Dag allemaal,
Ons kindje is inmiddels bijna 13 maand. Ondanks het een mooi jaar was, was het ook een zwaar jaar. Ben zelf met een burn-out komen te zitten en heb nogsteeds veel pijn in mijn rug en spanningshoofdpijn door bekken instabiliteit.
Ons kindje slaapt geweldig - zolang ze bij ons in de buurt was. In de nachten sta ik er vaak alleen voor. Na eerste drie maanden wou ons kindje graag bij ons zijn. Overdag sliep ze altijd bij mij of bij oma, zelf heb ik veel pijn met traplopen dus vandaar de keuze. Ik was gedwonen om lekker op de bank te zitten en geen gemartel. Snachts werd ze vaak wakker. Door mijn burn-out raakte ik dan soms in paniek, ik zag het niet zitten en mijn man had avond dienst of vroege dienst. Dus vaak de keuze gemaakt om bij ons te slapen.
Toen ze iets ouder was vaak de strijd aan gegaan, maar de stress en vermoeidheid was hoog dat ik het na 45 minuten huilen, dagen achter elkaar, weer opgaf.
Nu ben ik opnieuw een poging asn het doen. Al vele slaap methodes afgestruind, maar het werkt niet. Qua energie en vermoeidheid gaat het iets beter, mijn bekken/rug klachten zijn wel erger geworden.
Nu ben ik zelfs bamg voor een dagopvang of andere oppas, omdat ze niet zelfstandig kan slapen.
Het liefst zou ik een midden weg willen, dat ze in haar bed kan slapen als het moet. Maar als ik door de pijn de trap niet op kom dat bij mij ook oke is.
heeft iemand een soortgelijk probleem gehad. Tips, advies?
Ons kindje is inmiddels bijna 13 maand. Ondanks het een mooi jaar was, was het ook een zwaar jaar. Ben zelf met een burn-out komen te zitten en heb nogsteeds veel pijn in mijn rug en spanningshoofdpijn door bekken instabiliteit.
Ons kindje slaapt geweldig - zolang ze bij ons in de buurt was. In de nachten sta ik er vaak alleen voor. Na eerste drie maanden wou ons kindje graag bij ons zijn. Overdag sliep ze altijd bij mij of bij oma, zelf heb ik veel pijn met traplopen dus vandaar de keuze. Ik was gedwonen om lekker op de bank te zitten en geen gemartel. Snachts werd ze vaak wakker. Door mijn burn-out raakte ik dan soms in paniek, ik zag het niet zitten en mijn man had avond dienst of vroege dienst. Dus vaak de keuze gemaakt om bij ons te slapen.
Toen ze iets ouder was vaak de strijd aan gegaan, maar de stress en vermoeidheid was hoog dat ik het na 45 minuten huilen, dagen achter elkaar, weer opgaf.
Nu ben ik opnieuw een poging asn het doen. Al vele slaap methodes afgestruind, maar het werkt niet. Qua energie en vermoeidheid gaat het iets beter, mijn bekken/rug klachten zijn wel erger geworden.
Nu ben ik zelfs bamg voor een dagopvang of andere oppas, omdat ze niet zelfstandig kan slapen.
Het liefst zou ik een midden weg willen, dat ze in haar bed kan slapen als het moet. Maar als ik door de pijn de trap niet op kom dat bij mij ook oke is.
heeft iemand een soortgelijk probleem gehad. Tips, advies?