Semi alleenstaande moeders

Hoi,

Ik heb echt respect voor jullie die zoveel tijd zonder man of vriend doorbrengen.
Ik klaag soms al omdat mijn man 5 dagen in de week van 's morgens 6 tot 's avonds 18.30 weg is, dat vind ik al lange dagen en als hij een keer vertraging heeft baal ik als een stekker, ik vind het namelijk heerlijk als hij zich dan even over Jonathan (9 mnd) wil ontfermen, hoef ik even niet te vangen en bezig te houden.

Ik vind het echt heel knap dat jullie je redden, als je zo alles zelf moet doen, dag en nacht, nu komen de nachten denk ik wel vaak op de vrouwen neer die minder of niet werken, maar mijn man helpt wel als ik op ben en in het weekend doet hij ook altijd het ontbijt voor Jonathan en gaat beneden met hem spelen zodat ik even uit kan slapen en lekker douchen, ik zou het anders echt niet vol houden, ik vind moederschap best een zware job.

Mijn complimenten aan jullie!

Groetjes Brenda
 
Hallo,

Ik heb een tijdje niet gekeken of er reacties waren op mijn berichtje over semi alleenstaande moeders, maar ik ben blij om te zien dat er zoveel positieve en steunende reacties zijn.
Het moederschap is inderdaad zeker niet niks en in je eentje sta je soms voor kleine praktische puntjes waarvan je geen idee hebt hoe je ze op zult lossen, maar je staat er ook emotioneel alleen voor. Na de geboorte van mijn zoon heb ik een aantal maanden een heel zware tijd gehad, ik had echt het gevoel dat ik nooit moeder had moeten worden, want ik kon dit immers allemaal helemaal niet aan in mijn eentje. Mijn man ging vier weken na de bevalling weg. Lichamelijk was ik er zeker nog niet bovenop, maar het ergste vond ik dat ik nog helemaal niet rustig had kunnen genieten van ons mannetje. Ik moest in die vier weken zoveel leren (baderen, verschonen, borstvoeden, MaxiCosi in de auto en op het onderstel - hele krachtinspanning! -, met een kinderwagen de grote buitenwereld in, omgaan met gebroken nachten etcetera, etcetera) en zoveel kraamvisite toelachen (iedereen wilde natuurlijk graag nog even komen voordat mijn man vertrok). De eerste periode was een nachtmerrie, zeker toen ik er middenin zat. Na een maand of vier ging het beter en kon ik langzaam weer aan werk gaan denken, op therapeutische basis weliswaar, na overleg met een arbo-arts. Dat is helaas helemaal mis gegaan, het is hard werken als je drie ochtenden jezelf moet aankleden, je kind moet voeden en op tijd op het dagverblijf moet afleveren zodat je op tijd achter je bureau zit. Mijn baas was absoluut niet steungevend en heeft mij niet begeleid. Mijn functie was nieuw voor me omdat mijn baas, ik was zijn secretaresse, sinds mijn verlof in een andere functie terecht was gekomen met compleet nieuwe werkzaamheden. Slapeloze nachten sloegen toe, piekeren over hoe ik alles weer onder de knie zou krijgen. De stress van de baan in combinatie met het merendeels alleen verzorgen van onze zoon zijn teveel geworden en daarom neem ik voorlopig een time out qua werk. Gelukkig kunnen we ons dat veroorloven. Ik vind het echter allemaal wel vreselijk jammer en verdrietig dat het zo gegaan is, het had immers toch een veel mooier jaar moeten worden... Ik hoop van harte dat het dat alsnog kan worden, ik word nu begeleid met het 'beter' worden en wil heel graag de zon weer zien schijnen. Ik ga ervoor!

Groetjes, Annegien
 

Ik wil je daarmee heel veel succes. Doe rustig aan. Ik zal met je mee duimen dat voor jou de zon inderdaad weer snel gaat schijnen. Sterkte Maroesca
 

PS: Ik woon in Ierland, ben getrouwd met n Roemeen. Hij mag dus inderddad niet in NL wonen, maar ik ook niet langer dan 6mnden in Roemenie. Zo vaag!!! Ik ken je situatie dus n beetje kwa dat.
 
Sorry t rode gedeelte is dus voor jou, en t paarse hoort bij n MSN bericht. Raak in de war. Mn jongste is lastig, stort me daar nu dus eve op. Nog heel veel sterkte!!
 
Hoi Annegien,

Het is best logisch dat je niet elke dag kunt kijken. Je hebt het erg druk met zo'n kleine in huis. Vervelend dat het met die arbo-arts zo slecht is gegaan. Dat mens heeft zeker zelf geen kinderen. Ze mogen wel een keertje ruilen om te kijken hoe we dat doen en wedden dat ze binnen no time overspannen zijn. Annegien je bent een hele sterke moeder en het valt zeker niet mee als je 's ochtends dat allemaal alleen moet doen en dan verwacht je baas ook nog dat je meestal een kwartier van te  voren aanwezig ben maar dat is echt niet reeël. Ik doe het ook 3 dagen in de week zo en weet precies wat je bedoelt. Je bent dan 's avonds als je kleine op bed ligt helemaal gesloopt. Ik ga heel erg vaak op de zelfde tijd als lisa mijn bed in om toch aan voldoende nachtrust te komen. Als je msnen kan je mijn bijvoegen als je dat wilt. haagsevienvien@hotmail.com

Veel sterkte en succes,
Davina
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan