je kan helpen met de was wegstrijken, mijn moeder deed dat voor me tijdens de zwangerschappen of in ieder geval zoveel dat ik het weer kon bijhouden, probeer toch te rusten. zet de kleine in de box als je die nog hebt en ga even liggen. zou ook je ijzer laten testen wie weet is die te laag en dat helpt dan ook niet. en praat erover met je verlosk. je zult zien dat je niet de neige bent hoor, weg met dat schuldgevoel en geniet gewoon van de dag.ga vooral doen waar je energie van krijgt en dat huis pff zolang andere er niet over klagen lekker laten zitten en zodra er andere over gaan klagen, leg je ze uit waar de strijkijzer en emmer met sop staat , hahah
 
Bedankt voor jullie aanmoedigende reacties!

@lorena. Dat is een goeie die moet ik onthouden: leg je ze uit waar de strijkijzer en emmer met sop staat.
Die had ik gister bij mijn broertje kunnen gebruiken. Hij vroeg: wordt er hier nog wel eens gestofzuigd?
Ik had moeten reageren: je weet hoe het gaat en waar de stofzuiger staat. .. Dan was mijn probleem opgelost.

@supertje: ik weet dat ik evy af en toe moet wegbrengen. Maar naar mijn schoonmoeder gaat dus echt niet meer, er is altijd wel wat.... Mijn vrienden werken of fulltime of ze hebben het te druk. En mijn moeder is te ver weg en een andere vriendin waar ik haar wel kan brengen die woont ook te ver wel.
Zit echt de laatste tijd er serieus aan te denken om terug te verhuizen waar ik vandaag kom, maar dan zit mijn man weer met zijn werk. Maar heel veel problemen van mij zijn dan wel opgelost...

Het zullen idd de hormonen zijn enzo zijn.
 
Ik had dat al begrepen dat het niet meevalt voor je om haar ergens te brengen. En ja schoonmoeders, laten we het daar maar niet over hebben. Die van mij heeft tijd zat, maar niet denken dat ze ooit ergens naar vraagt of hulp aanbiedt. Ik had pas gevraagd of Tjerk een keer kon komen. Maar dat vindt ze te druk. En dan wel klagen dat ze hem zo weinig zien.... Grrr. Ik mag in mijn handjes knijpen met mijn moeder. Ze komt momenteel elke week wel een middag even helpen en dan stuurt ze me naar bed.(of ik nou wil of niet) Ik kan me voorstellen dat je dichter bij je familie wilt wonen. Maar het is allemaal zo lastig om te verhuizen, andere baan te vinden enz. Daar komt ook weer een hele berg stress bijkijken en dat kun je nu ook weer niet gebruiken. Misschien een dag naar je moeder, waar zij naar Evy kijkt en jij een dag kunt slapen en ontspannen? Dat deed mijn zus ook weleens. Gewoon op het bed van mijn moeder en even bijtanken. Voor een hele dag is het misschien de moeite om er heen te rijden. Denk vooral goed aan jezelf. En als iemand zich ergert aan je huishouden, inderdaad zeggen dan doe jij het even voor mij. (zei vorige week nog tegen mijn schoonvader: de kaboutertjes komen de strijk niet doen, dus daar staat de plank en het strijkijzer. Be my guest.) hij heeft het niet gedaan maar hij had wel in de gaten dat hij zijn mond moest houden. Nu heb ik wel het geluk dat mijn man ook best veel wil doen. Maar ik baal er ook van dat ik het zelf allemaal niet kan.

We slaan ons samen er wel doorheen meid en laat de boel de boel. Jijzelf en je meisje zijn nu even het belangrijkste.
 
Lieve Lieve cass.

Met deze mail wil ik jou laten weten dat jou gevoelens zijn nu een beetje anders.
dat is vrij normal in de zwangerschappen en dat weet je nu HEEL GOED.

dat jou huis staat op ze koop.wat maak dat uit .....staat jou man achter jou elke keer te zeggen dat de huis is niet schoon?of dat de strijk niet op orde is?

Nee he? dus wat maak je druk?
Jou baby en jou zwangerschap zijn de mooiste wat je kan hebben geniet laat de res los.........
ga lekker zwemen, lopen dat doet goed voor jou baby en jou zelf en de komende baby

Meid geniet VOOR DAT JE WEET alles loop op rolletjes.

Ik hoop dat je begrijp jajjajaj ik moet wel druk maken jajjaj om mijn taal beter te maken jajjaja LOL


Lief sEmi
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan