Hoi,
Ik weet niet of dit onderwerp hier thuis hoort, maar ik zie ook niet ergens anders waar het beter past en ik ben toch wel benieuwd naar reacties.
Onze zoon is nu 12 weken oud en sinds de bevalling waren we nog niet aan seks toegekomen (en de laatste 2 weken ofzo daarvoor ook niet). De eerste 9 Ã 10 weken had ik nog pijn van mijn litteken (ik heb een knip gehad en ben ook niet helemaal goed gehecht), want dat is maar langzaam echt genezen. En daarna waren we te moe of bezig met ons kleine ventje. Maar eergisteravond sliep het ventje en hebben we, ondanks de vermoeidheid, maar eens wat tijd voor elkaar vrijgemaakt.
Ik kan niet zeggen dat ik erg opgewonden was. Ik wilde wel maar had meer het idee dat we die eerste keer maar eens achter de rug moesten hebben. Ik was nog wel een beetje bang voor pijn maar niet zo heel erg omdat ik geen pijn meer had als ik met m ’n vingers het litteken aanraakte. Toch ging het eigenlijk niet. Waar ik verwacht had dat alles eerder wat ‘te ruim ’ zou zijn geworden, was het juist te strak. Ik vermoed dat ik onbewust de boel aanspande, maar het gekke is dat ik me toch niet echt gespannen voelde en dat ik (sorry hoor, beetje direct allemaal) wel gemakkelijk met 2 vingers naar binnen kon gaan.
Herkent iemand dit? En zo ja, is het dan een kwestie van blijven proberen of is het juist verstandiger om nog een tijdje te wachten met een volgende poging? Of heeft iemand nog andere tips.
Mijn man is overigens vol begrip hoor en dringt ook absoluut niet aan. Dit is dus wel iets wat ik zelf wil en niet iets waartoe ik me op de een of andere manier gedwongen voel.
Hopelijk heeft iemand tips want ik wil ons seksleven wel weer een keer terug (en bovendien ooit een broertje of zusje voor onze jongen).
Groeten,
Bridget.
Ik weet niet of dit onderwerp hier thuis hoort, maar ik zie ook niet ergens anders waar het beter past en ik ben toch wel benieuwd naar reacties.
Onze zoon is nu 12 weken oud en sinds de bevalling waren we nog niet aan seks toegekomen (en de laatste 2 weken ofzo daarvoor ook niet). De eerste 9 Ã 10 weken had ik nog pijn van mijn litteken (ik heb een knip gehad en ben ook niet helemaal goed gehecht), want dat is maar langzaam echt genezen. En daarna waren we te moe of bezig met ons kleine ventje. Maar eergisteravond sliep het ventje en hebben we, ondanks de vermoeidheid, maar eens wat tijd voor elkaar vrijgemaakt.
Ik kan niet zeggen dat ik erg opgewonden was. Ik wilde wel maar had meer het idee dat we die eerste keer maar eens achter de rug moesten hebben. Ik was nog wel een beetje bang voor pijn maar niet zo heel erg omdat ik geen pijn meer had als ik met m ’n vingers het litteken aanraakte. Toch ging het eigenlijk niet. Waar ik verwacht had dat alles eerder wat ‘te ruim ’ zou zijn geworden, was het juist te strak. Ik vermoed dat ik onbewust de boel aanspande, maar het gekke is dat ik me toch niet echt gespannen voelde en dat ik (sorry hoor, beetje direct allemaal) wel gemakkelijk met 2 vingers naar binnen kon gaan.
Herkent iemand dit? En zo ja, is het dan een kwestie van blijven proberen of is het juist verstandiger om nog een tijdje te wachten met een volgende poging? Of heeft iemand nog andere tips.
Mijn man is overigens vol begrip hoor en dringt ook absoluut niet aan. Dit is dus wel iets wat ik zelf wil en niet iets waartoe ik me op de een of andere manier gedwongen voel.
Hopelijk heeft iemand tips want ik wil ons seksleven wel weer een keer terug (en bovendien ooit een broertje of zusje voor onze jongen).
Groeten,
Bridget.